22 januari is de slotbijeenkomst van het NRO-project Maakonderwijs met ict. Kom je ook? In de slotbijeenkomst van het project delen we de eindopbrengsten. https://t.co/9mmyUeMqpc
— iXperium/Centre of Expertise Leren met ict (@iXperium) November 21, 2019
Het is nog mogelijk om je aan te melden voor de bijeenkomst van aanstaande woensdag 22 januari 2020! Zie deze pagina voor het aanmeldformulier!
Doe mee met het gratis webinar Instructional Design op 14 november van 12 tot 13 uur. Meld je aan via onze site. https://t.co/NtNI1d79XF
— iXperium/Centre of Expertise Leren met ict (@iXperium) October 11, 2019
Aanmelden kan via deze link
In de oktober 2019 editie van @DidactiefOnline is een recensie opgenomen van ons boek "Leidinggeven aan onderwijsinnovatie met ict": https://t.co/m08n5UQ7Yu
Ze geven 3 exemplaren weg! Wil je kans maken op een exemplaar? Kijk dan op: https://t.co/ItE7BhUOVJ pic.twitter.com/bQpKpT3crk— Pierre Gorissen (@PeterMcAllister) October 3, 2019
Dit weblog is even met zomerreces. Daarom dit bericht als “sticky” bericht bovenaan.
Woensdag 4 september vertellen scholen van iXperium Arnhem en Nijmegen hoe ze W&T implementeren via Maakonderwijs met ict.
Met een bijdrage van Astrid Poot, natuurlijk de leraren zelf en onderzoekers van het iXperium/Centre of Expertise Leren met ict die iets vertellen over het door het NRO mogelijk gemaakte onderzoek.
Schijf je alvast in voor na de vakantie! Aanmelden kan via deze pagina.
Tot over een paar weken!
Zoals we in Nederland Kennisnet en SURF/SURFnet hebben, zo heeft het Verenigd Koninkrijk Jisc (Ooit was het JISC maar net als bij SURF dekt de oorspronkelijke betekenis van de afkorting de lading van de diensten niet echt meer). En ook Jisc heeft een model opgesteld voor de digitale geletterdheid van studenten en docenten: het Jisc digital capabilities framework (PDF). Als je in Nederland met digitale geletterdheid bezig bent, dan is het hoe dan ook handig om ook het Jisc model eens te bekijken, maar deze blogpost gaat niet zozeer of dat raamwerk, maar over een ander onderdeel van het dienstenaanbod, de Jisc Student Digital Experience Survey
De dienst bestaat uit een online vragenlijst waar ik helaas niet aan kan omdat toegang beperkt is tot alle FE/HE (Further Education / Higher Education) instellingen in het Verenigd Koninkrijk.
Maar naar aanleiding van de ervaringen van de afgelopen tijd heeft Jisc, samen met de NUS (National Union of Students) inmiddels ook een roadmap opgesteld, en die is wel als PDF te downloaden door iedereen (PDF).
Hierboven zie je een voorbeeld van de informatie in de roadmap. Het idee is dat je als onderwijsinstelling met de verschillende betrokkenen (dus ook studenten!) rond de tafel gaat zitten om te kijken hoe het staat met de ondersteuning van de studenten op de verschillende gebieden. Sta je als onderwijsinstelling nog aan het begin, zijn er al stappen gemaakt, doe je het al heel goed?
Ik kan me voorstellen dat het voor een onderwijsinstelling heel spannend is om dit te doen. Wat als je overal slechts de basale ondersteuning biedt? Wat gaat het je kosten (aan inspanning) om de andere doelen te halen? Wat moet je doen om je docenten zover te krijgen dat zij hun rol hierbinnen kunnen vervullen?
Maar juist daarom vind ik het ook wel een interessante aanpak. Voorzieningen en ondersteuning niet langer als iets extra’s waarbij een student blij mag zijn als dat er is, maar als een basisvoorziening waarover je met je studenten in gesprek gaat.
