A Few Good Men… Dancin’

Het was een enerverende avond in de Schouwburg in Eindhoven. We zijn naar A Few Good Men…Dancin‘ geweest. En eerlijk gezegd ben ik blij dat ik gewoon van iemand anders kan citeren als het gaat over wat ik vond van deze voorstelling met vijftien mannen die zich in het zweet werkten op het podium:

“Het is een aparte kennismaking met deze heren. De voorstelling begint in een soort sportschool, er wordt gebokst en het tempo van dans is meteen heel hoog. Dat past goed bij een dansact voor heren, maar dat deze carrière niet voor iedereen is weggelegd, blijkt al snel. Niet iedereen is even getalenteerd, een aantal mannen heeft moeite in de maat te blijven en gevoel voor timing zit ook niet bij iedereen goed. Bovendien danst de één heel potsierlijk, terwijl de ander bepaalde passen overslaat of een draai niet mooi afmaakt. Het zijn van die lullige dingen die je opvallen en irriteren tijdens deze dansshow, die zo gelikt had moeten zijn.”

(bron)

en verder:

“Hoezeer deze mannen ook hun best doen, ze halen niet het niveau dat je mag verwachten van een voorstelling in deze prijscategorie. In de groep zitten wel degelijk een paar goede dansers die het nog ver zullen schoppen, maar dat is niet voor iedereen weggelegd.”

(bron)

Ik moet bekennen dat ik me vooral het eerste deel van de voorstelling daar ook nogal aan heb zitten ergeren. Als er vier dansers op het podium staan die met hun arm een beweging maken die het tikken van een klok moet voorstellen, dan verwacht je wel dat die klokken ongeveer gelijk lopen. (zie ook de conclusie van Nikla in Cult Online daarover)
Het tweede deel van de recentie uit De Jonge Journalist kan ik echter niet helemaal onderschrijven:

“De show an sich is strak geregisseerd, de muziekkeuze (pop, rock, disco, jazz en latin) is goed en het schudden met de billen doet het goed bij de dames. Het eerste deel straalt veel energie uit, daarna zakt het wat in en duurt de show eigenlijk te lang voor datgene wat ze het publiek kunnen bieden. Helaas moet je na afloop concluderen dat ze de naam van hun show eer aan doen.”

(bron)

Er zaten namelijk écht niet alleen dames in de zaal waarbij het schudden van de billen het goed deed. Ik kon me meer vinden in deze uitspraak van een bezoeker aan de voorstelling in de VS:

“It could use a few good women”

(bron)

Want zeker ook dit deel van de voorstelling:

“The ‘body and spirit’ portion takes the stage and brings with it about eight bare-chested dancers dressed in skin-tight leopard print pants. Three men in a single line manipulating their bodies to appear as one dancer with several limbs follow this jungle-esque dance. One of the three dancers disguised in a mask becomes the star as the other two dance around him, making him the focus.”

(bron)

bevatte voor mij een té groot aantal kronkelende mannenlichamen. En waar mijn partner nog te spreken was over een aantal van de strakke bilwerken, had ik het na het afsluitende “pump it up” toch echt gehad.

Was er dan helemaal niets leuks aan? Nou, de act waarbij vier mannen op bureaustoelen ‘dansten’ was grappig. Al was het maar omdat ze zelf ook steeds zo’n blik hadden van “vind je me ook niet dom hier op mijn stoel?”.