Ik heb me heel ernstig vergist: eBooks met Watermerk zijn SLECHT!

Vergissen is menselijk. Moet kunnen. En dan moet je ook durven toegeven dat je je vergist hebt. En ik heb me vergist toen ik me tot nu toe uitliet over de vraag of “Social DRM” bij elektronische boeken, op dit moment het meest toegepast in de vorm van een watermerk, slecht of niet slecht was.

Ik zei dat ik het een niet erge vorm van DRM vond. Omdat het namelijk, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Adobe DRM, voor ‘gewone’ gebruikers geen enkel probleem opleverde. Een EPUB met watermerk is/was in elk programma te lezen dat EPUB ondersteund, je kunt het desgewenst converteren naar een ander formaat etc.
Om die reden had ik ook geen enkele behoefte om het watermerk uit mijn gekochte boeken te verwijderen (bol.com gebruikt sinds kort watermerken). Verspreiden wil ik ze toch niet.

Maar de berichten van afgelopen week hebben me doen inzien dat elektronische boeken met watermerk uiteindelijk gewoon net zo slecht zijn. De reden: er worden nieuwe bepalingen opgesteld door het CB waardoor ebook verkopers (zoals bijvoorbeeld bol.com) in de toekomst verplicht worden om klantinformatie door te geven aan auteursrechthebbenden en Stichting BREIN indien er sprake is van een “verdenking op inbreuk van de auteurswet”, bijvoorbeeld als een ebook met watermerk wordt aangetroffen op een torrentsite of op usenet. Die verkopers moeten die data 2 jaar bewaren.

Goed, noem het naïef maar ik had me niet gerealiseerd dat dít de manier zou worden waarop men het ongeoorloofd verspreiden van zulke EPUB bestanden tegen zou willen gaan. Dat betekent dus dat niet alleen mijn persoonsgegevens + aangeschafte boeken door de verschillende boekenverkopers 2 jaar lang bijgehouden moeten worden maar ook “bij verdenking op inbreuk van de auteurswet” doorgespeeld zullen worden aan BREIN.

“Geen probleem toch als je ze niet verspreid?” zul je denken.
Was het maar zo gemakkelijk. Want in plaats van dat ik er voor kies om dat inderdaad gewoon niet te doen., moet ik er nu voor zorgen dat ze ook daadwerkelijk nergens anders terecht komen.
Dus niet op een USB-stick zetten, want als ik die in de trein vergeet (en zeg niet dat nooit iemand een USB-stick kwijt raakt), dan ben ik de controle over wat er mee gebeurt kwijt. Van ongevaarlijke, niet belangrijke elektronische boeken, die je één keer leest en dan waarschijnlijk bewaart maar wellicht ook niet, worden het opeens bestanden die je veilig moet opslaan. Alsof het niet meer over een vakantiekiekje gaat maar over intieme naaktfoto’s (om maar eens iets anders te noemen waar je ook niet van zou willen dat het online komt).

De enige oplossing is natuurlijk ook hier het digitale watermerk te verwijderen of te veranderen. Het verwijderen dus van de DRM die er op zit. Mag niet van de Nederlandse wet, doet niet iedereen, kan niet iedereen. Natuurlijk, de mensen die vooraf al van plan zijn om de boeken online te gooien, die wel. Of die kopen ze vanuit niet zo gemakkelijk te traceren bronnen. En dus ook nu de nietsvermoedende consument die zich niet te veel zorgen maakt over het stevig beveiligen van zijn digitale boekenkast die de meeste kans loopt om problemen met BREIN te krijgen.

En dus moet ik mijn mening over deze vorm van DRM bijstellen. Excuses voor de mogelijke verwarring. Ook ik heb wel eens te maken met voortschrijdend inzicht.

Overigens is het voor mij (nog) geen reden om boeken met deze vorm van DRM te boycotten. Natuurlijk, een boek met Adobe DRM is op dit moment net zo gemakkelijk (gemakkelijker). Die DRM is er namelijk in 2 minuten vanaf. Kan ik er nog gewoon voor kiezen om de boeken niet te verspreiden (koop ze zelf maar), maar dan hoef ik me tenminste geen zorgen over BREIN te maken.

(via BoingBoing en Raymond Snijders)