Candy Crush Saga is doorgestoken kaart!

Om te beginnen: nee, dit is geen 1 april grap. Het is een constatering die waarschijnlijk iedereen die wel eens zo’n “gratis” spel op zijn/haar iPad/tablet/smartphone gespeeld heeft, onbewust gedaan heeft. Spellen als Candy Crush Saga, maar ook bijvoorbeeld Simcity Builder (zie afbeelding links) of Jelly Splash houden je voor de gek. Hun gameplay, de hele opzet van  de werking van het spel, is gericht op het verdienen van geld aan jouw verslaving.

Want met die verslaving verdienen ze het geld dat nodig is om “gratis” te blijven. Hoe dat werkt? Nou, daar kun je eigenlijk het beste deze post van Tuomas Peurakoski eerst even voor lezen. Hij beschrijft het namelijk dusdanig beeldend, dat ga ik niet na proberen te doen op de vroege ochtend.

Nou weet ik dat er mensen zijn waarbij de nekharen rechtop gaan staan zodra je begint te mopperen op “gratis” spellen (ik blijf het tussen aanhalingstekens zetten want ze zijn niet gratis). Ik ken deze cartoon en ben het er niet mee eens dat dat hier van toepassing is.
Ik vind ook niet echt dat “freemium” hier de juiste uitdrukking is. Op de Nederlandse Wikipediapagina over fremium wordt er wel aan gerefereerd, maar het grappig is hier dat het daar juist de andere spelers zijn die het bedrog vinden. Immers, je kunt betalen om een bepaald level (eerder) te bereiken dan dat je het via de normale gameplay moet zien te klaren.

De blogpost van Tuomas Peurakoski gaat echter in op de andere kant van het verhaal: list en bedrog aan de kant van de makers van dit soort spellen om je als speler geld te laten betalen.
Herkenbaar
Nou moet ik bekennen dat ik Candy Crush Saga al heel lang niet meer gespeeld heb, maar ik beken dat ik Jelly Splash er nog regelmatig bij pak tijdens een verloren momentje in de trein. Tenminste, als ik niet aan het wachten ben op voldoende reclamefilmpjes om weer 10 levels te unlocken. Want het systeem is hetzelfde: op een bepaald punt in het spel moet je een minimaal aantal sterren behaald hebben om verder te gaan. Voor elk level kun je 1,2 of 3 sterren halen. Op een gegeven moment kwam ik op een niveau aan waarbij ik ongeveer 80% van de voorgaande levels met 3 sterren zou moeten afronden om door te kunnen. Bijna onmogelijk.

Alternatieven
Natuurlijk biedt de game alternatieven: je kunt via Facebook je “vrienden uitdagen” (nee, doe ik niet, heeft geen nut om mij uit te nodigen, never nooit niet!), óf je kunt extra muntjes kopen. Die muntjes kun je ook verdienen door naar reclamefilmpjes in het spel te kijken. Die reclamefilmpjes komen overigens heel sporadisch, wisselend, verrassend vaak nadat ik een aantal dagen het spel niet gespeeld heb.

Opeens lukt het
Datzelfde verschijnsel merk ik als ik eens een level tegen kom dat onhaalbaar lijkt. Als je het maar vaak genoeg blijft doen, bij voorkeur dan het spel een paar dagen niet speelt en het dan weer probeert, dan kan het voor komen dat opeens, als magie, de combinaties zó mooi achter elkaar komen dat je het level wél kunt uitspelen. Soms gaat het dan zelfs van niet halen naar 3 sterren.
Dat moet toch wel een tevreden gevoel geven, niet?

Ik zou nu kunnen zeggen dat dat niet zo is, maar dan zou ik ook moeten kunnen zeggen dat ik het spel daarna verwijderd had, de score uit het gamecenter had laten verwijderen en er nooit meer naar omgekeken had.
Dat heb ik gedaan bij SimCity Builder. Daar was de tijd die nodig was tussen verschillende stappen dusdanig groot dat het niet leuk meer werd zonder dat je dingen bij zou kopen. Jelly Splash? Tja, hij staat er nog, de truc zal zijn dat ik genoeg filmpjes voorbij moet hebben zien komen om de volgende 10 levels te ontsluiten voordat ik genoeg heb van het opnieuw spelen van de levels waar ik wel al toegang toe heb. Eerlijk is eerlijk, als ik vooraf een bedrag X had moeten betalen voor het spel, dan had ik het waarschijnlijk niet gedaan, terwijl het puzzelen op de levels gewoon leuke ontspanning is.

Samenvattend
Het gebruikte gameplay model lijkt me “fout”. Dat een spel probeert bij te houden wanneer je dreigt af te haken om dan nét even wat eenvoudiger te worden of je via hindernissen die als een soort “niemand vertellen dat je niet goed genoeg was om het op eigen kracht te doen” cheat bewust ingebouwd zitten, dat lijkt me een verdienmodel waarvan je goed op de hoogte moet zijn. En dan ga ik niet eens zeggen “zeker als het om kinderen gaat”, want volwassenen zullen dit verdienmodel net zo moeilijk herkennen en onderkennen.