Het was de afgelopen weken weer heel erg stil hier. Terwijl ik zeker niet stil gezeten heb, maar naast het direct delen van ervaringen via de WhatsApp-groep, de Padlet, het interne blog van het Kenniscentrum, een tweetal bijdragen aan de Handpicked nieuwsbrief van Erwin Blom (meer specifiek aan deel 1 en deel 2, ik kan je de andere delen zeker ook aanraden!), de lange dagen met de collega’s, was het wel effe op wat betreft kennisdelen.
Dus daarom nu hier nog even een blogpost met wat overwegingen.
Allereerst wat toelichting: het was mijn eerste keer naar SXSW (voor wie het niet weet: dat staat voor “South by Southwest” al zegt iedereen op het festival zelf “South by”). Ik was er met een grote groep collega’s van de HAN. We hadden één ding gemeenschappelijk: allemaal hebben we te maken met het iXperium, een bestaand of eentje in oprichting. Dus, elkaar leren kennen was al een belangrijk doel.
Daar hoef je niet helemaal naar Austin toe te gaan, het idee was daarnaast uiteraard ook om kennis op te doen.
SXSW is een festival, geen conferentie. D.w.z. het is zeker niet alleen een conferentie. Er is een conferentiedeel, een filmdeel, een muziekdeel, een gamedeel. Om een beeld van de omvang te krijgen: Educause (kende ik altijd als “grote” conferentie in de VS), trekt jaarlijks ruim 4.000 deelnemers. SXSW ongeveer 75.000 deelnemers.
Het geheel speelt zich dan ook niet alleen in het conferentiegebouw af, maar ook in gebouwen daar omheen.
Voor wat betreft de inhoud had ik vooraf niet verwacht dat ik tijdens SXSW over technologie zou horen die ik nog niet kende. En dat was ook niet zo. Het leerzame was de discussie óver de verschillende technologieën die gevoerd werd. Zoals over het gebruik van gezichtsherkenning ten behoeve van het herkennen van potentiële criminelen. Op zichzelf niet zo schokkend, behalve als je hoort dat er in de VS geen/nauwelijks wetgeving is die reguleert wat de politie/justitie hiermee mag doen. En als de technologie dan geleverd wordt door commerciële bedrijven als Amazon, waarbij het matchingsmechanisme dan als bedrijfsgeheim gelabeld wordt, waarbij je als verdachte of advocaat van een verdachte geen recht hebt om te weten hoe een match gemaakt is, of met hoeveel procent zekerheid, dan wordt het allemaal toch wel een stukje minder geruststellend.
Als breingymnastiek tijdens de vakantie kregen we bij het iXperium / Centre of Expertise afgelopen vakantie bijgevoegde raadsel mee van Marijke. Ik kende het type puzzel en had ze ook al meerdere keren “op papier” gemaakt. Het is namelijk een logische puzzel waarbij je (in dit geval) voor elk huis een kolom maakt en voor elke eigenschap een rij (kleur, nationaliteit, huisdier, drank, sigaretten). Het idee is dat de aanwijzingen je in staat stellen dusdanig veel vakjes in te vullen dat de ontbrekende waarden daar automatisch uit afgeleid kunnen worden.
Leuk. Maar dat moest toch ook met de computer kunnen? Vast wel, maar dát had ik nog niet eerder gedaan. En hoewel ik daarmee niet voldeed aan een van de voorwaarden (“geen gebruik maken van internet voor het vinden van oplossingen”) ben ik er (buiten mededinging) toch mee aan de slag gegaan.
De eerste uitdaging was proberen te achterhalen welke programmeertaal het meest geschikt was. Het eerste waar ik achter kwam (dat wist ik nog niet) is dat het in het Engels een Zebra Puzzle heet en dat het betwijfeld wordt dat hij daadwerkelijk door Einstein verzonnen is. Daarna bleek al heel snel dat Prolog (een taal die al sinds de universiteit niet meer gebruikt had) gezien werd als de meest logische taal om het probleem mee op te lossen.
