Je mag zelf weten of je dit een “ict en onderwijs” onderwerp vindt, ik zal de link nog wel leggen verderop, maar ook anders had ik het bericht geplaatst.
Afgelopen week kwam het bericht dat Paradigit failliet is. Niet we webwinkel, niet Skool en ook niet ISL (en ook niet de boekwinkel Van Piere die ze in Eindhoven gekocht hebben nadat die failliet ging). En dat voor een winkelketen die in 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014 én 2015 door Elsevier Retail, in samenwerking met ING Nederland, uitgeroepen werd tot Beste Winkelketen van het jaar, categorie computerspeciaalzaken (bron). Het verhaal rond V&D kennen we, idem voor Macintosh.
Retailers klagen graag dat mensen prijzen vergelijken op internet, in de winkel komen voor advies en informatie, maar dan toch kopen bij de goedkope online aanbieders die niet de hoge kosten hebben die een winkel wél heeft. Ik vind dat deels een terechte klacht. Als ik naar een fysieke winkel ga voor advies, dan vind ik niet dat ik het kan maken om dan voor een paar euro korting niet ook bij hen te kopen.
Maar de versc
hillen worden wel heel groot. Een voorbeeld: onze droger heeft het begeven. Dus moesten we op zoek naar een nieuw exemplaar. Normaal gesproken zouden we dan de Consumentenbond raadplegen, maar juist voor drogers lijkt de bond de plank dit keer flink mis geslagen te hebben. De modellen die daar als beste uit de test komen worden door de reviewers, die soms juist op basis van dat advies een bepaald model gekocht hadden, negatief beoordeeld.
Dan maar verder zoeken op basis van informatie zoals zuinigheid (we willen een A+++ dus kom je automatisch bij een model met warmtepomp uit. Die zijn niet goedkoop, en de verschillen zijn best groot in prijs, van zo’n 400 euro tot meer dan 1.000 euro. De ene witgoed retailer hier in het dorp heeft geen drogers in de A+++ klasse, de andere heeft er een aantal. Online zoekend komen we bij een model waarvan de reviews goed zijn en dat bij de ene online winkel zo’n 780 euro incl. bezorgen en afvoeren van oude apparaat kost, op een andere plek 690 euro en bij de andere witgoed retailer in mijn dorpje én niet op voorraad is én maar liefst 880 euro moet kosten. Een verschil van bijna 200 euro. En bij de witgoed retailer krijg ik op de website de boodschap dat ik wel uit een van de andere alternatieven die ze op voorraad hebben kan kiezen. Ehm, nee, dat wilde ik niet.
OK, voor de service dan toch maar doen? Immers, bij online bestellen heb je nog van die spookbeelden van de hele dag zitten wachten op een bezorger. Nou, ook daar wordt online flink winst geboekt. Zo kon ik bij bestelling meteen kiezen welke dag. Een half uur later had ik een mail met een link naar een pagina waar ik uit 3 tijdslots kon kiezen. Ik koos tussen 9:00 – 13:00 uur. In de nacht voor de dag dat ik hem geleverd wilde hebben (was overigens 24 uur na bestelling) kreeg ik weer een link in de mail. Nu kan ik zien hoeveel adressen onze bezorger nog moet doen voordat hij bij ons is. De tijd van 9:00 – 13:00 uur werd al meteen ingeperkt tot 11:00 – 13:00 uur en omdat wij nummer 7 in de rij zijn was al duidelijk dat 11:00 heel optimistisch zou worden. Hoe optimistisch werd zichtbaar als ik de live pagina bekeek met de plek van de bezorger en het aantal adressen dat hij nog langs zou moeten. Super wat mij betreft. Wachten op een bezorger is niet erg als je weet hoe lang nog.
Plaatsen doet ook deze bezorger op de zolder, oude apparaat wordt afgevoerd. Service achteraf lieten we ook nu al uitvoeren via een lokaal servicebedrijf, een bedrijf dus dat zich gespecialiseerd heeft op onderhoud, niet verkoop.
Kortom, het wordt voor mij steeds moeilijker om voor mezelf te kunnen verantwoorden dat ik bij die retailhandel koop. Ik doe het wel, kleinere spullen, waar de prijsverschillen klein zijn, die je snel even op kunt halen. Maar hoe lang nog? Zeker als ze links en rechts om blijven vallen? En als ze qua aanbod gewoon niet op kunnen tegen de online aanbieders? Als “niet op voorraad” betekent “kies maar wat anders uit” of als het standpunt is “wij concurreren in prijs niet met online aanbieders”, hoe lang voordat ze helemaal uit het straatbeeld verdwenen zijn?
De link naar onderwijs? Ik ben nog steeds aan het wachten op een aanbod dat daadwerkelijk zo disruptief is voor onderwijs als dat het internet nu is voor de retailhandel. Het is er nog niet. MOOCs zijn dat nog niet, Coursera en EdX zijn in essentie nog heel domme bedrijven die mij nog steeds attenderen op MOOCs die ik al lang afgerond heb (zelfs met betaald certificaat, dus dat staat bij hen geregistreerd). Qua overall ervaring blijft het te ver achter.
De reisbranche heeft laten zien dat niemand veilig is, maar ik vind dat het stilaan toch echt wel tijd wordt voor die ontwrichtende aanbieder in het onderwijs.