In de categorie “van het een komt het ander”. Het was eigenlijk gewoon een advertentie van Adafruit, hun aankondiging dat ze nu een aantal zonnepanelen in hun aanbod hebben: eentje 6V 2W, een grotere 6V 3.4W, een heel grote met 6V 5.6W, en een heel erg grote die 6V en 9W maximaal kan leveren.
Maar ik wist dat je zo’n paneel niet zomaar op bv een Raspberry Pi kunt aansluiten. Daarvoor is is het outputvoltage niet constant genoeg. Beter is dus om het paneel te gebruiken om een batterij op te laden en dan die batterij te gebruiken om een apparaat van stroom te voorzien.
Om het zonnepaneel een batterij op te laten laden heb je aparte schakeling nodig die Adafruit uiteraard ook verkoopt. En bij die schakeling zat bovenstaand filmpje van Collin Cunningham waarin hij in gaat op de vraag: wat zijn de overeenkomsten tussen een zonnepaneel, een diode en een LED?
Ik zou zeggen: kijken als je het niet weet! 🙂
(p.s. dit is geen sluikreclame, je moet helemaal zelf weten waar je je spullen koopt, ik verdien er niks aan als je dat bij Adafruit of niet doet. Het ging me om het interessante filmpje)
Ik realiseer me dat de titel van dit bericht weer eens absoluut geen click-bait is. Als je toch verder leest: leuk! 🙂
Voor wie denkt: waar heeft hij het nou weer over, eerst even kort wat uitleg. Zoals je wellicht weet zijn er naast Arduino en Micro:bit tal van andere interessante oplossingen op het gebied van microprocessoren, kleine uitbreidingskaartjes met een chip er op die net als Arduino en Micro:bit gebruikt kunnen worden om sensoren te lezen, randapparaten aan te sturen, maar die vaak een fractie van het geld kosten. Bekendste op dit gebied was ongetwijfeld de ESP8266, als je de link volgt kom je bij een aantal berichten op dit blog daarover. De ESP8266 heeft inmiddels een opvolger, de ESP32. Het heeft even geduurd voordat ook de firmware en ondersteuning voor de chip op orde was, maar inmiddels zijn ontwikkelbordjes met de ESP32 goed en goedkoop te krijgen (zeker via online shops zoals AliExpress). Ook over de ESP32 heb je hier al meer kunnen lezen, de LoPy van Pycom was de eerste ESP32 die ik hier in huis haalde naar aanleiding van de Kickstarter in augustus 2016 alweer. Dat was ook mijn eerste kennismaking met MicroPython. Een programmeertaal die voor mij helemaal niet zo vanzelfsprekend was omdat ik (toen) nog niet eerder met Python geprogrammeerd had.
Sindsdien gebruikte ik MicroPython uitsluitend op de LoPy’s. Want pogingen om het op een ESP8266 handig aan het werken te krijgen waren op niets uitgelopen. Het was simpelweg teveel gedoe om de code te wijzigen.
Bij toeval kwam ik echter op YouTube deze serie instructiefilmpjes tegen:
Ik bekeek hem en was onder de indruk van het gemak waarmee, met dank aan rshell het nu mogelijk was om bestanden te uploaden en wijzigen op de ESP32. Overschakelen naar de REPL, weer terug naar de shell, het ging allemaal heel soepel. En ik had toevallig nog een ESP32 liggen die niks lag te doen.
Ik had hem aangeschaft al node voor LoRaWAN / TTN, maar helaas had ik bij het bestellen niet goed opgelet en een versie op 433Mhz besteld in plaats van op 868Mhz. Je kunt hem hier vinden (even opletten dus!). Je hebt helemaal gelijk als je zegt “maar voor 16 euro kan ik ook een Micro:bit kopen”. Klopt. Maar dat komt door de LoRa-module en het kleine LCD-schermpje. Wil je een gewone ESP32 zonder LoRa-module en zonder LCD, dan kun je er hier al eentje voor minder van 4 euro (incl. verzenden) vinden. En dan heb je dus een microprocessor mét WiFi en BLE en batterij-aansluiting.
