“Het internet is niet meer de vrijstaat die het ooit was. Na een periode waarin elke publicatie op het web vogelvrij was en ten prooi viel aan onbeperkt ‘copy- paste’-en, laten steeds meer makers hun auteursrecht gelden. Met een aangepaste wetgeving en een actief opsporingsbeleid voor misbruik, begint de digitale wereld steeds meer op de echte te lijken: voor niets gaat de zon op. Ook in het hoger onderwijs krijgen digitale rechten steeds meer aandacht”(bron)
Oei oei oei, de edusite pakt weer eens een onderwerp aan op een manier die voornamelijk roept: “reageer op mij, reageer op mij!”.
OK dan: wat een onzinnige start van een artikel dat overigens best de moeite van het lezen waard is. Waarom? Nou, voornamelijk omdat copyright en betalen helemaal niet onlosmakelijk met elkaar verbonden hoeven te zijn. Ik heb het auteursrecht op alle berichten binnen deze weblog, maar je hoeft me niet te betalen als je uit de berichten citeert of ze gebruikt voor niet-commerciële doeleinden.
Ook is het in dit geval helemaal niet moeilijk om te ontdekken wat je wel en niet mag: kijk maar gewoon naar de Creative Commons licentie die op elke pagina én in de RSS-feed aanwezig is.
Nee, er staan geen onjuistheden in het bericht op de Edusite, maar er staat ook veel niet in. Bijvoorbeeld niets over Creative Commons, of over de bijdrage die universiteiten en hogescholen zouden kunnen leveren aan het beschikbaar stellen, houden en krijgen van goed onderwijsmateriaal. Of een oproep om die ‘oude’ bestaande bedrijfsmodellen die nu met zoveel wetten en regels en opsporingsinstanties in het leven worden gehouden een kritisch tegen het licht te houden. In dat kader is het wellicht de moeite waard om een deze presentatie van Peter Sloep te bekijken, of natuurlijk deze duidelijke filmpjes op de Creative Commons website.
Voorlichten is ok, waarom nou zo’n een doemscenario schetsen? Dat is zeker niet handig als je aan innovatie wilt doen.