22 januari is de slotbijeenkomst van het NRO-project Maakonderwijs met ict. Kom je ook? In de slotbijeenkomst van het project delen we de eindopbrengsten. https://t.co/9mmyUeMqpc
— iXperium/Centre of Expertise Leren met ict (@iXperium) November 21, 2019
Het is nog mogelijk om je aan te melden voor de bijeenkomst van aanstaande woensdag 22 januari 2020! Zie deze pagina voor het aanmeldformulier!
Het is het onderdeel van de competenties rond ict-geletterdheid waar docenten, leraren, eigenlijk bijna iedereen het meest moeite mee hebben: computational thinking.
Al was het maar omdat het in tegenstelling tot de andere onderdelen (ict-basisvaardigheden, informatievaardigheden, mediawijsheid) een Engelstalig begrip is. Hele discussies vinden plaats om na te denken over een goede Nederlandse vertaling. Maar wat is het nou eigenlijk, waar komt het vandaan, waarom moeten we er aandacht aan besteden?
Het boek “Computational Thinking” van Peter Denning en Matti Tedre probeert antwoord te geven op deze vragen. Daar hebben ze bijna 200 pagina’s voor nodig (150 zonder de bijlagen). In het Engels. Dus daarom een “korte” samenvatting van de inhoud. Niet met de bedoeling om die 150 pagina’s te vervangen, maar om je een beeld te geven van de inhoud.
Omdat het een redelijk lang verhaal is, kun je het ook in zijn geheel als PDF downloaden.
Okay, okay, het is zeker niet de meest hoogstaande muziekproductie die er voor SonicPi bestaat, maar de Jingle-Bells uitvoering die Coderdojo Leiden online gezet heeft is eenvoudig genoeg om vandaag of morgen samen met de kinderen zelf uit te proberen. Terwijl het buiten regent en/of terwijl iedereen in de nette kleren zit en geen zin in spelletjes heeft.
Alles was je nodig hebt is een exemplaar van het gratis SonicPi programma. Dat draait niet alleen op een Raspberry Pi, maar ook gewoon op Windows of een Mac. Voor Windows kun je zelfs een “portable” versie downloaden, die hoef je niet te installeren maar kun je gewoon uitpakken naar een map op de computer. Dat kan ook op een USB-stick voor als je kind de creaties op school wil laten horen zonder de laptop mee te hoeven nemen.
De instructies zijn een kwestie van knippen en plakken van de code die getoond wordt. De uitleg is duidelijk genoeg om het geheel aan de praat te krijgen. Daarna is wellicht leuk om ook nog wat beter te begrijpen wat de code doet en om zelf wat muziek te programmeren. De overzichtspagina van Coderdojo Leiden heeft een aantal voorbeelden in de vorm van downloadbare PDF’s. Dat heeft als voordeel dat je ze kunt printen en erbij kunt houden. Het ‘nadeel’ is dat je de code zelf moet intypen. Dat levert in de regel wat meer fouten op de eerste keer, maar zorgt er wel voor dat je ook moet debuggen (fouten oplossen) en daardoor leer je dan weer beter de code zelf begrijpen.
Wil je nog wat meer kerstmuziek, hier en hier kun je nog twee knip-plak voorbeelden vinden. Gewoon in een nieuwe buffer plakken en run drukken. En als je wilt kun je natuurlijk wél een Raspberry Pi gebruiken. Het is wat laat om de RGBXmastree van ThePiHut nog voor de kerst van dit jaar in huis te halen, maar dan heb je alvast een project voor volgend jaar om naar toe te werken. Fijne Kerstdagen!
Na mijn blogpost gisteren over het gebruik van een stokoude techniek (blauwdrukken) in combinatie met ict, vandaag weer zo’n mooi voorbeeld. Aidan Leitch (a.k.a. XYZAidan) is al een tijdje bezig met het hergebruik van karton. In het filmpje hierboven laat hij zien hoe dat in zijn werk gaat. Hij maakt het karton klein (bv met een shredder) en daarna nóg kleiner in een blender, met water en iets dat als bindmiddel dienst kan doen (bij voorkeur een organisch materiaal). Dan stopt hij de pulp in een vorm die hij ontworpen heeft en met zijn 3D-printer geprint heeft. Flink aanpersen, wachten, nog langer wachten en tenslotte nog even wachten totdat het echt helemaal droog is. Maar dan heb je een vorm die best stevig is zolang er geen water aan komt.