Goed, ik ging het proberen. Maar ik wilde het niet op een Raspberry Pi doen, maar in het Linux Subsystem dat ik op Windows 10 heb draaien. Waarom? Omdat ik wilde weten of het nu eindelijk een volwaardig alternatief geworden is. Spoiler: ja, dat is het, maar je moet er wel even wat voor doen.
De SonicPi software bestaat al lang. Maar ik heb er nog niet eerder over geschreven. Bij deze dus. Want eigenlijk kan dat natuurlijk niet.
Even vooraf: de SonicPi software verwijst in zijn naam naar de Raspberry Pi, maar je hebt geen Raspberry Pi nodig, de software draait ook gewoon op Windows, een Mac of Linux. Je kunt hem gratis downloaden en voor Windows is er ook een “portable” versie, die hoef je dus niet te installeren, kun je gewoon op een USB-stick zetten.
Wat is SonicPi en waarom zou je er iets mee moeten? Dat kan ik je waarschijnlijk het beste door de bedenker (Sam Aaron) ervan laten uitleggen. Het filmpje hieronder is al uit 2015 (er zijn oudere filmpjes):
De introductie lijkt erg op het verhaal van Felienne bij haar Python/programmeren en kunst workshop. En daarmee bedoel ik richting beiden niets negatief. Integendeel. Beiden maken duidelijk dat maar een bepaalde (kleine) groep speciale mensen enthousiast wordt van programmeren. En ook Sam Aaron maakt duidelijk dat het een stuk eenvoudiger is om kinderen enthousiast te maken over programmeren als je ze ook echt iets geeft waar ze enthousiast over worden.
Nou moet ik bekennen dat dit, net als verhalen bedenken in Python, natuurlijk ook weer niet voor elke leerling zal gelden. Ik heb vanmiddag een uurtje zitten spelen met SonicPi en zo goed als Sam zal ik waarschijnlijk nooit worden. Sowieso, kijk maar eens hoe veel werk het is om onderstaande track te maken.
Sorry, nooit gedaan, ook niet toen het cool was om voor het goede doel te (laten) doen. Ga ik dus ook niet doen met een NFC-chip er in. Onderhuids implanteren zou ik nog iets vinden waar ik over zou willen nadenken, maar dan zijn de LEDs weer wat moeilijk te bevestigen.
Ik begrijp dat er een HOWTO in de maak is. Voor alsnog moeten we het even doen met bovenstaand filmpje van NFC-LED enabled techno nails. 🙂
(als je nou geen idee hebt wat ik hierboven allemaal schreef, kijk dan in ieder geval even het filmpje!!)
Toen ik met Resin.io en Docker aan de slag ging voor de TTN Gateway verliep het installatieproces probleemloos en snel. Inmiddels ben ik er ook achter dat het een andere verhaal wordt als je zelf een image wilt aanmaken.
Installatie op mijn laptop ging op zich wel, al heb ik uiteindelijk gekozen voor de Docker Toolbox omdat de “officiële” huidige versie op het eerste Windows 10 systeem waar ik het uitprobeerde voor de nodige problemen zorgde. Sommige containers werken daar heel mooi. Zo wist ik oude tijden te laten herleven door Etherpad te installeren op basis van deze container. Voor de jongeren onder ons: voordat Google documenten en Microsoft Word online het mogelijk maakten om samen, online, aan hetzelfde document te werken, was er al een gratis online dienst (Etherpad) die dat ook mogelijk maakte. Niet zo fancy als de anderen, maar gratis in een tijd dat nog niemand anders dat kon. Toen de dienst offline ging hebben ze de code en installatie open source beschikbaar gemaakt. Ook R en RStudio kreeg ik aan de praat met dank aan deze uitgebreide handleiding.
