Mashable heeft een indrukwekkende korte documentaire gemaakt (embedden ging niet lekker, klik op de afbeelding hierboven om naar de afspeelpagina toe te gaan) . Aan het woord is Sean Corey, een jongeman die eerst zijn toevlucht zocht in Minecraft als manier om te ontsnappen aan de kinderen die hem op school pesten omdat hij anders was dan zij waren (hij heeft een nierziekte). In die wereld kan hij niet alleen gemakkelijk weg komen van de pesters, hij kan ook laten zien dat hij beter is dan de andere kinderen.
De verslaving neemt in het geval van Sean heftige vormen aan, zijn cijfers op school kelderen en als zijn moeder uiteindelijk alle apparaten die hij kan gebruiken om te gamen afneemt krijgt hij zelfs fysieke afkickverschijnselen.
Na een periode in een afkickprogramma waar Sean leerde omgaan met zijn verslaving én het gepest worden, had zijn moeder inmiddels zichzelf ingelezen op het probleem. En in plaats van hem zo ver mogelijk van technologie te houden, besloot ze het vooral ook op een productieve en positieve manier te doen. In dit geval door Sean aan de slag te laten gaan met het programmeren van spellen (in plaats van het alleen spelen ervan).
Het verhaal / de documentaire stopt wat mij betreft een beetje abrupt. Ja, Sean is nu zo te zien happy, maar hij zal ook hier nog wel de nodige uitdagingen tegenkomen. Immers, ook bij programmeren ligt de kans op verslaving op de loer. De vraag is of de technieken die hij in het afkickprogramma geleerd heeft voldoende zijn om hem de balans te laten blijven vinden. Dat het nu niet een activiteit is die vanuit vluchtgedrag maar juist een positieve activiteit is (die hij ook kan delen met zijn moeder) zal daar vast bij helpen.
Indrukwekkende korte documentaire over gameverslaving https://t.co/GJOUbURKzi