En dat klopt ook wel, zo bleek toen ik zag hoe het oorspronkelijke probleem in Prolog beschreven was. De versie de Marijke ons gestuurd had, gebruikte wat andere zinnen, maar veel van de Prolog code bleef qua structuur exact gelijk.
En helemaal fijn was dat ook voor Prolog een online omgeving beschikbaar is waar je de code in kunt schrijven/aanpassen en uitvoeren. Dat maakte het gemakkelijk de oplossing met Marijke te delen en nu hier online te plaatsen (de vakantie en de inzendtermijn zijn voorbij). Je kunt de code hier bekijken en uitproberen: https://swish.swi-prolog.org/p/fish_puzzle_marijke.pl
De opdracht fish_owner(Owner). geeft de oplossing, de opdracht houses(Houses). geeft de hele tabel.
En denk je nou, dat wil ik ook uitproberen! Nou, dat kan. Hier op deze pagina staan nog meer dan genoeg puzzels met dezelfde structuur. Ook de “very hard puzzles” moeten op deze manier op te lossen zijn. Durf je de uitdaging aan?
Eerder deze vakantie schreef ik al over de experimenten met de snijplotter en heat transfer vinyl (HTV). Dat was met 1 kleur en met ons stoomstrijkijzer. Inmiddels had ik bij de Blokker voor niet al teveel geld (€17,99 excl verzendkosten) een droogstrijkijzer besteld en geleverd gekregen.
Ook waren er wat ideeën geopperd over het maken van een paar babytruitjes op basis van deze instructie die ik online gevonden had. Dat hebben we gedaan, maar de truitjes zijn nog niet bij de respectievelijke moeders, dus daar kon ik nog geen foto’s van plaatsen (komt nog, ze zijn best heel mooi geworden).
Een tweede (eigenlijk dus derde) shirt dat ik op deze manier maakte had een logo dat redelijk wettelijk beschermd is, dus dat kon geen basis zijn voor een blogpost. Dus nóg een t-shirt gemaakt op basis van een afbeelding die ik al eerder gebruikt had en op mijn laptop heb zitten én een lettertype dat voor privégebruik bruikbaar is (en voor de kenners wellicht herkenbaar is?).
Wat maakt het gebruik van 2 of meer kleuren bij vinyl anders dan 1 kleur? Nou voornamelijk omdat je het liefste niet laag op laag wilt leggen. Het idee is daarom dat je de verschillende lagen “uit elkaar snijdt”. Daarvoor zijn twee benaderingen: de eerste zorgt voor een gegarandeerde overlap tussen de tweede en de eerste kleur (zie deze uitleg) terwijl de tweede zorgt voor negatieve ruimte om de tweede kleur zodat deze duidelijker zichtbaar wordt (zie deze video). Bij het shirt dat je in deze blogpost ziet heb ik die tweede methode gebruikt.
Bij de babyshirts hebben we de eerste methode gebruikt. Centraal bij de aanpak is dat je eerst de twee kleuren over elkaar heen legt op de exacte plek waar je ze op het shirt (romper etc) wilt hebben. Door ze dan beide te selecteren en voor “substract all” te kiezen wordt de ene kleur uit de andere gesneden.
Wil je dat de beide kleuren heel goed aansluiten, dan voeg je nadat je dit doet een offset toe van zo’n 3,5 mm en gebruik je het resultaat (met offset!) om uit te snijden uit HTV. Wil je extra ruimte om de letters dan voeg je voordat je dit doet een offset toe van zo’n 2-3 mm maar gebruik je het originele (zonder offset!) om uit te snijden uit HTV. De exacte hoeveelheid van de offset is een beetje afhankelijk van het lettertype en wat er mooi uitziet.
Net als met 1 kleur HTV is het belangrijk dat je de afbeelding horizontaal spiegelt voordat je hem laat uitsnijden. Helaas blijkt ook Silhouette Studio 4.1 niet altijd te vragen of je een afbeelding gespiegeld wilt snijden, zelfs niet als je HTV als materiaal gekozen hebt. Dus het is beter om het zelf vooraf te doen.
