Ik ga vast weer mensen beledigen met deze titel en het gebruik van het woord wegwerpapplicaties. Het is bij gebrek aan een beter woord. Er komen er natuurlijk al genoeg bij, ik ben nog steeds niet helemaal aan vibecoding. Ik realiseer me dat ik dat de afgelopen weken best wel aan het doen ben geweest. Nog niet eens allemaal dingen waar ik hier al over geschreven heb. De YouTube video uit Praag die ik toegankelijk kon maken met een paar prompts in AI Studio, heb ik over geschreven. De Podcast over AI en Zelfgestuurd leren die weliswaar ‘gewoon’ in het Engels was, maar voorzien van hoofdstukken, vragen en antwoorden gemakkelijker te navigeren is, schreef ik eveneens al eerder over hier op de site.
De HTML-versie van de iXscan had ik nog niet over geschreven. Die wordt vanuit het iXperium als Excel beschikbaar gesteld als product. Om die om te zetten heb ik een schermfilmpje opgenomen waarin ik in ruim 8 minuten de Excel helemaal door loop, de iXscan invul, laat zien hoe het rapport dan gegenereerd wordt. Daarna heb ik dat filmpje geüpload in AI Studio en die maakte op basis daarvan een werkende applicatie. Ik vind het nog steeds ongelofelijk.
Bij NOLAI loopt een cocreatieproject waarbij gekeken wordt hoe AI ingezet kan worden om leraren te ondersteunen als ze met video’s van hun eigen lessituaties aan de slag gaan. Hoe dat er uit zou kunnen zien is eenvoudig te demonstreren met AI Studio. Een zoekopdracht op YouTube leverde een aantal voorbeelden van klassensituaties in de VS op. Bij de collega’s in Utrecht was een lesobservatieformulier te vinden dat zich richt op de docentrollen: gastheer, presentator, didacticus, pedagoog en allrounder (downloadlink). De vraag om aan de hand van de rollen in dat formulier en de criteria in het lesobservatieformulier een YouTube video te beoordelen en het resultaat in een HTML-pagina te zetten leverde dit op.
Komende woensdag verzorg ik weer een college voor de studenten van MOVEL, het tweede college over learning analytics waar ze met conjecture mapping aan de slag gaan en we over AVG en ethische vraagstukken praten. Een tooltje om de conjecture mapping online uit te voeren is een kwestie van een prompt.
De PDF bij het dilemmaspel studiedata van het Versnellingsplan was voldoende om een online versie van het spel te maken.
En zo zijn er nog een paar andere tooltjes. Die ik hier bij elkaar gezet heb in een HTML pagina die genereerd wordt op basis van een JSON-bestand met de data van de tooltjes. En ook die pagina heb ik uiteraard niet met de hand gemaakt maar in een prompt beschreven aan AI Studio.
Nee, dit zijn geen volwaardige applicaties, geen uitgebreide systemen, juist niet. Ik heb het dus niet over de claims van sommige bedrijven dat over een paar jaar x% van hun programmacode door AI gegenereerd zal zijn.
Ik heb het over het gebruik van AI om tooltjes, websites, stukjes lesmateriaal, ondersteunende materialen te maken. Zoals ik lang geleden met schaar en lijm de overheaddia’s bij elkaar knipte en plakte, dat tegenwoordig in PowerPoint zou doen, maar dan begrenst zou zijn in mogelijkheden. Die conjecture mapping tool is 1 HTML, die kan ik ook in een leeromgeving gooien en dan werkt hij. Geen ingewikkelde dingen met “waar ga ik hem hosten?” of “hoe wissel ik hem uit via SCORM of andere standaarden?”. Maar ook zonder documentatie en voornemen om er beheer op te doen. Als ik de tijd van wat minimale leercurve in AI Studio niet meereken, dan heeft geen van die pagina’s / toepassingen me meer dan 15 minuten tijd gekost om te produceren. Dan is documenteren meer werk dan de toepassing waard is. Als ik volgend jaar iets anders wil, dan ga ik de applicatie niet aanpassen, dan genereer ik een nieuwe. Idem voor de podcast en video uit Praag: de bronbestanden staan gewoon elders online. ik verwijs ernaar, embed ze in de pagina, voeg er iets aan toe. Gaan ze offline dan is dat jammer, maar het is content waar ik geen onderhoud aan ga doen.
Gaat het onderwijs hierdoor veranderen? Niet vanzelf. Dit zijn tooltjes op microniveau, door een individuele docent te ontwikkelen en in te zetten daar waar die ruimte en vrijheid er is. Bij MOVEL heb ik die vrijheid (en geen voorgeschreven onderwijsmethode). Dat zal niet overal zo zijn. En het zal niet altijd als wenselijk gezien worden dat een docent zelf dat materiaal ontwikkeld, of aanpast.
Maar moeten we dit docenten standaard aanleren en uitleggen hoe dit te doen? Hoort dit in hun standaard gereedschapskist van competenties (er vanuit gaande dat ze ook de vrijheid hebben om dit te doen)? Laat me horen wat jij er van vindt.