Het is een mooi idee, ook al maakt de productietijd van een vorm het niet echt iets om heel vaak te doen. Maar als het gaat om het begrijpen van productieprocessen, dat combineren met een creatief proces, dan lijkt me dit een mooie opdracht voor leerlingen om aan te werken.
De links naar de verschillende online accounts van XYZAidan:
Instagram: Instagram.com/XYZAidan
Twitter: Twitter.com/XYZAidan
Thingiverse: Thingiverse.com/XYZAidan
Instructables: Instructables.com/member/XYZAidan
Het was er zo eentje in de categorie “ik had er wel eens over gelezen, maar nog nooit zelf gedaan…”. Ik heb het over blauwdrukken. Gelezen uiteraard bij Astrid Poot, gedaan mogelijk wel ooit een keer op de lagere school of middelbare school, maar absoluut zó ver weggezakt dat ik je niet zou hebben kunnen uitleggen hoe dat moest.
Dus toen ik vanochtend een tweet van Jorg Duitsman voorbij zag komen waarin hij vertelde dat hij vanmiddag er een workshop over zou geven, hier in ons eigen Deurne (we hadden kunnen lopen, zijn op de fiets gegaan) én er nog 5 plekken over waren, heb ik ons alle vier ingeschreven.
We haalden de gemiddelde leeftijd daarmee een stuk omhoog, maar dat was geen probleem, het is eenvoudig genoeg voor jonge kinderen (met wat hulp van hun ouders, er waren overigens geen andere papa’s hier vandaag!) en interessant genoeg voor tieners (mits ze ook geïnteresseerd zijn in ieder dat ze met hun handen moeten maken). Dat zijn die van mij gelukkig wel. Ik denk dat ik nog degene ben die het meeste moeite met het met de hand tekenen en met een schaar knippen heeft.
Wat zou er gebeuren als computers tot leven kwamen? Als ze bewustzijn zouden krijgen?
Er zijn hele boeken volgeschreven over de vraag wát dat dan precies zou moeten zijn en daarmee de vraag of de mens de enige levensvorm is die daartoe in staat zou kunnen zijn. Op zichzelf al interessante discussies, maar die parkeer ik voor dit bericht even.
Als de films en series die wij als mensen maken enige indicatie zijn, dan verwachten we zelf in ieder geval dat dat moment niet veel goeds voorspelt voor ons als mensen. Of het nu gaat over Terminator, Ex Machina of I,Robot of series als Westworld of Humans. Steeds komt het neer op de situatie dat de robot de macht over wil nemen van de mensen. In de meeste gevallen hebben we daar als kijker dan ook nog wel enig begrip voor omdat de mensen die robots in de beginsituatie dan ook meestal slecht tot heel slecht (als slaven) behandeld hebben. Natuurlijk, er zijn uitzonderingen, denk aan Her of aan WALL-E, maar de toon is duidelijk.
En ook hier: je kunt hier hele discussies over voeren, gezien de wijze waarop we mensen behandelen die anders zijn dan de norm, zou je kunnen stellen dat het logisch is dat we robots/androids met zelfbewustzijn waarschijnlijk inderdaad niet heel vriendelijk zullen behandelen.
Op woensdag 30 oktober vonden in Arnhem de “Fablearn Dialogues” plaats. De conferentie was het gevolg/vervolg van de studiereis die we vorig jaar vanuit Nederland gemaakt hebben naar Denemarken.
Dit jaar kwamen de Denen op bezoek in Nederland. Naast een aantal bezoeken aan andere labs in Nederland kwam iedereen op woensdag bijeen in Arnhem om met elkaar in gesprek te gaan. Het werd een interessante mix van workshops/presentaties in de ochtend en een Open Space in de middag. Justine van de Berg schreef op de iXperium website een uitgebreider verslag van de dag. Zoals ik daar ook aangeef ligt de kracht de samenwerking tussen alle betrokken partijen in het gegeven dat we over en weer veel met elkaar te delen hebben over aanpak, werkwijze, uitdagingen en successen. Dat gold niet alleen voor Denemarken en Nederland enerzijds, maar ook binnen Nederland zelf.
