Net als Wilfred Rubens heb ik tijdens mijn vakantie eindelijk tijd gehad om The World is Flat van Thomas Friedman te lezen. Overigens hebben we beiden ons exemplaar op dezelfde dag gekregen, maar dat terzijde 
Friedman geeft in het boek zelf al aan dat het zeker nog niet zo is dat de (hele) wereld al plat is. Maar twee andere berichten die bij Wilfred (en anderen) te vinden zijn tonen aan dat de Verenigde Staten in versneld tempo bezig zijn zichzelf buiten spel te zetten. Het zijn er slechts twee grote stappen achteruit die deel uit maken van een gote verzameling, maar het zijn twee recente:
Patent op leermanagementsystemen
Het patent dat Blackboard gekregen heeft op leermanagementsystemen is vandaag al meteen in gebruik genomen in de vorm van een rechtzaak die Blackboard heeft aangespannen tegen Desire2learn. Zoals je hier kunt lezen is het maar de vraag of er één leermanagmentsysteem is dat niet door het (in de VS geldende) patent geraakt wordt.
Zolang de VS nog zo’n grote markt is, zal het voor spelers/leveranciers van belang zijn er toegang toe te kunnen krijgen. Maar het zotte patentsysteem dat al een tijdje helemaal op hol geslagen is maakt het mogelijk voor bedrijven om muren te bouwen die die markt steeds ontoegankelijker maken.
Verbod op interactieve websites op scholen
Een tweede zotte besluit dat deze zomer aangenomen is, is het verbod op interactieve websites op scholen. Ook hiermee schiet de VS zichzelf in de voet in plaats van dat het gevaarlijke lui van het internet af krijgt wordt het een hele groep jongeren onmogelijk gemaakt op school of in bibliotheken gebruik te maken van (o.a.) zaken als weblogs, wiki’s, of social netwerksites als Myspace.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de hele Net Neutrality discussie. Nee, het bolt weer flink op aan die kant van de oceaan.
Natuurlijk zijn het de meest belachelijke besluiten, maar of Amerika zichzelf hiermee in de voet schiet? Is het geen voorbode van hoe het internet over de hele wereld kapot gemaakt gaat worden omwille van de zogenaamde veiligheid?
Ik ben van nature een optimist. Ben opgegroeid in een tijd dat de VS en de USSR een wedstrijdje hadden ‘wie kan de aarde vaker en sneller naar de pietjes helpen’. Dat ging voorbij.
De opkomst van het internet was een grote stap vooruit, de huidige groeiproblemen zijn stapjes terug (of vertragingen in de stapjes vooruit). Per saldo gaan we echter nog steeds vooruit. Het tempo van de VS een het vermogen de richting aan te geven neemt echter steeds verder af (en niet alleen door deze maatregelen, zie ook het boek van Friedman).