Ze krijgen bonuspunten voor de afkorting: VROOM, dat staat voor Virtual Robot Overlay for Online Meetings. Maar voor het overige is het er zo eentje van “wie weet wordt het ooit iets, maar nu nog niet”. Het concept is ingenieus bedacht: de ene partij (0p afstand) gebruikt een VR set om te zien en te bewegen, de andere gebruik AR via een Hololens om de avatar van de persoon op afstand te zien.
Los van de vraag hoeveel tijd en werk het kost om de avatar te produceren vooraf, ziet het er nu op het filmpje allemaal nog heel erg “clumsy” uit. Zo erg dat het de vraag is of het niet een té complex geheel aan het worden is.
Van de hand van Dejan Nedelkovski is op Howtomechatronics.com een prachtig zelfbouwproject verschenen. Het gaat om een “Hot Wire Cutter”, een apparaat waarmee je vormen uit piepschuim kunt snijden. Het principe is eenvoudig: je hebt een draad waar je stroom op zet, die draad wordt warm en daarmee kun je dan piepschuim snijden. De draad wordt, via een mechanisme van aluminium buizen, steppermotoren en kabels naar voor, naar achteren en naar boven en onder bewogen. Daarnaast kan het plateau waar de piepschuim blok op bevestigd is ronddraaien. In de video wordt het uitgebreid toegelicht.
Het geheel wordt aangestuurd door een Arduino Uno (+ Arduino CNC Shield + 3 A4988 Stepper Drivers), GRBL firmware, Universal G-Code Sender en Inkscape. De Arduino is open source hardware, de gebruikte firmware en software is eveneens open source. Alle verbindende onderdelen zijn uit de 3D-printer waarvoor de bestanden bijgeleverd zijn.
Alles bij elkaar moet het apparaat zo’n 220 euro kosten aan onderdelen. Daar zit wel een handsnijder voor 35 euro bij, ik zou me kunnen voorstellen dat je het draad waarmee je gaat snijden goedkoper kunt krijgen. Dan nog kost het ongeveer zo’n 200 euro, de aluminium balken (47 euro totaal) en de steppermotoren (33 euro totaal) hakken er stevig in Ik heb ook niet meteen behoefte aan een machine die piepschuimfiguren voor me kan snijden. Maar cool vind ik het in ieder geval!
Yesterday I did a workshop together with colleagues from the HAN Teacher Trainer Academy where teachers and student teachers worked on creating a shadow play. The goal of the workshop was to get them to think about how they can use this form of story telling together with their own students. In this post I want to focus on a small part of the workshop: the creation of the figures for the shadow play.
The figures are cut out of sturdy enough cardboard. Before, it was done by hand (with a sharp knife). Yesterday we introduced an additional option: using the vinyl cutter.
Het onderzoek wint de prijs van beste VWO profielwerkstuk van het Varendonck College en gaat mee naar de OMO competitie. #trotsepapahttps://t.co/HLvIYB8Y22
Ik was er gisterenavond via Twitter (uiteraard) al heel trots over, maar het verdiend hier natuurlijk ook een (net wat uitgebreider) plekje dan daar. Gisterenavond waren op de middelbare school van onze jongste de presentaties van de Profielwerkstukken. Hele school vol met trotse ouders die naar de duo’s kwamen luisteren (havo en vwo) die in hele korte tijd (10 minuten) hun onderzoek mochten presenteren.
Ruim een jaar geleden ging ik voor het eerst aan de slag met Learning Locker en Xerte (bericht 1 en bericht 2). Toen lukte het me niet om de combinatie aan de praat te krijgen.
Dat had met name te maken met het niet voor elkaar krijgen van link met Learning Locker, met SCORM Cloud ging het zonder problemen.
Dit jaar waren/zijn er een paar dingen anders dan vorig jaar:
Ik heb nu een nieuwe Synology, een Diskstation DS918+ die niet alleen veel meer kracht heeft dan mijn vorige Synology, maar ook ondersteuning heeft voor Docker;
Sinds vorig jaar heeft Xerte een aantal uitbreidingen gekregen op het gebied van Learning Analytics die interessant zijn om te bekijken;
Binnen een van onze samenwerkingsverbanden gaan we van start met een pilot/demonstrator op dit gebied waarbij we gebruik gaan maken van de combinatie Learning Locker, Xerte en een leeromgeving met ondersteuning voor LTI.
Voor het project hoef ik niet zelf de technische zaken te regelen, dat doen anderen. Maar bij het denken over de vraag hoe we met learning analytics en dashboards docenten én studenten kunnen ondersteunen, helpt het mij als ik zelf met mijn vingers aan de knoppen kan zitten.
Dus daarom voldoende reden om te kijken of ik het geheel nu wél aan de praat kon krijgen.
22 januari is de slotbijeenkomst van het NRO-project Maakonderwijs met ict. Kom je ook? In de slotbijeenkomst van het project delen we de eindopbrengsten. https://t.co/9mmyUeMqpc
— iXperium/Centre of Expertise Leren met ict (@iXperium) November 21, 2019
Het is het onderdeel van de competenties rond ict-geletterdheid waar docenten, leraren, eigenlijk bijna iedereen het meest moeite mee hebben: computational thinking.
