“There’s an old joke among instructional designers. In response to a request for ‘gratuitous’ video in a course, we ask, ‘What moves?’ The implication, of course, is that if you are not showing content that is inherently dynamic and in motion then there is no point to video.How last millennium can you be?
The joke betrays a lack of sophistication–of literacy–regarding the expressive power of the moving image. I think we need to take video more seriously and give it a privileged place right beside the written word in freshman composition classes. Because video can express some of the same concepts we ask students to relate using the written word, only more powerfully, more compactly and…well…just differently.”
(bron)
Het is een discussie die nog wel een tijdje zal duren. Wanneer is video zinvol? Michael Feldstein gaat in bovenstaand verder met het geven van een aantal voorbeelden (waaronder ook dit prachtig exemplaar) om uit te leggen waarom een video ook gezien kan (moet?) worden als het resultaat van een complex denkproces….maar terwijl ik dit schrijf ben ik de zin die er stond al een paar keer opnieuw gestart…want ik weet eigenlijk nog niet eens of ik wel 60 video’s van vijf minuten zou willen bekijken en beoordelen. Toegegeven, het is waarschijnlijk een stuk prettiger dan 60 verslagen van 40 pagina’s doorlezen. Per saldo ook een stuk sneller. Maar dan zou ik wel eerst hard moeten nadenken over hoe ik daar een beoordeling en feedback aan zou moeten gaan hangen.
Er dan maar voor kiezen om het, net zoals je bij YouTube kunt doen, laten scoren van de video’s door medestudenten en aan hen commentaar vragen is dan een wat gemakkelijke oplossing. Daar kom je in praktijk in het onderwijs ook niet mee weg. Studenten zijn immers ook maar mensen en je zult als onderwijsinstelling toch enige mate van objectiviteit in je beoordeling moeten inbouwen.
Terug naar de vraag “wanneer is video zinvol?”. Wat mij betreft overal waar tekst zinvol is.
Nee, niet enig medium, want tekst is lekker snel. Een woordenboek in uitsluitend video omzetten is niet zinvol en datzelfde geldt voor een telefoonboek.
Neem een willekeurig instructieboek, handleiding, leesboek of roman. Zijn allemaal uit te breiden met video.
En je eigen verbeelding dan?
Natuurlijk, niet alles wat je kunt moet je altijd doen. Een spannend boek lezen met alleen tekst maakt het mogelijk je eigen beelden te verzinnen bij het verhaal in plaats van “uitsluitend” de beelden van de maker te kunnen bekijken. En ik zou het ’s avonds voorlezen van een boek (overigens wel met veel plaatjes) voor het slapen gaan ook niet willen missen.
Een reader met lappen tekst en hier en daar een kopie van een plaatje of afbeelding kan niet meer. En daarmee kom je meteen bij het pijnpunt: wijzelf (ik vind het wat flauw om “de docent” te roepen).
Want het gaat nog heel wat moeite kosten om dat mooie materiaal te maken, om onszelf zo bij te scholen dat we net zo goed zijn in het maken van screencasts, instructievideo’s en visuele tutorials als dat we zijn in het maken van saaie readers.
Te duur? Dan zorg maar dat het goedkoper wordt! Overbodig? Een hype is technologie die anderen al begrijpen maar jij nog niet!
Ook interessant:
