Smithsonian zet 3D in om toegankelijkheid van collectie te vergroten

Bij musea denk ik niet meteen aan organisaties die open staan voor het delen van weergaven van hun collectie met de buitenwereld. Lees bijvoorbeeld dit relaas over pogingen om toegang te krijgen tot de 3D-scan van de buste van Nefertiti.

Daarom aandacht voor een voorbeeld van hoe het ook kan. Het Smithsonian heeft een aantal projecten lopen op het gebied van 3D (scannen en printen) met als doel om hun collectie op andere manieren bij het publiek te brengen. Je kunt erover lezen op hun website 3d.si.edu. Sommige acties zijn echt heel leuk, zoals project Egress  waarbij ze, ter ere van de 50e verjaardag van de eerste maanlanding, het luik van de command module nagemaakt hebben. Maar niet zomaar, ze hadden Adam Savage uitgenodigd (ja, die van Mythbusters) en 44 makers verspreid over het hele land hadden onderdelen van het luik, op basis van de 3D-scan van het Smithsonian, geprint en Adam bouwde het luik live streamed online in het bijzijn van veel van de makers zodat het echt een gezamenlijk ding werd.

Maar dat is niet het enige voorbeeld, zie ook de website. Zelf werd ik er naartoe getrokken door een bericht op Fabbaloo waar melding gemaakt werd van de 3D scans die je zelf kunt downloaden en printen.

Die verzameling is nog niet enorm, het is een fractie van de collectie (124 stuks van de miljoenen items), maar als je ziet wat er bij komt kijken om hem beschikbaar te stellen, dan is het ook niet zo heel vreemd.

Kerry Stevenson, van Fabbaloo plaatste een foto van het model van de Woolly Mammoth waarmee een start gemaakt heeft op zijn eigen 3D-printer. Als je dat model online bekijkt, zie je niet alleen het model, maar kun je ook achtergrondinformatie bij dat model krijgen. En je kunt de bijbehorende bestanden downloaden om het zelf te printen.

Die contextuele informatie maakt ook dat ze (mogelijk) geschikt zijn voor gebruik in het onderwijs. Mijn herinnering aan de geschiedenislessen op de middelbare school beperken zich tot het van buiten moeten leren van rijtjes met jaartallen en feitjes (en daar dan proefwerken over krijgen). Of het hiermee dan wel meer zou gaan leven voor me zou natuurlijk ook afhangen van hoe dit dan in het vak verwerkt zou worden. Een aantal van de verhalen op de Smithsonian website doen vermoeden dat het ook daar vooral ingezet wordt voor extra projecten en als additionele verdieping (voor de snellere leerlingen?). Of dat het voornamelijk binnen STEM ingezet wordt. Nou ja, het is een eerste stap. Een kleine, maar wel interessant wat er uit gaat komen.