Gespeeld: Mass Effect Legendary Edition – deel 2

Mass Effect 2 was, 11 jaar geleden, voor mij het eerste deel van de trilogie waarmee ik in aanraking kwam. En ja, zoals bij films ook het geval, het niet eerst spelen van deel 1 maakte wel dat ik een deel van het verhaal en context miste. Nu zat ik bij de start al in het verhaal, me emotioneel verbonden aan Jane Shepard, die in deel 2 dankzij de import van de deel 1 Save-file ook voortleefde me de keuzes uit dat deel. Zonder teveel spoilers: dat ik de council heb laten sterven in deel 1 is me regelmatig verweten. Maar dat ik er in slaagde Wrex in leven te houden, had het positieve gevolg dat ik hem weer (al was het maar kort) tegenkwam in deel 2.

De “squad”, de mensen waar je uit kunt kiezen om met je mee te nemen op missies is enorm in deel 2, het zijn er maar liefst 12. Daarbij komt Legion er pas heel laat bij en is in ieder geval Zaeed afkomstig uit een DLC, maar in deze heruitgave zijn die DLC’s al meteen geïnstalleerd.
Ik heb 33 uur gespeeld om het verhaal helemaal uit te spelen. En ik kan bekennen dat ik nu eindelijk eens kan zeggen: helemaal uitspelen. Okay, 99,5% uitspelen dan. Het verhaal bestaat uit missies die nodig zijn om dichter bij je einddoel (het vernietigen van de collector-base) te komen. Daarnaast heeft elk teamlid een missie waarbij je hem/haar ontmoet (er is ook een missie waar Ashley uit deel 1, die daar de tweede wél was blijven leven voorbij komt, maar die wil niet in de squad omdat Shepard met de “vijand” heult) én een missie waarmee je de loyaliteit van het teamlid kunt winnen. Daarnaast zijn er side-missies die niet persé nodig zijn én moet je resources (grondstoffen) verzamelen door planeten te scannen zodat je wapen, armour, je schip (de Normandy RS2) kunt upgraden.

Dat laatste is echt heel noodzakelijk omdat het enerzijds het gemak waarmee je de gevechten tijdens missies weet te overleven flink vergroot en het niet upgraden van de Normandy zorgt ervoor dat je bij de zelfmoordmissie op het einde gewoon gegarandeerd teamleden kwijt raakt (als in “voor altijd dood in de franchise”).

Waarom dan toch die 0,5% niet? Nou, omdat, nét toen ik dacht “okay, alle missies gedaan, door naar de missie voor het verkrijgen van de IFF en dan door naar de eindmissie”, had ik ook het slimme idee om nog één keer even met iedereen aan boord te praten. Dus ook met de kok, die wel graag versere groenten wilde, de arts die ik een nieuwe fles drank beloof en een tweetal engineers die een of ander onderdeel wel graag zouden vervangen. Ik red daarna van al die mensen het leven (anders waren ze een gruwelijke dood gestorven) en om ná de zelfmoordmissie met Shepard boodschappen te gaan doen, dat voelde niet echt als een logisch vervolg. In plaats daarvan keek ik liever alvast wat deel 3 zou gaan brengen aan veranderingen.

Aan de Paragon score op de screenshot boven bij dit bericht kun je afleiden dat ik voor een bepaalde speelstijl bij de dialogen gekozen heb. Dat is zonder cheats e.d. (in deel 1 zit een optie waarbij je die waarden tot 100% zou kunnen pompen als je zou willen), gewoon door heel veel praten en consistente keuzes qua acties en dialoog. Dat is overigens inclusief de toch wel heel heftige keuze tijdens de missie met Zaeed Massani. De eerste keer koos ik daar voor de “goede optie” en redde de arbeiders in de fabriek maar verloor daarmee de loyaliteit van Zaeed. Toen ik (met dank aan de online info) ontdekte dat de enige manier was om Zaeed loyaal aan Shepard te krijgen was om dat niet te doen en meteen achter zijn rivaal aan te gaan, heb ik de missie opnieuw gespeeld. Het is maar een spel, maar je hoort ze de hele missie op de achtergrond krijsen en roepen om hulp terwijl jij ze in de steek laat…

De verhouding Paragon / Renegate score had wel tot gevolg dat ik zowel het conflict Jack – Miranda als het conflict Tali’Zorah vas Normandy – Legion weet op te lossen zonder de loyaliteit van een van de leden te verliezen. Dat is een belangrijk onderdeel, want de kans dat ze anders de zelfmoordmissie niet overleven is groter. Die laatste missie is er eentje met een paar sterkere en zwakkere punten. In het algemeen is het gewoon een prima level. En als je de upgrades aan je schip gedaan hebt die nodig zijn, dan komt het best wel goed. Maar je moet op een aantal momenten keuzes maken voor wie je een bepaalde rol geeft. En zoals meestal bij een populair spel van 10+ jaar oud: fans hebben elke variant en keuze die je kunt maken uitgeprobeerd. Dan kun je zeggen: niet lezen. Maar het overzicht maakt duidelijk dat de keuze voor wie je selecteert gewoon altijd bepaald of hij/zij overleeft of niet. Nou had ik alle 12 teamleden en ze waren allemaal loyaal, als je er sneller doorheen gaat en niet een volledig team hebt of niet iedereen loyaal, dan heb je minder opties, maar ook dan waren de resultaten zwart/wit (kies je die, dan gaat hij/zij dood, kies je een ander, dan overleeft hij/zij). Ik begrijp inmiddels waarom ik daar moeite mee heb. Dat is niet iets wat zozeer aan mijzelf ligt, maar aan het feit dat de ontwikkelaars me de perceptie van vrije keuze in het spel hebben gegeven en die hier weer afnemen (hoewel ze doen alsof ik keuzes heb). Het bericht waarnaar ik link doet overigens niet zo heel veel goeds vermoeden als het gaat over deel 3 maar dat gaan we meemaken.

Tot slot, een achievement die Shepard nog niet had: succes in de liefde. Het werd inmiddels wel een beetje genant. Overal las ik over de mogelijkheden die het spel had voor Shepard om ook een wat hechtere relatie op te bouwen met een van de teamleden. Maar ik was in deel 1 en ook voor het overgrote deel van deel 2 gewoon geen dialoogopties tegen gekomen die het verhaal die richting op stuurden (daar had ik natuurlijk de wiki’s op kunnen naslaan en kunnen leren wat ik waar zou moeten doen, maar dat ging me net wat ver). Totdat, opeens bij een gesprek met Garrus (tja, dan kiest ze Garrus) zo’n optie wél voorbij kwamen. Met Jack en Miranda was het (zo zie ik op YouTube) allemaal een stuk minder awkward geweest, maar vooruit, ze hebben hun momentje samen (zie video). Meer dan dit is er ook niet te zien hoor.

Een leuk detail is dan wel dat, door het importeren van de Mass Effect 2 save-file in Mass Effect 3, die relatie tussen de twee ook gewoon onthouden wordt en omdat Garrus en Shepard deel 2 overleven, herinnert Garrus zich hun relatie ook nog gewoon in deel 3. Al zorgt de oorlog die dan uitbreekt er in ieder geval voor dat ze niet echt veel tijd hebben om daarbij stil te staan.

Samenvattend: veel minder uren gespeeld dan bv Horizon Zero Dawn, maar veel completer uitgespeeld dan ik bij de Tomb Raider series ooit gedaan heb. Qua omvang en complexiteit veel omvangrijker dan deel 1, maar ook wel weer eenvoudig genoeg om soepel op “normal”  niveau door te spelen. Op naar deel 3.