Aangezien het een publicatie is uit oktober 2001 zouden de mensen binnen de lerarenopleidingen deze publicatie in de EPS-reeks moeten kennen.
Voor de anderen: Educatief Partnerschap (EPS) is de naam voor het vernieuwingsprogramma van de eerste en tweedegraads lerarenopleidingen in het hbo. De EPS-innovaties moeten leiden tot de modernisering van de opleidingen en tot meer en beter gekwalificeerde leraren. (bron).
Hoewel het in de publicatie in eerste instantie gaat om het beoordelen van competenties van docenten (in opleiding) is het ook voor anderen een heel leesbaar document over compentiegericht opleiden. Naast een introductie wordt gekeken naar een aantal manieren om die competenties dan ook daadwerkelijk te “toetsen”. Daaruit blijkt dat geen van de voorgestelde methoden op alle onderdelen (accuraatheid, generaliseerbaarheid, extrapoleerbaarheid) even goed scoort en dat je dus een mix zult willen kiezen. Overigens scoort geen van de voorgestelde meetwijzen goed op het vlak van de extrapoleerbaarheid.
Er wordt ook aandacht besteed aan de verschillende kwaliteitscriteria voor competentie-instrumenten. Opmerkelijk is de uitspraak (pagina 63) dat beweringen als “…hoe meer een toets aansluit bij de werkelijkheid die hij beoogt te benaderen, hoe groter de validiteit…” als voorbarig betiteld moeten worden zonder nader onderzoek.
In het laatste onderdeel worden een aantal competentie-instrumenten (werkwijzen) beschreven en beoordeeld. Daarbij wordt steeds aangegeven wie wordt beoordeeld, waartoe wordt beoordeeld (doel), wat wordt beoordeeld, hoe wordt beoordeeld en door wie wordt beoordeeld. Daarna wordt een uitspraak gedaan over de validiteit, betrouwbaarheid, uitvoerbaarheid en transparantie van de beschreven werkwijze.
De publicatie is gratis te downloaden via de website van het EPN en is een aanrader als je op zoek bent naar een goed toegankelijke inleiding op competentiegericht opleiden.