“It’s already all a blur. 26 cities. 6 weeks. 2913 attendees. $160,000. 23 hotels, one Cambridge college, one British library, and a ‘Sociëteit Het Meisjeshuis.’ (‘Gesundheit!’)”(bron)
Interessante post door Joel Spolsky, software ontwikkelaar uit New York. Hij heeft inmiddels ruime ervaring met het, verspreid over de hele wereld, demonstreren van een softwareprogramma (FogBugz). Hij legt uit hoe je de impact daarvan kunt optimaliseren.
Er waren twee redenen waarom deze post me bijbleef: ten eerste merk ik dat je als je een demo ziet (ik tenminste wel) heel gevoelig bent voor een aantal van de zaken die hier genoemd worden. Mijn verwachtingen van de ‘professionaliteit’ van een demo zijn door de jaren heen gegroeid. En de post maakt heel tastbaar wat die ‘professionaliteit’ dan behelst.
En daarnaast natuurlijk de vraag: als we nou eens op zo’n zelfde manier naar de inhoud en facilitering van onze ‘colleges’ keken? Hoe goed zijn wij daar in het creëren van een behoefte bij onze studenten/leerlingen?
Hoi Pierre,
ik was erbij in Sociëteit Het Meisjeshuis en zoals ik al schreef . Je merkte duidelijk dat hij inmiddels de demo vaker had gegeven. Zijn voorbeelden die hij gebruikte waren zeer sprekend en herkenbaar. Daarnaast is er over de gebruiksvriendelijkheid van het product goed nagedacht. Iets dat nog wel eens te wensen overlaat bij software.
Tja ik denk dat een hoop tips ook voor het onderwijs gelden.
Een (hoor)college waar een docent zit te stuntelen met beamer en ppt slides, filmpjes die niet snel genoeg willen laden is natuurlijk geen goede motivator voor studenten.
Hoewel dit natuurlijk tips zijn waar binnen het onderwijs zeker rekening mee gehouden moet worden, vrees ik dat de docenten die deze tips willen toepassen tegen veel problemen gaan aanlopen.
Als we deze tips daadwerkelijk willen gebruiken zal er dan ook niet alleen door docenten, maar voornamelijk door roosteraars/ planners, het management en facilitair bedrijf rekening mee moeten worden gehouden.
Jeroen heeft wel een punt waar het facilitering betreft. Er bestaan nog steeds collegezaaltjes waar in de tijd van de overhead projector al geen sprake was van ‘overhead’ projecteren helpt een beamer ook niet om de docent ‘buiten beeld’ te houden. [en graag het bord eerst naar beneden doen…]
]. Als die 40 demo’s tegen de lat van Joel moeten worden gelegd voor het nemen van de inhoudelijke professionaliteitsmaat, dan zijn we natuurlijk wel even bezig met de voorbereiding van die show… Wat die voorbereiding betreft – Lees even Ton van Haperen’s verhaal in de NRC van afgelopen zaterdag:
Maar een veel belangrijker punt wat hier over het hoofd wordt gezien [no pun intended] in de vergelijking van software demo en een hoorcollege is het schaalverschil. Als ik, om een voorbeeld te geven, 12 uur hoorcollege Inleiding Programmeren geef zijn dat dus 12 demo’s, en voor 28 uur Statistiek dus 28 demo’s [en dan reken ik de vele uren werkgroepen even niet mee – dat zijn dan demo’s die de studenten moeten geven
"Elke avond zat ik tot elf uur lessen voor te bereiden. Puur uit overlevingsdrang. ‘Dat blijf je houden’, zegt hij, ‘al geef je 20jaar les’. ‘Op den duur gaat het makkelijker, maar het blijft lezen, nadenken, voorbeelden vinden, anekdotes verzinnen. Als je dat niet doet, wordt de volgende les niks.’ "
En dat dan nog even een stapje verder op de manier van Joel Spolsky. Iedere les een demo! Bekijk het even …
@Rino: allemaal heel waar natuurlijk (en deels herkenbaar), maar de heel flauwe tegenvraag is: Is elk individueel hoorcollege niet net zo belangrijk als die ene demo die Joel geeft?
Begrijp me niet verkeerd, ik zeg zeker niet dat een docent deze maat zomaar moet halen en dat hij/zij anders tekortschiet.
Van de andere kant zeg ik wel: als we dit het niveau is waarop we de lat leggen, kan dat ook helpen bij het bepalen waar we naar toe willen/moeten.
Met andere woorden: zijn die 12 of 28 uur "goed genoeg" of "eigenlijk niet goed genoeg maar het kan binnen de randvoorwaarden niet anders" etc.