Eerst twijfelde ik of ik deze blogpost wel moest schrijven. Ik had vanochtend al een kritische tweet over het Eindhovens Dagblad de wereld in gestuurd, en om er nu nóg eentje achteraan te sturen….
Dus eerst kopje koffie gedronken en nagedacht over wat ik nou eigenlijk precies van het artikel “Vinden, scannen en terug naar de eigenaar” vond in het ED van zaterdag 26-9-2015.
Nou, allereerst vond ik het tamelijk sneu voor de twee mensen die je op de foto ziet. Want ik neem aan dat zij heel blij zijn met een zo groot bericht in een regionale krant. Ze zijn namelijk druk bezig met het onder de aandacht brengen van hun bedrijf. Als mensen het artikel lezen en denken “dat wil ik hebben!” dan is dat positief.
Waar gaat het over: het tweetal heeft een lumineus idee gehad. Als je nou op de spullen die je niet kwijt wilt raken een stikker met een QR-code plakt, dan hoeft een eerlijke vinden maar gewoon die QR-code te scannen en kan dan jou een mail én SMS versturen. Super handig en dan raak je “nooit meer iets kwijt”.
Het eerste probleem: het artikel maakt geen vermelding van een website waar ik de QR-code stickervellen kan bestellen. Het product “Return to Owner” wordt genoemd, maar in Google geeft dat geen hits voor een bedrijf, ook bij de afbeeldingen die Google laat zien, herken ik niet de vellen op de foto van het krantenartikel.
Doordat ik ging zoeken kwam ik wel bij https://sosopreis.nl/. Een ander Nederlands bedrijf dat eveneens tags/stickers met QR-codes verkoopt. En waar het artikel in het ED zegt dat je bij andere bedrijven voor elk product een apart account aan moet maken, is dat ook daar niet zo. Je koopt gewoon zo veel vellen als je wilt. Wel begrijp ik uit de FAQ dat je meerdere codes apart moet/kunt registreren op je account. Tja, zou zelfs handig kunnen zijn.
Een andere belangrijk verschil tussen sosopreis.nl en “return to owner” is dat de ene een eenmalige kostenpost is en die uit de krant uit gaat van een abonnement dat je per jaar betaald.
Kleine verschillen dus eigenlijk tussen dit niet online vindbare bedrijf en de concurrent(en). Waarom dan zo’n artikel?
Los daarvan: wie gebruikt er ooit QR-codes? en hoeveel groter is de kans dat iets dat ik verlies bij mij terug komt mét zo’n code?
Ja, ik heb een QR-code scanner op mijn telefoon, dus ik weet nu ook wat de beloning is die ik zou krijgen als ik een artikel met onderstaande tag terug zou brengen bij de eigenaar (Kim van sosopreis.nl)
Maar wat is de kans daar op? In het artikel in het ED wordt gezegd dat het mooi zou zijn als dit een hype zou worden en mensen meteen wisten wat ze moesten doen, maar heeft de QR-code niet al heel lang de tijd gehad om een hype te worden?
Ik zou meteen een set kopen als ik wist dat de kans daardoor serieus omhoog ging. Omdat bijvoorbeeld spoorwegbedrijven of andere vervoerders niet alleen “bijna staan te dansen” van het idee, maar aangeven dat zij in ieder geval weten wat te doen met een QR-code op mijn tas én dat ze de moeite willen nemen om hem te scannen en met mij in contact te komen.
Een bedrijf zou natuurlijk een mooi sociaal experiment uit kunnen voeren: laat 10 smartphones met QR-codes liggen in de trein en 10 smartphones zónder QR-code en kijk hoeveel van beide terug komen bij de rechtmatige eigenaar. En nee, dan natuurlijk geen iPhone 6s of zo, gewoon zo’n Android ding waar de gemiddelde student mee in de trein of bus zit (al dan niet met barst in het scherm). Ik zou wel heel benieuwd zijn naar de resultaten!
[update 3-10-2015]
p.s. het Google probleem lijkt al te zijn opgelost ;-):
En voor wie op die manier hier kwam: http://www.returntoowner.eu/
Hallo Pierre,
Dank voor je reactie op het artikel. Je legt meteen de vinger op de zere plek: er staat geen URL bij. Dat is absoluut spijtig en daardoor lopen we beslist veel belangstellenden mis. Maar gezien de positieve reacties uit het hele land (het artikel stond niet alleen in een regionale krant, maar landelijk in het AD) hebben veel mensen ons toch gevonden.
De laatste maanden hebben we hard gewerkt om het project helemaal ‘af’ te krijgen en eigenlijk kwam dit misschien wel net te snel. Maar als je de kans krijgt op een artikel in het AD … zeg nou zelf.
Onze url is http://www.returntoowner.eu en intussen verwijst deze naar http://www.rto.world. Los geschreven woorden return to owner komen helaas (nog) niet bij ons uit. Logisch, want de inkt van de site is bij wijze van spreken nog nat.
Goed dat je sosopreis wel hebt gevonden. Er zijn er nog een paar die vergelijkbare dingen doen. Maar het grootste verschil met ons is, dat je bij Return To Owner alleen één registratie hoeft te doen. Je kunt daarna je labels overal opplakken en altijd en overal ter wereld zal iemand die een voorwerp van je scant bij jou uitkomen. Zonder te weten hoe jij heet, of waar je woont. En zoals gezegd is er geen limiet aan het aantal labels. Je mag er met 1 account (voor 2 tientjes per jaar) net zo veel opplakken als je maar wilt.
Binnenkort zitten we aan tafel met grote partijen in de wereld van het personenvervoer. Je wordt met een beetje geluk dus op je wenken bediend.
We nodigen je hiermee uit onze service gratis te proberen. Wij zijn er absoluut van overtuigd dat de kans dat je een verloren voorwerp terugkrijgt serieus omhoog gaat. Drastisch omhoog gaat zelfs. Als je ziet wat er dagelijks (!) voorbij komt op Facebook mag je veronderstellen dat mensen zelfs moeite willen doen om gevonden voorwerpen terug te bezorgen bij de eigenaar.
Misschien ben je wel in de gelegenheid de test met de telefoontjes uit te voeren. Lijkt ons trouwens ook leuk om daar samen een keer een opzetje voor te bedenken.
Vriendelijke groet,
Petra en Kees van Return To Owner
Inderdaad miste ik de URL in het artikel ook, maar ook het volgende: je kunt dus niet zélf vinden wat je kwijt bent? Ergo: als ik m’n sleutels weer eens heb weggelegd op een onmogelijke plek, kan alleen iemand anders ze vinden, en ikzelf niet?
De tags zijn minder bedoelt voor het “in huis” kwijt raken van spullen (daar zijn andere oplossingen voor), maar meer voor als je je spullen ergens hebt laten liggen/vergeten.
Lijkt me al heel wat als je verloren spullen terug kan vinden, doordat iemand anders ze vindt en de eigenaar kan opsporen. Zelf zit ik aan de andere kant; dat ik heel veel spullen vindt, vooral pasjes en sleutels, soms andere zaken. Heb zelf geen smartphone, dus dan zou ik het aan iemand anders moeten vragen. Nu is het met pasjes wel makkelijker. Bankpasjes bijvoorbeeld breng ik naar de bank.
Doordat je gevonden voorwerpen tegenwoordig naar het gemeentehuis moet brengen in plaats van naar de politie heb je te maken met dat het gemeentehuis ’s avonds, in het weekend en met feestdagen gesloten is. Stel dat ik op vrijdagavond een bos sleutels vind en die pas maandag naar het gemeentehuis kan brengen. Voor iemand die werkt kan dat weer anders zijn; die heeft misschien pas later in de week tijd om naar het gemeentehuis te gaan. Met een systeem als dit is het sneller weer bij de eigenaar.
Je kunt toch ook zelf zo’n QR-code maken en dan op een sticker afdrukken ? Ik ben hardloper en heb er een zelf gemaakt met mijn (adres)gegevens voor het geval mij onderweg iets gebeurt. Ik dacht dat deze service veel verder ging (dan alleen je registreren). Of begrijp ik het verkeerd ?
Dat is een hartstikke goed plan Henk. Super slim, zodat het thuisfront kan worden geïnformeerd als er iets gebeurt.
Maar als je je sleutelbos verliest is het misschien minder handig als de vinder je adresgegevens ziet?
Return To Owner maakt het mogelijk altijd en overal contact op te nemen met de eigenaar van een gevonden voorwerp. Ongeacht waar het voorwerp is en ongeacht waar de eigenaar zich bevindt. Maar ook: zonder te weten hoe de eigenaar heet, of waar die woont.
Gaat dus inderdaad veel verder. Dat had je goed begrepen.
Het niet kunnen vinden probleem via Google is inmiddels opgelost. Deze blogpost staat op positie #1 bij de zoekresultaten naar Return to Owner: https://www.google.nl/search?q=return+to+owner
Hartstikke mooi Pierre. Je blog is kennelijk goed bezocht?
En dankzij je blog staat Return To Owner (www.rto.world) ook al op de eerste pagina met resultaten 🙂
Uiteraard geldt ons voorstel nog om het zelf (gratis) te proberen.