3D Printen in het onderwijs – 1

Nou kan het natuurlijk zomaar zijn dat je na mijn stroom berichten over 3D Printen enthousiast geworden bent over de mogelijkheden. Of wellicht vraag je je af of 3D printen nu echt klaar is voor gebruik in het onderwijs.

Ik heb bewust een aantal dagen gewacht met dit bericht, omdat ik bij mezelf het eerste enthousiasme ook even wilde laten zakken voordat ik hier een bericht over zou schrijven. Anders is het heel gemakkelijk om jezelf te verliezen in jubelverhalen.

3D printen heeft zeker toepassingen binnen het onderwijs. Het Educators Technology blog schrijft bijvoorbeeld:

“3D printing provides several features that can revolutionize education here are some of them :

• It provides teachers with 3 dimensional visual aids that they can use in their classroom particulalry in illustrating a hard to grasp concept
• 3D printers make it easy for teachers to seize the interest of their students compared to just showing the pictorial representations of objects.
• It enhances hands-on learning and learning by doing. Using this prototyping technology, students will be able to produce realistic 3 dimensional mini-models (great for engineering, architecture, and multi-media arts students).
• It provides more room for interactive class activities. In biology, for instance, teachers can create a 3D model of the human heart, head. skeleten…etc to teach students about the human body.

Given all these attributes, 3D printing seems to hold some promising and ground-breaking innovation that will definitely assist in the fulfillment of a productive educational experience.”

Samengevat: docenten kunnen zo eenvoudiger de beschikking krijgen over driedimensionale hulpmiddelen om complexe concepten te illustreren. Die objecten maken het voor leerkrachten gemakkelijker om de aandacht van studenten vast te houden in vergelijking tot 2D afbeeldingen. Als studenten zelf 3D objecten produceren dan is dat een uitbreiding op het hands-on leren en learning by doing (leren door het te doen). 3D printen biedt ruimte voor meer interactieve activiteiten in de klas.  Op Online Degrees staat een infographic met mogelijkheden van gebruik van 3D printen in het onderwijs, met daarin o.a.

1. Techniek studenten kunnen hun ontwerpen als protypes printen;
2. Bouwkunde studenten kunnen 3D modellen van hun ontwerpen printen;
3. Tijdens de geschiedenisles kunnen historische objecten geprint worden zodat ze meer in detail bekeken kunnen worden;
4. Grafische ontwerpstudenten kunnen 3D versies van hun kunstwerken printen;
5. Tijdens de Aardrijkskundeles kunnen topografieën, demografische modellen of populatiekaarten geprint worden voor een 3D weergave;
6. Tijdens kooklessen kunnen vormen voor voedsel geprint worden;
7. Automobielstudenten kunnen reserveonderdelen of aangepaste onderdelen printen om te testen;
8. Chemiestudenten kunnen modellen van chemische verbindingen printen;
9. Biologiestudenten kunnen cellen, virussen, organen en andere biologische objecten printen;
10. Wiskundestudenten kunnen modellen visualiseren via 3D prints.

Een valide vraag in zo’n geval lijkt me altijd of 3D printen dan ook de beste oplossing is voor een probleem. Want waarschijnlijk is in veel gevallen het 3D model zelf ook al voldoende en is de extra tijd die het printen van een model vergt dan beter besteedt aan het analyseren ervan. En zijn de studenten in de les vooral bezig met het ‘cool zijn’ van 3D printen, of leren ze echt meer/beter/dieper doordat ze iets ook in 3D (laten) printen?  Ook als het gaat om het gebruik van 3D modellen door de docent geldt zo’n zelfde afweging: moet je het model zelf printen (meestal in één kleur)? Is het model op de een of andere manier al te koop? Is het zinvol om het model professioneel te laten printen in meer kleuren? Is het nodig om een fysiek 3D model te hebben versus alleen de afbeelding of een weergave van het 3D model via beamer of digitaal schoolbord?
Stuk voor stuk vragen die een docent zich zou moeten stellen voordat hij/zij met 3D printen aan de slag gaat.