Installeren van Docker op een Raspberry Pi ging ook niet zonder slag of stoot. De installatie via Hypriot vergt dat ik ofwel de image via hun eigen flash-tool (geen Windows versie) uitvoer ofwel een vast netwerkverbinding heb. Omdat ik 2 Raspberry Pi zero’s ter beschikking had, was dat niet direct een handige optie. Rechtstreeks installeren op een bestaande image met deze instructies leek te werken, maar als ik docker probeerde op te starten kreeg ik niet meer dan een foutmelding.
Uiteindelijk ben ik dus met Resin.io aan de slag gegaan. Het coole daarbij was en is het heel eenvoudig is om meerdere apparaten toe te voegen. Wijzigingen worden dan automatisch naar alle apparaten doorgestuurd zodat ze steeds allemaal de laatste versie van de container(s) hebben. Ik zet de (s) even tussen haakjes. Ook via Resin.io kun je meerder containers tegelijkertijd op een machine laten draaien. De setup daarvan is echter ook weer even net wat ingewikkelder dan met één container.
En voor je het weet ben je dus wel meer dan even bezig met het onder de knie krijgen van een systeem dat eigenlijk tijd zou moeten besparen. Tja, in ieder geval wat geleerd. 🙂
Van BirdBrain Technologies komt bovenstaand filmpje dat als inspiratie kan dienen als je als docent met robots in de klas aan de slag wilt. Het filmpje is van at BirdBrain Technologies, een bedrijf in de VS dat o.a. de Hummingbird Robotics Kit en de Finch Robot produceert. Het leuke van bovenstaande filmpje (en de “hoe maak je ze” hieronder) is dat je ze ook met andere hardware kunt maken. Een Arduino, ATTiny85 of ESP32/ESP8266 met een servo zijn genoeg.
Op de website van het bedrijf kun je meer lesvoorbeelden vinden, en ook de andere voorbeelden op het YouTube-kanaal kun je voorbeelden van gebruik van bv de Finch Robot zien die laten zien dat robots niet alleen voor “technische” zaken in te zetten zijn.
In de categorie “Wauw” valt dit artikel (pdf) van onderzoekers bij Carnegie Mellon University. Zij hebben een manier bedacht om 3D-modellen die je normaal gesproken naar een 3D-printer zou sturen om te zetten naar instructies voor een machinale breimachine. In plaats van een hard konijn uit PLA of ABS krijg je dan een zacht, knuffelbaar konijn.
Op de projectsite staan een filmpje met uitleg, het artikel en een ZIP-bestand met aanvullende materialen zoals een PDF met psuedocode, meer foto’s van de resultaten, zowel net gebreid als met vulling, en een overzicht van een aantal termen die met breien te maken hebben.
Nou heb ik geen breimachine, maar zelfs als je die wel hebt dan kun je de software nog niet zelf uitproberen. Die staat namelijk nog niet online. Ik neem aan dat dit project van een jaar eerder waarbij een compiler is ontwikkeld voor het aansturen van breimachines, een basis gevormd heeft voor dit nieuwe project.
Ook van dat oudere project staat geen code online, maar daar was wel een filmpje via YouTube beschikbaar waarin ook eerst het hele machinale breiproces uitgelegd wordt. Ik heb die onder aan dit bericht bijgevoegd.
Het wachten is dus nog op software die de algoritmen van de onderzoekers gebruikt zodat mensen er daadwerkelijk ook buiten een onderzoeksetting mee aan de slag kunnen.
Om te kunnen experimenteren met nodes die via LoRaWAN verbinding maken kun je in Nederland gebruik maken van KPN (niet gratis, landelijke dekking) of The Things Network (wel gratis, nog geen landelijke dekking). Hier in mijn dorpje heeft The Things Network (TTN) nog geen dekking, dus als ik met nodes wilde testen, maakte ik tot nu toe (het afgelopen jaar) gebruik van de goedkoopste tussenoplossing die er is: een single channel gateway. Dat is in mijn geval een LoPy (op basis van deze uitleg).
