Tradities zijn mooi, maar ze kosten soms wat werk en zelfbeheersing. Zo is het de traditie dat het zo lang mogelijk geheim blijft wát we gaan doen met het afdelingsuitstapje. Ik was dit jaar een van de twee organisatoren en toen ik begin dit jaar op de Modelrakketten website zag dat ze ook workshops deden was het al heel snel duidelijk: we zouden modelraketten gaan bouwen en lanceren.
Maar…als je afdeling voornamelijk uit onderzoekers bestaat, dan is het niet handig om alvast online uitgebreid te gaan schrijven over de nieuwe hobby van je zoon. Want dan blijft de activiteit niet echt lang geheim. Dus geen bericht online over de bouw- en informatiedag in maart, geen foto’s online van de raket die Niek gebouwd had (zie hieronder).
Ook (nog) géén bericht over de lanceerdag waar we in augustus bij waren. Het filmpje dat ik toen maakte werd gedeeld op het DRRA forum maar stond als verborgen op YouTube. Foto’s van de dag werden in beperkte kring gedeeld. Zelfs de foto’s van de raket die ik zelf bouwde (van lanceren is het afgelopen week niet gekomen) bleven op mijn telefoon staan.
Maar het heeft gewerkt. Niemand van de collega’s wist wat we gingen doen totdat ze in Zutphen aankwamen en door Klaas-Jan, Jeroen en Gertie welkom geheten werden.
Na een korte introductie door Klaas-Jan gingen we in teams van 3 mensen aan de slag met het bouwen van zo’n zelfde Patriot raket als dat Niek gebouwd had. Alleen hadden wij maar een paar uur, dus moesten we wat keuzes maken. De vinnen en het motorhuis lijmen, dat was een heel belangrijke. Daar zou immers de nodige kracht op komen te staan. Verven zoals Niek gedaan heeft, dat ging niet. Maar er was voldoende papier, stiften en ander materiaal waarmee we ze konden versieren.
En dit was het resultaat:
Acht raketten die door heren beoordeeld werden en besproken werden. En dus ook acht raketten die we daarna in Laren vanaf het veld van een van de DRRA-leden konden lanceren.
Net als bij de lanceerdag hebben we weer video-opnames gemaakt van de lanceringen. Ook nu weer met 240 beelden per seconde zodat je ruim voldoende beeldjes hebt om de lancering ook flink te vertragen.
De reacties achteraf waren super positief. Niemand had dit ooit eerder gedaan, iedereen was vaardig genoeg om in een groepjes dit voor elkaar te krijgen. Zeker met de deskundige hulp de beschikbaar was. Het was ook een mooi inkijkje in een wereld / hobby / activiteit waarvan de meeste collega’s net zo weinig wisten als dat ik een jaar geleden wist.
Het weer was prachtig (ok, daar heeft de organisatie absoluut geen invloed op), kortom een absolute aanrader!
Het enige onhandige was er in de omgeving Nijmegen dus geen enkele locatie te vinden was waar mensen het aandurfden om ons daar te laten lanceren. Het blijkt toch dat als mensen niet weten wat het is, ze er een beetje huiverig voor zijn. Terwijl het absoluut ongevaarlijk is.
Ik zal in een andere blogpost nog wat uitgebreider stil staan bij de trofee die ik gemaakt had voor het winnende team. Daar heb ik meer woorden voor nodig.
En nu maar hopen dat het het weekend van 13 oktober mooi, rustig, windstil weer wordt. Dan is de laatste lanceerdag van dit seizoen en dan hopen Niek en ik er allebei weer bij te zijn. Met twee raketten én ook een setje zwaardere motoren dan de vorig keer. Kom je ook? 🙂
Gedaan: Workshop modelraketten bouwen en lanceren https://t.co/HLWmZVpkA8