Ook ik ben met LEGO opgegroeid. En mijn kinderen natuurlijk ook. Er is daarom nog steeds het nodige aan LEGO hier in huis, en sinds ik bij het iXperium werk heb ik ook daar met LEGO te maken. Ik kan dus eigenlijk stellen dat het bekijken van “A LEGO Brickumentary” valt onder het bijhouden van mijn vakliteratuur.
De film geeft een mooi overzicht van het ontstaan van het bedrijf achter LEGO, de manier waarop het bijna ten onder ging en hoe het nu er voor zorgt dat ze contact met hun klanten houden.
In de film komt ook de inzet van LEGO bij therapie voor kinderen met autisme kort naar voren. Daarover is inmiddels ook het nodige aan onderzoek gepubliceerd Ik heb nog geen tijd gehad om die individuele onderzoeken allemaal te bekijken op hun waarde, en al helemaal niet in relatie tot berichten dat ook Minecraft zo’n functie kan vervullen.
Als ik kijk naar een aantal van de aanwijzingen op dit gebied, dan lijken me die ook gewoon bruikbaar bij kinderen die geen autisme hebben:
- stel de basisregels vooraf vast
- verdeel rollen (ontwerper, bouwer, leverancier, regisseur) en wissel die rollen per “beurt”
- hanteer de principes van “play therapy”
- vaste tijd en ruimte voor de activiteit
- gebruik zo veel mogelijk non verbale communicatie
- gebruik beschrijvende taal in plaats van vragen en opdrachten
- breng leerlingen bij elkaar en daag ze uit bij elke stap van de activiteit
- volwassen coaches moeten zorg dragen voor positieve interacties, compromissen voorstellen en er voor zorgen dat de groep “on task” blijft.
Ook interessant:
