#snrd12: Ultrakleine oplossingen voor ultragrote uitdagingen

De tweede keynote tijdens de SURFnet Relatiedagen kwam voor rekening van Barend Mons, Scientific Director, van het Netherlands Bioinformatics Center (NBIC).

Barend verontschuldigde zich voor het feit dat hij de presentatie van vandaag normaal gesproken in het Engels deed. Dat weerhield hem er niet van om in heel hoog tempo een kort overzicht te geven van wat Bioformatics nou eigenlijk is. Laat ik het samenvatten als: complex, veel dure apparaten, heel veel data in verschillende formats, met een hoge informatiedichtheid.
De hoeveelheid data waar het dan om gaat verdubeld elke 6-8 maanden.
En die data moeten zij aan elkaar koppelen op een manier die ook nog eens voldoed aan alle privacy-eisen die er aan gesteld worden.

Kortom, een aardige uitdaging.

Andere uitdaging: Heel veel datasets zijn te groot aan het worden om te publiceren. Maar de databases zelf zijn niet citeerbaar, dus met moeten er toch iets mee. We moeten die enorme hoeveelheden data behapbaar maken: nanopublicaties. De kleinst mogelijke publicatie in RDF-formaat. Bestaat uit een Assertion (subject->predicate->object) en Provenance (attribution + supporting information).
Maar pas in context met andere nanopublicacties krijgen deze echt waarde.

Barend ging daarna in op het concept van het opbouwen van concept webs als wijze om met kennis om te gaan. Die webs kunnen (ook) gebruikt worden om experts op bepaalde gebieden aan elkaar te koppelen.

Zodat je het maar weet: Wetenschappers kunnen geen bedrijven leiden.

Het zou mooi zijn als we mensen zo ver kunnen krijgen dat ze elk één klein onderdeeltje van die concept cloud voor hun rekening nemen. Maar mensen delen pas data als ze er voor beloond worden. Er moet dus een manier gevonden worden om de nanopublicaties ook in de citaties te verwerken. Die is er wel, maar wordt nog niet overal gebruikt.

Pfoe, dit is er eentje om de opname nog eens rustig van na te kijken. Erg hoog tempo voor dit onderwerp.