Gratis is goed, gratis is beter. Wij Nederlanders hebben de reputatie dat we houden van dingen die gratis zijn.
Maar wie heeft niet vroeger thuis geleerd dat voor niets de zon opgaat? De Amerikanen en Britten kennen het gezegde “there is no free lunch”.
Toch is dat wat Web 2.0 ons probeert te doen geloven: gratis diensten, de een na de ander verschenen de afgelopen jaren en boden steeds meer (soms zinloze) diensten. Het bericht over YouTube vandaag maakt echter maar weer eens duidelijk dat gratis niet echt bestaat:
“So much for YouTube taking the high ground and not sticking annoying bumper ads in front of their clips … that’s pretty much their exact plan for making money in 2008. Hey, they’ve gotta make back that $1.65 billion somehow, right? The plan as of now is to slap 30-second ads in front of clips.”(bron)
Afgelopen augustus verdwenen de advertenties weer heel snel, maar nu lijkt het alsof Google een tijdige waarschuwing de wereld in stuurt dat het feest wat YouTube betreft voorbij is.
Het zal koren op de molen zijn van diegenen die dat hele Web 2.0 gedoe toch al niet zagen zitten. Die vinden dat we bij organisaties, bedrijven en onderwijsinstellingen ons niet met dit soort Spielerei bezig moeten houden.
Je weet wel, van die organisaties waar ze het liefst de toegang tot internet voor medewerkers beperken of ander in ieder geval monitoren om te voorkomen dat een medewerker zijn MySpace of Hyves pagina bijwerkt in de baas zijn tijd (Nee, voor de duidelijkheid, ik werk niet bij zo’n organisatie!).
Maar het echte gevaar van gratis zit hem niet in het feit de YouTube straks ten onder gaat als ze die advertenties toch gaan tonen.
Nee, het gevaar zit hem in de verwachtingen die opgewekt zijn bij gebruikers. Die gebruikers (wij dus) worden steeds kritischer en verwachten steeds meer dat dingen gewoon werken, en niet zomaar, maar gewoon goed en handig werken. Kijk maar eens hoe vaak een site uitlegt dat je content, of dat nou audio, een filmpje, foto’s, een zoekvenster is, op ‘de YouTube-manier’ kunt toevoegen.
En dat mag een waarschuwing zijn voor systeembouwers en systeembeheerders binnen bedrijven, organisaties en onderwijsinstellingen én daarbuiten. Wij Web 2.0 gebruikers nemen niet met minder genoegen dan het gemak van de YouTube-manier van werken.
Maar dan zónder advertenties in ónze content!
[update] Gizmodo heeft inmiddels een rectificatie geplaatst. Blijkbaar was hun bericht van gisteren gebaseerd op oude gegevens en is er dus nog geen verandering bekend met betrekking tot de plannen van Google rond YouTube te verwachten.
Voor de conclusie van het bericht hier verandert dat niets.
Ik hoop dat de systeembouwers en systeembeheerders naar je luisteren Pierre. Maar ik vrees het ergste.
En het is volgens mij ook niet zo dat wij het als web 2.0 gebruikers geen genoegen nemen met minder. Wij klagen veel over de beperkingen en onduidelijkheden van een systeem, maar accepteren deze wel, simpelweg omdat wij geen keuze hebben.
Er zijn wel een aantal systemen welke ik moet gebruiken en graag aangepast had willen hebben (simpeler in gebruik, verbeteringen in de GUI e.d.). Maar tot nu toe heb ik dit nog steeds niet voor elkaar gekregen.
Ik vraag me af hoe dit komt en hoe dit op te lossen zou zijn. Is het omdat ik bij de verkeerde mensen klaag en dat de echte systeembouwers en beheerders de boodschap niet te horen krijgen? Is het omdat de mensen waarbij ik klaag de boodschap niet doorgeven aan de systeembouwers en beheerders? Of is het dat de systeembouwers en beheerders mijn opmerkingen niet belangrijk, ernstig, nuttig genoeg vinden om er iets mee te doen?
De verwachtingen die je in het bericht beschrijft herken ik overigens ook wel binnen de mediatheek. En dan voornamelijk bij onze catalogus.
De catalogus lijkt wel op google, maar werkt toch net iets anders. Bij de catalogus moet je namelijk veel sneller dan bij google gaan nadenken naar wat je op zoek bent en hoe je dit het beste zou kunnen vinden.