100 uur Horizon Zero Dawn (Complete Edition – PS4)

100 uur en 16 minuten

Okay, dat is het voor nu even wat mij betreft en Horizon Zero Dawn Complete Edition op de PS4. Na (in totaal) iets meer dan 100 uur heb ik iets meer dan 73% van het hoofdspel en ruim 80% van de DLC The Frozen Wilds voltooid. Ik ben level 56, dus nog een stukje verwijderd van het maximale level 60, de skills van het hoofdspel heb ik allemaal behaald, voor het totaal aantal skills moet ik nog even.

The Frozen Wilds

Toen ik over het afronden van het hoofdverhaal schreef twijfelde ik nog of ik The Frozen Wilds wel zou aanschaffen. Dat was natuurlijk een tevergeefse poging om niet nóg meer tijd aan het spel te besteden, want aangezien het met toen al 65 uur had weten te boeien was het logisch dat de me de DLC ook zou gaan bevallen. En dat klopt. Het is inderdaad zo dat het op een gegeven moment wel wat “meer van hetzelfde” wordt. De 35 uur extra heb ik ook zeker niet alleen in de Cut doorgebracht. De hoofdverhaal lijn daar (inclusief de extra verhalen) kwam eigenlijk redelijk abrupt tot een einde (al moet je dan wel nog even een aantal Fireclaws opsporen en bevechten. Maar dat gaat uiteindelijk een stuk gemakkelijker dan de eerste.

Open eindjes

Tot nu toe had ik de game met zo min mogelijk hulp “van buiten” gespeeld. De puzzels en uitdagingen waren in het algemeen goed te doen zodat je niet hopeloos vast kwam te zitten. Het was dan ook pas toen ik ging zoeken naar welke nieuwe uitrustingen ik zeker in de Cut nou zou moeten aanschaffen in aanvulling op mijn bestaande set dat ik hoorde van het bestaan van de Shield-Weaver. Zonder té veel spoilers weg te geven, je hebt er 5 power cells voor nodig. Die liggen (uiteraard) goed verborgen, maar wat mij betreft ook wel op een manier dat ik me afvraag hoeveel mensen écht die vijf cells gevonden hebben zónder erover gelezen te hebben in de verschillende tutorials of wiki’s.
Hoe dan ook, ik had er één gevonden uit mezelf en ben met behulp van de uitleg van anderen de vier locaties (waar ik wel al geweest was, maar dus niet de power cells gevonden had) nogmaals langsgegaan.

Dus ja, nogmaals naar de 12e verdieping van Makers End en dan nog even een stukje omhoog.

Het was het waard.

Hunters Lodge

Tijdens de eerste keer spelen van het hoofdspel kon ik me ook niet genoeg motiveren op de Hunting Grounds om toegang te krijgen tot de Hunters Lodge. Niet genoeg motiveren omdat de opdrachten daar nou eenmaal niet eenvoudig zijn en heel precies luisteren. Nog steeds zie ik met niet alle 15 challenges voltooien, maar 3 was voldoende om binnen te komen én weer een hele side-quest te activeren. Ook dan is het heel handig als je over voldoende krachtige wapens en uitrusting beschikt. Een Stormbird was eerst een nagenoeg onoverkomelijke prooi en je zult er meer dan één moeten neerhalen voordat je bij de Redmaw bent.

Game+

Ik heb me nog niet aan de Game+ optie gewaagd.  Ik was al heel blij dat ik met de uitgebreide wapens en armour nu wél in staat was het einddeel van het spel gewoon in “normal” modus af te ronden. Die Deathbringer ging er nét voordat de klok op nul stond deze keer gewoon aan. Maar op meer dan normal, ik weet het nog niet.

Pigments

Metal Flowers, Ancient Vessels, Vantage Points, ik heb de kaart er voor, maar om ze echt allemaal te vinden, dat ging me wat ver. De pigments wél, dus inclusief de Dark Chrystal boven op de top van een berg met heel mooi uitzicht maar heel lang geen zichtbare route naar de top.

Towers, Cauldrons, Tallnecks etc. heb ik natuurlijk wel gewoon allemaal gedaan. Ik dacht dat ik alle Bandit Camps gevonden had, maar ik heb er blijkbaar maar 4 van de totaal 7 gehad. Volgens het overzicht van Sony heb ik ook niet alle side-quests gehad, maar ook hier ben ik dan even benieuwd waar ik er nog gemist heb.

Conclusie na 100 uur

Ik heb nog niet eerder 100 uur aan een spel besteed. En dat terwijl ik dan nóg gezien kan worden als een relatieve beginner. Niet in aantal uren, maar wel als het gaat om de moeite die het mij blijkbaar kost om een machine precies op de juiste manier aan te vallen, te zorgen dat pijlen precies daar terecht komen waar ze de meeste schade doen.

Maar het spel biedt mij als speler een prettige afwisseling in activiteiten. Ik heb inmiddels al een uurtje God of War gespeeld en merk dat ik daar minder een “klik” voel. De graphics zijn mooi, maar de gevechten bv die ik in de eerste onboarding scenes moet voeren zijn volledig betekenisloos. Ik gooi en sla wat met mijn bijl, de wezens die me aanvallen spetteren uiteindelijk uit elkaar, maar waarom ze me aanvallen is volstrekt niet duidelijk. Ik kan de gevechten ook niet ontlopen of vermijden. Ik ben benieuwd of ik hier de smaak van te pakken gaan krijgen. Ik heb geen van de andere spellen uit de serie gespeeld tot nu toe maar Kratos heeft heel wat minder appeal dan Aloy.