Ik maak aan de lopende band fouten. Dat wil zeggen, dingen gaan vaak 10x niet zoals ik wil dat ze gaan voordat ze een keer goed gaan. Zeker als het om programmacode e.d. gaat. Je zou mij waarschijnlijk niet de software voor een Space Shuttle willen laten schrijven. En eigenlijk verwacht je (verwachtte ik) dat de professionals dat wel een stuk beter aangepakt zouden hebben. Nou, niet altijd. Ook professionals, bezig aan projecten van miljoenen dollars maken wel eens fouten.
Zoals bij Pixar, waarbij ze tijdens het maken van Toy Story 2 een klein foutje maakten, dat hun bijna de hele film kostte. Ze hebben er zelf een filmpje over gemaakt.
http://youtu.be/EL_g0tyaIeE
Maar het filmpje vertelt niet het hele verhaal. The Next Web heeft een uitgebreidere versie (in tekst) en daaruit blijkt dat het toch heel wat minder gemakkelijk ging.
En dat is op zich dan wel weer een mooi verhaal. Maar toen ik verder las, moest ik toch wel even slikken. Want toen ze uiteindelijk verder hadden gewerkt met de herstelde versie (waarvan ze dachten hem kwijt te zijn), hebben ze uiteindelijk toch nog het merendeel van de film opnieuw gemaakt. Omdat het verhaal nog niet goed genoeg was.
Soms maak je fouten, werkt hard om ze te repareren, terwijl je dan uiteindelijk toch iets heel anders als eindresultaat wilt hebben. Oei. Dat is toch best wel een heftige levensles voor een zonnige zaterdagmiddag.
Pixar Toy Story 2: van je fouten leer je! http://t.co/Ajd8owyW