En dit blijft gewoon een mooi verschijnsel: het middagprogramma liet zien dat je makers heel goed zelf de controle kunt geven over het programma: tijdens de Open Space brachten de deelnemers ter plekke twintig onderwerpen/vragen in. De aanwezigen verdeelden zich over de vragen, iedereen ging aan de slag en op het einde van de toegewezen tijd werden er zelfgemaakte filmpjes opgeleverd van (prototypes van) en eerste oplossingen. Zonder sturing, vooraf aangewezen moderatoren of centrale tijdbewakers kwam de groep tot geweldige resultaten.
Ik blijf maakonderwijs met ict een heel interessant domein vinden. Niet alleen vanwege de mensen die je er tegen komt (die zijn op zichzelf al interessant). Maar omdat het qua uitdagingen heel erg vergelijkbaar is met ict-geletterdheid/digitale geletterdheid. De vaardigheden zijn vergelijkbaar en in beide gevallen wil je mensen juist de vaardigheden aanleren die ze nodig hebben om zelfstandig binnen het domein aan de slag te gaan. En dat levert uitdagingen op voor wat betreft transfer. Uitdagingen waarvan je niet zomaar kunt zeggen “dat kan niet”, maar waarvan je je moet afvragen “hoe kunnen we zorgen dat het wél kan?”.
In de oktober 2019 editie van @DidactiefOnline is een recensie opgenomen van ons boek "Leidinggeven aan onderwijsinnovatie met ict": https://t.co/m08n5UQ7Yu
Ze geven 3 exemplaren weg! Wil je kans maken op een exemplaar? Kijk dan op: https://t.co/ItE7BhUOVJ pic.twitter.com/bQpKpT3crk— Pierre Gorissen (@PeterMcAllister) October 3, 2019
Impressie van ons bezoek aan de @EHVMMF met o.a. @astridpoot
(en niet in het filmpje maar ook gezien:) @4pip @PeterHeldens @warempel @puzzled_nl pic.twitter.com/RRbZT9wd0q— Pierre Gorissen (@PeterMcAllister) September 29, 2019
Ondanks het regenachtige weer was het ook dit jaar weer leuk en gezellig in Eindhoven!
Gezichtsherkenning is hot. En iedereen kan het: met een kleine ESP32 kom je al een heel eind. In China doen ze het gewoon, in Zweden dachten ze dat een klein experiment met een klas van zo’n 20 studenten geen kwaad zou kunnen. Ze wilden uitproberen of een camera met gezichtsherkenning goed kon werken als vervanging voor de dagelijkse “roll call”, het handmatig bijhouden van de aanwezigheid van studenten bij de hogeschool. Natuurlijk vroegen ze wel netjes de studenten om toestemming voor deelname aan het experiment dat zo’n 3 weken zou duren.
De Zweedse Datainspektionen dienst leerde via de media van het experiment en ging op onderzoek uit.
Conclusie: het vragen van toestemming aan studenten was hier onvoldoende grondslag omdat er sprake is van een afhankelijke relatie tussen de student en de school (bron).
De boete die de school kreeg “viel nog mee”, het was een bedrag van €19.000 (200.000 SEK). Het maximale boetebedrag had 5x zo hoog kunnen zijn. Maar het geeft wel aan dat ook bij onderzoek naar dit soort technologieën, waarbij gevoelige biometrische data van studenten opgeslagen wordt, je heel goed vooraf moet nadenken over hoe de data opgeslagen wordt, hoe lang hij bewaard wordt én de wijze waarop je toestemming voor deelname kunt/moet verkrijgen.
Het scheelt je waarschijnlijk ook heel wat onderzoek, want in dit geval is wel duidelijk dat in Zweden (ik neem aan in heel Europa) het gebruik van gezichtsherkenning voor het bijhouden van aanwezigheid van studenten dus uit den boze is. Want als je dit structureel in wilt voeren dan loop je tegen het probleem aan dat je niet kunt volstaan met het vragen van toestemming omdat studenten dan niet/nauwelijks kunnen weigeren.
Het is ook wel grappig want enerzijds kan ik me de publieke verontwaardiging hierover helemaal voorstellen (“dat doe je toch ook niet!”) en als je het artikel over de voorbeelden in China leest dan wíl je waarschijnlijk gewoon ook niet met dit soort technologie in de klas aan de slag.
Maar van de andere kant kan ik me ook indenken hoe de redenatie in Zweden was: “we houden nu toch ook de presentie van studenten bij, waarom dat niet eenvoudiger maken door het automatisch te doen, is toch voor iedereen prettiger?”. 😉
(getipt door The Next Web)