De Kerstvakantie nadert alweer zijn einde, maandag gaat de snijplotter weer terug naar Nijmegen. Hoogste tijd dus om een aankoop te testen die we vorige week bij de Action tegen gekomen waren: 2 x A4 magnetisch fotopapier voor € 0,99 per pakje.
Het idee is simpel: je print foto’s op het papier met een inkjetprinter en knipt ze dan uit. Aan de achterkant van het papier zit een dunne magneetlaag geplakt. Die zorgt ervoor dat ze op een koelkast, oven of whiteboard blijven plakken.
Ik had de reviews voor het magnetisch papier van Silhouette zelf gezien. Die waren niet erg positief. Maar voor 99 eurocent durfde ik een test wel aan.
De Silhouette software heeft de mogelijkheid om plaatjes die je geprint hebt uit te snijden. Maar je moet even weten hoe. Je kunt namelijk niet zomaar een geprint vel snijden. Je moet dat vel geprint hebben vanuit de Silhouette software zelf. Daarbij zorgt de software er voor dat er een drietal markers geprint worden die de software daarna weer gebruikt om te “weten” waar de verschillende afbeeldingen op het papier staan.
In mijn geval heb ik (met wat hulp van Niek die een magneetbord op zijn kamer heeft hangen) afbeeldingen gezocht op internet. Die in de Silhouette Studio software op een A4 vel geplaatst. Van een afbeelding maak je dan eerst een “trace” zodat je een ongeveer contourlijn van de afbeelding hebt. Met behulp van de “offset” tool kun je dan (als je dat wilt) een wit randje om de afbeelding heen maken. Daarna verwijder je de binnenste lijnen en onderdelen en zet je de afbeelding weer netjes op zijn plek. Dit werkt dus anders dan bij Vinyl stickers. Daar is het mooi als de achtergrond er doorheen schijnt én die plak je eenmalig om niet meer los te halen. Deze magneten moet je gemakkelijk los kunnen halen, dus moeten ze ook stevig zijn. je ziet dat goed bij het Avengers logo, daar is de binnenkant van het logo “wit”, d.w.z. de achtergrond van het printbare magneetvel.
Gisteren schreef ik over een lesactiviteit waarbij je in Tinkercad met blokken een sneeuwvlok kon laten genereren. Ik weet niet precies waarom ik het in de titel van het bericht “kerstster” genoemd heb, waarschijnlijk omdat ze daar op lijken en gezien de tijd van het jaar.
Het idee van het ontwerpen van een sneeuwvlok in code is natuurlijk dat je eenvoudig meer verschillende ontwerpen kunt maken. Dat kon ook met de code in Tinkercad, maar toen ik daar gisterenavond mee aan de slag ging, liep ik al snel tegen een beperking van de huidige versie aan. Ik kon (nog) geen IF-statements toevoegen en daardoor was het niet mogelijk om in één ontwerp de code voor meerdere, verschillende sneeuwvlokken op te nemen.
De programmeerfunctie in Tinkercad is nog nieuw en zal ongetwijfeld nog verder uitgewerkt worden, maar voor nu kan het nog even niet.
Dus ging ik nadenken over andere manieren waarop ik dat zou kunnen vormgeven. Omdat het soms helpt om daar een nachtje over te slapen, deed ik dat. En vanochtend, toen ik wakker werd was (voor mij) duidelijk dat ik daarvoor OpenSCAD wilde gaan gebruiken. Het was al weer lang geleden dat ik daar voor het laatst mee gewerkt had (ruim 5 jaar!). Gelukkig was ik niet de enige die daar aan gedacht had en JanPieter wees me via Twitter op het bestaan van The Snowflake Machine. Dat is een stuk code in OpenSCAD waarmee je sneeuwvlokken kunt genereren.
