Het is weer eens zover: twee grote reuzen hebben ruzie.
Ik schrijf heel soms over miljardenovernames. Kleintjes meestal, HP die Palm overnam voor 1,2 miljard, Oracle die SUN opslokte voor 5 miljard, Microsoft die Nuance overnam voor 19,7 miljard, Elon met Twitter voor 44 miljard. Meestal omdat ik het bedrijf dat daarmee verloren ging een icoon vond, en zelfs daar was ik nog niet eens consistent in. Je kunt je ook niet over alles blijven verbazen of opwinden in deze business.
Maar dat ik vandaag, als Netflix-klant, al een mailtje van Netflix krijg over hun overname van Warner Bros voor 82,7 miljard (met daarbij heel lomp een link naar een persbericht op hun eigen site dat niet in het Nederlands vertaald is maar alleen in het Engels en een zwik andere talen) terwijl ik op hetzelfde moment zit te lezen dat Paramount de strijd nog niet opgegeven heeft en 108,4 miljard geboden heeft (okay, dan willen ze wel ook het hele bedrijf), dat was toch wel weer eens reden voor een blogpost.
Want wie van deze twee deze strijd uiteindelijk ook gaat winnen (zal mij serieus worst wezen, deze hele business is al een jarenlang verhaal van dog eat dog, kijk ook maar eens naar de start van een film, wie allemaal onderdeel van wie is), ik weet wel wie uiteindelijk gaat betalen voor deze overname. Dat zijn allereerst de mensen die bij deze bedrijven werken, want daar zullen de nodige efficiëntieslagen gemaakt worden (lees: ontslagen). En daarna, wij als klanten van de diensten. Want dat geld moet gewoon ergens terugverdiend worden (en meer). En als er een aantal mensen flink rijk van zo’n deal worden, dan is er geen sprake van win-win wat mij betreft. Nou ja, eerst maar eens even afwachten wie er uiteindelijk met dit been vandoor gaat.Wie weet maken ze daar dan ooit weer een documentaire over.
