Het is vakantie, je bent 11 jaar oud, hebt weer wat geld gespaard en wat doe je dan? Nou, als je in het dorp een LEGO-winkel hebt liggen (jazeker, een winkel die alleen maar LEGO verkoopt!) dan is één optie om daar naar toe te gaan en te kijken of er nog wat te koop is. Zo deed mijn jongste zoon dat ook. Hij kwam thuis met een LEGO 42005 set. Ik keek op de doos en zag staan “van 9-16 jaar” en vroeg hem of die set niet wat te gemakkelijk voor hem was. “Nee hoor, want ik ga hem uitbreiden!” was zijn antwoord.
En inderdaad. Dat deed hij. Van een andere (overigens veel duurdere set) had hij namelijk een aantal motoren en afstandsbediening, van nog een andere set had hij koplampen. En na aan dagje knutselen was de standaard auto omgebouwd in een auto met aan/uit te schakelen koplampen, achterwielaandrijving en voorwiel sturing. Het stuurmechanisme zit in de cabine verwerkt, de batterij-pack zit achterop. Dat was/is eigenlijk de belangrijkste uitdaging (naast het sowieso natuurlijk vervangen van de standaard verende as door de twee elektromotoren). Het zwaartepunt zit namelijk wat ver naar achteren. Door het naar boven verplaatsten van de schakel-logica (de punten bovenop) schuift het iets naar voren, maar eigenlijk hadden we (ehm, ik bedoel natuurlijk ‘had hij’) nog wat dood gewicht nodig voor onder de motorkap.
Cool!
Waarom? Nou, omdat hij met deze auto waar hij zelf aan moest/wilde sleutelen al zonder er mee te ridjen veel meer plezier had dan dat hij ooit met zijn kant en klaar radiografisch bestuurbare auto gehad heeft (die heeft het overigens niet lang uitgehouden, de batterijen ervan waren vooral snel leeg en meer dan er wat meer rijden kon hij niet). En omdat hij de uitdaging ziet in het zelf aanpassen van iets wat kant en klaar verkocht wordt.
En wat doe je dan als trotse ouder? Dan maak je natuurlijk een filmpje van de testrit(ten)!
Spelen met LEGO 2.0 http://t.co/4fKTVbbA7r