Om te beginnen, credit voor de titel gaan naar AndrewS in de reacties op het bericht op raspberrypi.org. Daar kun je lezen over de breimachine van Sarah Spencer, die ze met behulp van een Raspberry Pi aan het netwerk gekoppeld heeft:
I hacked my domestic knitting machine and turned it into a network printer with the help of a Raspberry Pi. By using a floppy drive emulator written in Python and a web interface, I can send an image to the Raspberry Pi over the network, preview it in a knitting grid, and tell it to send the knitting pattern to the knitting machine via the floppy drive port.
De software heeft ze gedeeld via Github en met het nodige gevoel voor de klassiekers heeft ze het OctoKnit genoemd “n honour of a more famous and widely used tool” (OctoPrint).
Haar winkeltje op Etsy is op dit moment even dicht omdat ze met zwangerschapsverlof is. Op Raspberrypi.org toont ze een paar voorbeelden:
Maar het mooiste voorbeeld is toch wel dit tapijt dat ze zelf via Twitter deelt:
https://twitter.com/HeartOfPluto_/status/1033550777434816512
Als je geen beeld hebt van de omvang, er zit een persoon op de foto!
Een tweedehands breimachine kost zo’n 500 euro (en meer). Ik ga er even vanuit dat net als bij een lasersnijder, een snijplotter en welk apparaat dan ook waar je ogenschijnlijk heel coole dingen mee kunt maken, er heel wat debug- en uitprobeerwerk vooraf gaat aan het daadwerkelijk kunnen laten breien van zo’n mooi tapijt. Maar zeg nou zelf, hier wordt je toch vanzelf enthousiast van? En ben je dan niet blij dat je (een beetje) kunt programmeren? Dat je weet hoe programma’s, hardware, software aan elkaar geknoopt kunnen worden? Dacht ik ook. 🙂
Interknit of Things https://t.co/86bW1sqXMN