Maar een jaar verder en inmiddels van mening dat ik ook gewoon de investering wil doen om een “echte” TTN Gateway online te brengen. Dat kost geld en wat werk. Want ik ging natuurlijk niet voor een kant en klare black box, maar voor de combinatie van:
een Raspberry Pi (in mijn geval “gewoon” een RPi 1B+)
De antenne is nu nog een “gewone” 868Mhz “Whip” antenne omdat de definitieve plaatsing nog een onderwerp van onderzoek is. Ik vind het prima om een buitenantenne zoals de GP901C of SDBF0.5-868 op de schoorsteen te bevestigen (via een extra muurbeugel), maar de vraag is nog even of ik zelf tot zo hoog ga komen. Voor het proefdraaien kan deze antenne ook nog gewoon even.
Het samenstellen van de hardware was niet ingewikkeld, omdat ik heel lui voor de kant en klare backplane gekozen had, kwam er geen solderen aan te pas en was het een kwestie van het in elkaar drukken van Raspberry Pi, backplane en concentrator.
Het installeren van de software bleek iets meer werk dan verwacht, maar zoals zo vaak, ziet het er zo meteen in de beschrijving hieronder ongetwijfeld heel eenvoudig uit. Naar aanleiding van de eerste TTN conferentie vorige maand had ik namelijk een verwijzing naar resin.io voorbij zien komen. Dat is een online dienst die het mogelijk maakt je gateway op afstand in te richten en te beheren. Daar wilde ik ook gebruik van maken.
WOW is een geheel terechte uitspraak als het gaat om dit project. Het is geen “weekendprojectje”, je ziet het resultaat van 2,5 jaar ontwikkelen door Scott Bezek en verschillende versies.
Het heeft zo ongeveer alles in zich wat je kunt verzinnen: het ontwerp van de behuizing zodat het met een lasersnijder gemaakt kan worden. In de behuizing een overbrenging met tandwielen en een cylinder waarvoor hij moest berekenen hoe groot hij moest zijn (stukje Wiskunde dus). Op de Arduino zit een eigen ontworpen PCB die maximaal 12 units aan kan sturen, alle ontwerpen zijn open source beschikbaar via github.
En de filmpjes bij de deelstappen, deels in animaties zoals hieronder, zijn al een project op zich. Blader dus zeker ook door de beschrijving heen!
Samsung heeft gisteren aangekondigd een 30TB SSD schijf op de markt te gaan brengen. Een SSD schijf is een Solid State Drive, ik hoorde hem onlangs omschreven worden als “een harde schijf die niet rond draait”. Een SSD gebruikt inderdaad geen ronddraaiende schijven waar magnetisch data op opgeslagen wordt, maar zogeheten NAND Flash geheugen. Dat is geheugen waarbij de inhoud bewaard blijft, ook als de stroom wordt uitgeschakeld. Een beetje als een grote, ingebouwde USB-stick dus.
SSD drives (“schijf” is dan eigenlijk onjuist omdat er geen schijf in zit), zijn snel, maar voorlopig ook nog een stuk duurder dan gewone harde schijven. Daarom is 30TB, 30 terabytes, heel veel en gaat de verkoopprijs die nog niet bekend gemaakt is, ongetwijfeld pittig zijn. Ter vergelijking, de grootste individuele harde schijf die ik nu op Tweakers kan vinden is 14TB groot. De prijs daarvan is nog niet bekend, voor 12TB betaal je ongeveer 400 euro. De grootste SSD waarvan ik daar een prijs kan vinden is 11TB voor 5.420 euro, dat is 10x zo veel.
In het artikel wordt aangegeven dat het product voor nu gericht is op bedrijven maar dat dit soort technologie uiteindelijk ook wel de consumentenmarkt binnen komt. Het afwachten zal worden hoe lang dat duurt (jaren?).
Deze site gebruikt cookies voor het verzamelen van anonieme gebruiksgegevens. Deze cookies worden deels ook door externe aanbieders (YouTube, AddtoAny) geplaatst.
Als je deze website blijft gebruiken geef je je toestemming hiervoor.
Ik weet dat deze melding nog niet voldoet aan de AVG, wordt hard aan gewerkt. Ook de privacymelding die achter de "lees meer" knop zit wordt nog bijgewerkt.OkLees meer
