Het is een vraag die ik wel vaker krijg, of een opmerking die iemand maakt als ik het over een Raspberry Pi of juist over een Arduino heb: wat is nou eigenlijk het verschil tussen die twee? Welke is beter?
Wat dat “welke is beter” betreft is er eigenlijk geen eenduidig, voor alle situaties geldend, antwoord. Dat hangt er vanaf van wat je wilt doen. Bovenstaand filmpjes van AddOhms legt het heel helder uit. Aanrader dus als jij ook met die vraag zit!
Bij Udemy kwam ik de (niet gratis) MOOC “PiBot: Build Your Own Raspberry Pi Powered Robot” tegen. Niet gratis, maar ook niet duur ($9,-) en je kunt 5 minuten gratis rondkijken (of je geld terug vragen als je niet tevreden bent). Ik heb 5 minuten rond gekeken en besloten dat het mijn $9,- niet waard was. Ik zal kort uitleggen waarom.
Vijf minuten is natuurlijk heel kort, een aantal van de filmpjes duren langer. Maar aan de inhoudsopgave van de MOOC had ik al gezien dat het gros ervan vooral zich richt op voor wie een Raspberry Pi helemaal nieuw is. Twaalf van de negentien onderdelen hebben niet specifiek betrekking op het maken van een PiBot, maar meer op “hoe zit mijn Raspberry Pi in elkaar en hoe krijg ik hem aan het werk?”.
Prima als je uitgaat van een absolute beginner, maar voor mij dus overbodig.
Leuk aan de MOOC vind ik dat je niet vast zit aan een specifieke kit om je bot te bouwen, je hebt alleen de onderdelen nodig, zoals wielen, servo-motoren, accu/batterij en natuurlijk een Raspberry Pi.
Alleen, van de inhoud van de PDF die er bij zit (en die ik in die 5 minuten wél kon downloaden) schrok ik wel een beetje. Daar wordt namelijk beschreven dat je een plug die je in de auto in de sigarettenaansteker kunt gebruiken om de 12V van de accu om te zetten naar 5V uit elkaar kunt halen en kunt gebruiken om een batterij die meer dan 5V levert aan te sluiten op de Raspberry Pi. Ehm, juist ja. Er staan zelfs foto’s bij van een doorgebrand exemplaar en een accupack dat uit elkaar zou willen knallen als je het fout doet.
Niet iets waar je zelf aan wilt beginnen dus of erger nog je kinderen aan wilt laten sleutelen.
Zie ook de foto hierboven van het resultaat uit de PDF. En ja, de docent geeft duidelijk aan dat het slechts suggesties zijn, dat je zelf kunt bepalen wat je gebruikt, maar voor een beginnerscursus kan dit echt niet.
Daarom kan ik de MOOC niet aanraden als je hiermee aan de slag wilt.
Nog niet (allemaal) zelf getest:
OK, het is een beetje flauw. Ik weet namelijk wel beter dan dat ik in de titel schrijf. De MOOC van Deloitte University Press gaat namelijk over “Additive Manufacturing” en in de eerste week leggen ze uit waarom ze het Additive Manufacturing hebben en niet over 3D printing. En daarnaast is de toevoeging “for Business Leaders” een heel belangrijke. Want de MOOC is zeker in de eerste week niet gericht techneuten of mensen die meer willen weten over de details van het goed kunnen maken van een 3D-print.
Ze richten zich op managers, consultants, adviseurs binnen bedrijven die nog helemaal niets van 3D printen weten en die ook vooral in business termen binnen hun bedrijf moeten kunnen uitleggen wat 3D printen is. Niet voor mij dus.
Betekent niet dat het helemaal niet interessant was om de MOOC te bekijken, want qua opzet en platform is het wel een interessante MOOC.
Ik kon het niet laten. Zondag verscheen er een gerucht online van een nieuwe Raspberry Pi B+. Dat gerucht bleek waar te zijn, maar eigenlijk zou er pas maandag over gecommuniceerd mogen worden. En inderdaad, maandag vond de officiële aankondiging plaats, inclusief de filmpjes van de bloggers die een exemplaar hadden gekregen om te testen.
Daarvoor hoefde ik het dus niet te doen, ik kon gewoon verwijzen naar die video’s voor de belangrijkste verschillen. Maar ik wist uit het verleden bij de oorspronkelijke Raspberry Pi en ook de Camera-kit dat kort na release het wel eens vaker een tijdje kon duren voordat het apparaat weer gewoon op voorraad was. En dat wilde ik deze keer voor zijn.
