Een jaar geleden schreef ik over het gebruik van verouderde besturingssystemen binnen bedrijven. Het is 365 dagen later nog niet anders, al is er inmiddels een planning voor een gefaseerde vernieuwing/vervanging in 2005. Het is maar goed dat de releasedata van Microsoft besturingssystemen vaak lang wordt uitgesteld.
Er kleven teveel risico aan vernieuwen en vervangen (en helaas wederom vooral bij Windows). Dit heeft veel mensen huiverig gemaakt voor overstappen. Daarbij komt nog dat men een monocultuur nastreeft (uit kosten overwegingen). Dit alles moedigt niet aan om de spullen redelijk up to date te houden.
Zie ook hier in dit verband.
Persoonlijk denk ik dat de meeste systeembeheerders en gebruikers liever een continue stroom van kleine (en herstelbare) amper merkbare verbeteringen willen hebben dan het huidige systeem van massale releases.
Bedenk ook hoeveel dit zou besparen in training kosten en hoeveel sneller de software echt zal zijn aangepast aan de wensen van de klanten?
Wellicht is continue evolutie wel beter dan periodieke revolutie?
Ik heb van de drie reacties (waarvan de derde een verbetering was op de tweede, die weer een aanvulling was op de eerste) even één gemaakt. Leest gemakkelijker
Wordt zeer op prijs gesteld. Dank je wel. Heb je ook zelf een voorkeur in dit verband?
Ik ben het niet eens met je constatering dat er zoveel risico’s aan hangen. Natuurlijk er zal software zijn die niet meer werkt bij de overgang naar een nieuw besturingssysteem, maar dat is vaak ook een goede reden om die software af te danken omdat hij niet meer verder ontwikkeld wordt. Dedicated toepassingen op een systeem die gewoon doen wat ze moeten doen en niet vervangen hoeven te worden uitgezonderd.
Wat open source software betreft hou ik juist van grote stappen. Zowel hier op de site als bij edublogs.nl heb ik tamelijk wat eigen hacks actief voor Nucleus, WikkaWiki etc.
Het updaten van de sites naar een nieuwe versie kost mij dus wat meer tijd dan het alleen runnen van een update-script. Dat vind ik op zich niet erg als ik dat één keer per jaar moet doen voor een heleboel verbeteringen, maar liever niet iedere week.
Mijn eerste OS was PC-DOS. Heb ook met Windows 1.0 gespeeld (vanaf diskette). Al met al denk ik dat we er wel op vooruit zijn gegaan, maar natuurlijk nooit in het tempo dat we willen.
De grootste hekel heb ik aan wijzigingen in de look en feel. Dat was mijn probleem met XP in het begin (heb ik ook toen bijna geheel terug gezet naar Windows 95/98 look) en dat is mijn probleem met Linux en/of Apple systemen. Het voelt anders aan voor dezelfde functionaliteit en ik ben helemaal niet ontevreden met wat ik nu met XP kan. Dus waarom veranderen?
Voor de leeromgeving die we bij Fontys geruiken hebben we gemerkt dat vooral interface-wijzigingen irritant zijn, al was het maar omdat je al je trainingsmateriaal moet aanpassen.
Gebruikers blijken in de praktijk best goed met ingrijpende veranderingen in de werking van hun software om te kunnen gaan, als ze maar het nu zien van de aanpassingen en daar voldoende over geïnformeerd worden. Ook daar denk ik dat je problemen krijgt als je dat heel vaak, in kleine stapjes doet in plaats van één of maximaal twee keer per jaar.
De wijze van updates doorvoeren in Windows vind ik niet eens zo gek. Tuurlijk, jammer dat het nodig is, maar dat is nou eenmaal een feit. Ik installeer updates ongezien, heb toch niet de kennis om te beoordelen of het een probleem gaat worden en gelukkig (afkloppen) heb ik op alle verschillende systemen die ik thuis heb staan nog nooit problemen gehad naar aanleiding van een update, zelfs niet na XP SP2.
Veel hangt af van de gevolgen die de (meestal onvermijdelijke) update-bugs hebben. Bij zoiets als een ELO bijvoorbeeld dan zou je een kans van (ik noem maar wat) 5% dat de ELO een dag plat gaat als gevolg van bugs acceptabel kunnen vinden, terwijl dat risico bij bijvoorbeeld de sein-software van de NS volstrekt onacceptabel zou zijn.
Het is niet voor niets dat de NASA niets moet hebben van allerlei moderne technologie in z’n satellieten en je zult het aantal bedrijven de kost moeten geven die nog steeds liever vertrouwen op de ouderwetse relais dan op moderne elektronica!
Smalltalk en Lisp staan je toe om software aan te passen zonder het offline te halen. Tevens is het vooral geschikt voor vele kleine aanpassingen die allemaal terug te draaien zijn indien blijkt dat ze niet werken. Dit is dus allemaal oude technologie die nu al jaren beschikbaar is.
Ik hoop dat applicatiebouwers hier eens naar zullen gaan kijken en met de tijd hun besturingssystemen en applicaties ook zo flexibel maken zodat een herstart niet nodig is.