Al was het maar omdat het in tegenstelling tot de andere onderdelen (ict-basisvaardigheden, informatievaardigheden, mediawijsheid) een Engelstalig begrip is. Hele discussies vinden plaats om na te denken over een goede Nederlandse vertaling. Maar wat is het nou eigenlijk, waar komt het vandaan, waarom moeten we er aandacht aan besteden?
Het boek “Computational Thinking” van Peter Denning en Matti Tedre probeert antwoord te geven op deze vragen. Daar hebben ze bijna 200 pagina’s voor nodig (150 zonder de bijlagen). In het Engels. Dus daarom een “korte” samenvatting van de inhoud. Niet met de bedoeling om die 150 pagina’s te vervangen, maar om je een beeld te geven van de inhoud.
Okay, okay, het is zeker niet de meest hoogstaande muziekproductie die er voor SonicPi bestaat, maar de Jingle-Bells uitvoering die Coderdojo Leiden online gezet heeft is eenvoudig genoeg om vandaag of morgen samen met de kinderen zelf uit te proberen. Terwijl het buiten regent en/of terwijl iedereen in de nette kleren zit en geen zin in spelletjes heeft.
Alles was je nodig hebt is een exemplaar van het gratis SonicPi programma. Dat draait niet alleen op een Raspberry Pi, maar ook gewoon op Windows of een Mac. Voor Windows kun je zelfs een “portable” versie downloaden, die hoef je niet te installeren maar kun je gewoon uitpakken naar een map op de computer. Dat kan ook op een USB-stick voor als je kind de creaties op school wil laten horen zonder de laptop mee te hoeven nemen.
De instructies zijn een kwestie van knippen en plakken van de code die getoond wordt. De uitleg is duidelijk genoeg om het geheel aan de praat te krijgen. Daarna is wellicht leuk om ook nog wat beter te begrijpen wat de code doet en om zelf wat muziek te programmeren. De overzichtspagina van Coderdojo Leiden heeft een aantal voorbeelden in de vorm van downloadbare PDF’s. Dat heeft als voordeel dat je ze kunt printen en erbij kunt houden. Het ‘nadeel’ is dat je de code zelf moet intypen. Dat levert in de regel wat meer fouten op de eerste keer, maar zorgt er wel voor dat je ook moet debuggen (fouten oplossen) en daardoor leer je dan weer beter de code zelf begrijpen.
Wil je nog wat meer kerstmuziek, hier en hier kun je nog twee knip-plak voorbeelden vinden. Gewoon in een nieuwe buffer plakken en run drukken. En als je wilt kun je natuurlijk wél een Raspberry Pi gebruiken. Het is wat laat om de RGBXmastree van ThePiHut nog voor de kerst van dit jaar in huis te halen, maar dan heb je alvast een project voor volgend jaar om naar toe te werken. Fijne Kerstdagen!
Na mijn blogpost gisteren over het gebruik van een stokoude techniek (blauwdrukken) in combinatie met ict, vandaag weer zo’n mooi voorbeeld. Aidan Leitch (a.k.a. XYZAidan) is al een tijdje bezig met het hergebruik van karton. In het filmpje hierboven laat hij zien hoe dat in zijn werk gaat. Hij maakt het karton klein (bv met een shredder) en daarna nóg kleiner in een blender, met water en iets dat als bindmiddel dienst kan doen (bij voorkeur een organisch materiaal). Dan stopt hij de pulp in een vorm die hij ontworpen heeft en met zijn 3D-printer geprint heeft. Flink aanpersen, wachten, nog langer wachten en tenslotte nog even wachten totdat het echt helemaal droog is. Maar dan heb je een vorm die best stevig is zolang er geen water aan komt.
Het is een mooi idee, ook al maakt de productietijd van een vorm het niet echt iets om heel vaak te doen. Maar als het gaat om het begrijpen van productieprocessen, dat combineren met een creatief proces, dan lijkt me dit een mooie opdracht voor leerlingen om aan te werken.
Het was er zo eentje in de categorie “ik had er wel eens over gelezen, maar nog nooit zelf gedaan…”. Ik heb het over blauwdrukken. Gelezen uiteraard bij Astrid Poot, gedaan mogelijk wel ooit een keer op de lagere school of middelbare school, maar absoluut zó ver weggezakt dat ik je niet zou hebben kunnen uitleggen hoe dat moest.
Dus toen ik vanochtend een tweet van Jorg Duitsman voorbij zag komen waarin hij vertelde dat hij vanmiddag er een workshop over zou geven, hier in ons eigen Deurne (we hadden kunnen lopen, zijn op de fiets gegaan) én er nog 5 plekken over waren, heb ik ons alle vier ingeschreven.
We haalden de gemiddelde leeftijd daarmee een stuk omhoog, maar dat was geen probleem, het is eenvoudig genoeg voor jonge kinderen (met wat hulp van hun ouders, er waren overigens geen andere papa’s hier vandaag!) en interessant genoeg voor tieners (mits ze ook geïnteresseerd zijn in ieder dat ze met hun handen moeten maken). Dat zijn die van mij gelukkig wel. Ik denk dat ik nog degene ben die het meeste moeite met het met de hand tekenen en met een schaar knippen heeft.
Deze site gebruikt cookies voor het verzamelen van anonieme gebruiksgegevens. Deze cookies worden deels ook door externe aanbieders (YouTube, AddtoAny) geplaatst.
Als je deze website blijft gebruiken geef je je toestemming hiervoor. OkLees meer
