Talks in Brussels to streamline so-called private copying levies yesterday (7 January) reached a standstill when collecting societies and global ICT companies could not agree on bringing the levies up to speed with the demands of digital reproduction. An EU stakeholder platform on private copying levies has been ongoing since July 2008. On Thursday, collecting societies, industry representatives and consumer organisations failed to find common ground on which products should have copyright levies and how they should be priced. (bron)
Oorspronkelijk was de titel van dit bericht “hoe vaak wil je me laten betalen om naar één liedje te laten luisteren?”. Maar dat leek zo veel op exact het tegenovergestelde van “Ook “Google Me” wil mijn geld niet – ik mag alleen gratis kijken” en dat zou dan ook weer zo inconsequent lijken, dus dat heb ik maar niet gedaan.
Hoe dan ook, de partijen zijn er niet uitgekomen in Brussel bij de gesprekken over de thuiskopieheffing. Je weet wel, dat is het bedrag dat wij allemaal betalen op lege videobanden (als je die nog koopt), CD’s en DVD’s zodat die arme muzikanten en artiesten een vergoeding krijgen voor alle kopieën die we maken van hun beschermde werken.
Het is een gevecht dat in Nederland al een paar jaar loopt, al in 2005 vroeg de Stichting Onderhandelingen Thuiskopievergoeding (SONT) om geld (max 25 euro per MP3-speler) maar tot nu toe heeft de minister zijn poot stijf gehouden en tot 2013 komt er geen heffing in Nederland.
Niet dat we daar alleen maar voordeel van hebben, want het wisselgeld is dat er bijvoorbeeld een verbod op downloaden zit aan te komen. Nu snap ik dat laatste ook wel weer, maar bij gebrek aan daadwerkelijke alternatieven is dat ook een doodlopende weg.
Voor mij blijft het in ieder geval een onverklaarbaar concept, de thuiskopieheffing. Ik betaal op alle media die ik koop een opslag omdat ik daarop mogelijk ooit een kopie plaats van een legaal gekocht liedje of film. Want het is géén heffing tegen downloaden van illegaal aangeboden muziek of film. Die wordt er niet opeens legaal door. Het is een heffing die ik betaal omdat er toevallig op dit moment verschillende technologieën beschikbaar zijn die allemaal een en hetzelfde functie vervullen: zorgen dat ik naar die muziek kan luisteren of die film kan bekijken.
Maar, omdat het formaat waarin de rechthebbenden die muziek of film aan mij aanbieden niet geschikt is voor al die technologieën en die rechthebbenden niet eens de moeite nemen om het voor mij in formaten aan te bieden die voor al die technologieën geschikt zijn moet iedereen extra betalen.
Dat waar ik voor betaal en de functie die door dat product of dienst vervult wordt, worden volledig van elkaar losgekoppeld. Dat is niet alleen funest voor mijn bereidheid om daadwerkelijk te betalen, het is ook funest voor innovatie en marktwerking.
Het wordt dan vergelijkbaar met het betalen van wegenbelasting, accijns op alcohol of sigaretten. Maar dan lijkt me dat we het ook écht een overheidstaak moeten maken. Dan moet de belastingdienst het geld innen, als een soort BTW, de artiesten die het betreft moeten zich inschrijven (zoals elk bedrijf of ZZP-er ook moet) en zij kunnen dan volgens een nog nader te bepalen verdeelsleutel (aantal downloads) geld ontvangen. Maar dan gaan we niet ook nog rekeningrijden invoeren, dus dan moet downloaden en onderling uitwisselen legaal en gratis zijn.
Slecht idee? Dan ook geen verkapte belasting in de vorm van thuiskopieheffing!