Een bericht dat afgelopen week een paar keer voorbij kwam en vandaag ook de Volkskrant gehaald heeft is die over de 3.300 jaar oude buste van Nefertiti, de vrouw van de Egyptische Farao Akhenaten. De buste zelf staat in Duitsland in een museum, terwijl Egypte van mening is dat ze in Egypte thuis hoort.
Het verhaal wil nu dat twee kunstenaars, zónder toestemming, in het geheim dus, een scan gemaakt hebben van de buste. Ze hebben het 3D-model dat daar het resultaat van is nu als torrent beschikbaar gemaakt voor download (maar je kunt het bestand ook rechtstreeks downloaden via deze website).
De reden die de kunstenaars geven voor de scan en het beschikbaar stellen is het op gang willen brengen van een discussie over dit soort kunstwerken. Wat is de waarde van een origineel versus een kopie. Op Dezeen wordt hier verder uitgebreid bij stilgestaan.
Voor een museum dat jaarlijks 500.000 bezoekers trekt om een topstuk te kunnen zien, is een scan logischerwijs ene bedreiging. Maar zoals ook bij Dezeen beargumenteerd wordt, moet de rol van een museum als gatekeeper, als enige plek waar je zulke werken kunt zien niet worden vervangen?
Dat er ook al musea zijn die op zoek gaan naar die rol blijkt uit het voorbeeld van het British Museum.
Maar het verhaal werd afgelopen week toch ook nog wat onduidelijker…
Het was iets wat met verbaasd had na het kijken van het filmpje dat online gezet was over de scan:
Hier zie je een Kinect in gebruik om de scan te maken. De sjaal moet regelmatig weer voor de Kinect om te voorkomen dat ze ontdekt worden. Was het inmiddels mogelijk om een mobiele scan oplossing op basis van een Kinect te maken die op deze manier zo’n goede scan kon maken? Ik blijk niet de enige te zijn die daar zo zijn twijfels over heeft, zo bleek uit dit bericht. Zou het bestand wel ontstaan zijn op basis van een scan in het museum? Of was het een scan die gemaakt was van een andere kopie? Was een server van het museum gehackt?
Het doet er natuurlijk niet heel veel toe, behalve dat dit soort filmpjes zouden kunnen gaan leiden tot nóg vreemdere voorzorgsmaatregelen bij musea die dit kost wat kost willen voorkomen. Overigens, bij Jheronimus Bosch mocht je sowieso niet met een jas aan naar binnen. Nu waren dat ook geen werken waar je een 3D-scan van zou willen/kunnen maken, maar zelfs een 360-graden foto van de expositieruimte zou me daar nog een uitdaging hebben geleken.
Hoe dan ook, ik zou een voorstander zijn van het scannen van objecten en historische locaties. De liefhebbers die er nu naar toe gaan, zullen er ook als er 3D-kopieën van bestaan, naar toe willen. Net zoals wij een boek gekocht hebben nadat we de expositie van Jheronimus Bosch gezien hadden en er ook naar toe zouden zijn gegaan als we dat boek vooraf al gehad hadden.
de kunst van 3D ligt ook in de printer zelf en de kwaliteit hiervan