Voor de volledigheid toch de belangrijkste verschillen op een rijtje:
Processor en geheugen zijn hetzelfde gebleven. Dus hij is niet sneller dan een huidig model B. Én omdat de aansluitingen gewijzigd zijn, passen de bestaande cases niet meer. De ‘oude’ camera past wel nog gewoon. Veel van de uitbreidingskaarten ook, tenzij ze zo groot zijn dat ze niet meer passen met de USB-poorten. Wat foto’s van deze 2014-Pi naast een 2011 versie (nog met 256MB!)
Lees verder »
Het is vakantie, je bent 11 jaar oud, hebt weer wat geld gespaard en wat doe je dan? Nou, als je in het dorp een LEGO-winkel hebt liggen (jazeker, een winkel die alleen maar LEGO verkoopt!) dan is één optie om daar naar toe te gaan en te kijken of er nog wat te koop is. Zo deed mijn jongste zoon dat ook. Hij kwam thuis met een LEGO 42005 set. Ik keek op de doos en zag staan “van 9-16 jaar” en vroeg hem of die set niet wat te gemakkelijk voor hem was. “Nee hoor, want ik ga hem uitbreiden!” was zijn antwoord.
En inderdaad. Dat deed hij. Van een andere (overigens veel duurdere set) had hij namelijk een aantal motoren en afstandsbediening, van nog een andere set had hij koplampen. En na aan dagje knutselen was de standaard auto omgebouwd in een auto met aan/uit te schakelen koplampen, achterwielaandrijving en voorwiel sturing. Het stuurmechanisme zit in de cabine verwerkt, de batterij-pack zit achterop. Dat was/is eigenlijk de belangrijkste uitdaging (naast het sowieso natuurlijk vervangen van de standaard verende as door de twee elektromotoren). Het zwaartepunt zit namelijk wat ver naar achteren. Door het naar boven verplaatsten van de schakel-logica (de punten bovenop) schuift het iets naar voren, maar eigenlijk hadden we (ehm, ik bedoel natuurlijk ‘had hij’) nog wat dood gewicht nodig voor onder de motorkap.
Cool!
Waarom? Nou, omdat hij met deze auto waar hij zelf aan moest/wilde sleutelen al zonder er mee te ridjen veel meer plezier had dan dat hij ooit met zijn kant en klaar radiografisch bestuurbare auto gehad heeft (die heeft het overigens niet lang uitgehouden, de batterijen ervan waren vooral snel leeg en meer dan er wat meer rijden kon hij niet). En omdat hij de uitdaging ziet in het zelf aanpassen van iets wat kant en klaar verkocht wordt.
En wat doe je dan als trotse ouder? Dan maak je natuurlijk een filmpje van de testrit(ten)!
Lees verder »
OK, dit soort vragen zijn vast leuk om te verzinnen, maar niet leuk om te maken. #coursera #StatisticalInference pic.twitter.com/xanRmAXGRI
— Pierre Gorissen (@PeterMcAllister) July 14, 2014
17:22:57
Hoewel ik vorige week al een blogpost geschreven heb voor zeven van de tien MOOCs van de Data Science specialisatie geschreven had, wilde ik er vandaag nog eentje toevoegen voor nummer 8: Statistical Inference.
Het is namelijk, samen met Regression Models een van de twee struikel-MOOCs binnen de specialisatie. De redenen ervoor zoals te lezen op de fora verschillen. Ik weet dat ik hem de eerste keer dat hij uitgevoerd werd (gelukkig!) over geslagen heb. Toen bestonden de quizzes veelal uit open vragen en bleken er heel wat problemen met de software die de juiste antwoorden automatisch moest vaststellen. Er waren blijkbaar regelmatig correcte antwoorden die ten onrechte fout gerekend werden. Fataal natuurlijk als je maar 3 kansen hebt per quiz. Nou werden (zo kon ik meelezen) er wel extra kansen toegevoegd, maar dat wil je écht niet.
Daar komt bij dat deze MOOC gegeven wordt door Brian Caffo en in tegenstelling tot Jeff Leek en Roger Peng zeker geen natural als het gaat om via video’s laagdrempelig uitleg geven over statistiek. En dan gaat het om de hele combo: hij praat veel minder levendig en energiek dan de andere twee, de opbouw van zijn uitleg is warrig, vaak voegt hij niet veel toe aan wat er op de dia staat, worden grote stappen gemaakt, kortom, het zijn moeilijk te volgen video’s.
Lees verder »