Toen ik ruim 3 jaar geleden voor de eerste keer over de fragmentatie binnen het gebruik van het Android OS (let wel: ik was zeker niet de eerste die er over schreef, maar ook toen speelde dat al) was ik redelijk stellig. Ik was van mening dat Google beter haar best moest doen om het probleem op te lossen.
Nu, 3 jaar later dus, is dat verschijnsel er nog steeds. Hoewel de meest recente versie al een maand uit is, heeft slechts 1,1% van de toestellen daar de beschikking over. Positief is wel dat bijna 75% van de toestellen in ieder geval de beschikking heeft over Android 4.x (volgens de Google cijfers).
Maar na een paar dagen gebruik van mijn cheapo Aldo Wolfgang Android smartphone begin ik eigenlijk toch wel wat genuanceerde over dit ‘probleem’ te denken.
Kijk, mijn toestel heeft de beschikking over Android 4.2. Dat is dus niet KitKat / versie 4.4, maar Jelly Bean. Hoewel hij toch pas een paar dagen oud is. Ik ga er ook niet vanuit dat hij ooit een update zal krijgen naar een betere versie. En ik zal dat in dit geval ook helemaal nooit missen of erg vinden.
Waarom? Omdat het ding meer €99,99 heeft gekost. En ja, nog steeds geldt dat ik er mijn iPhone 4S niet voor zou willen inruilen (de camera’s zijn gewoon te slecht), maar dat heeft niets te maken met het gegeven dat ik ‘slechts’ Android 4.2 heb in plaats van Android 4.4.
Natuurlijk, ik geloof AndroidPlanet meteen als ze een lijstje nieuwe features noemen in versie 4.4. Het OS is weer sneller, zuiniger, mooier en functioneler geworden dan het al was. Maar weet je, tot nu toe zal het me worst wezen. Na een paar dagen gebruik kan ik alleen maar stellen dat ik de Android 4.2 omgeving best intuïtief (niet minder dan iOS 7), heel flexibel (een agenda-widget met de komende vier-vijf afspraken op mijn scherm met ernaast een notitie app of 2 of 3, geniaal) en prettig vormgegeven vindt. En als ik er over een jaar op uitgekeken zou zijn of als er echt voldoende applicaties zijn die niet meer werken op deze versie, dan koop ik toch een nieuwe?
Toegegeven, lang niet iedereen heeft zo’n goedkoop toestel. Een collega liet me vandaag zijn HTC zien. Prachtig scherm, mooie full HD video’s, lekker plat. Iets duurder dan 100 euro, dat ook wel. Hij zal dus best wel een update willen voordat hij zijn toestel afgeschreven heeft.
Waar die ondergrens ligt? Ik weet het nog niet. Ik kan het helaas (privé) niet verantwoorden om zaterdag weer bij de Aldi te staan, dan hebben ze ook een toestel van 159 euro in de aanbieding. Met dan wel een camera die goed genoeg is?
Ik denk in ieder geval niet dat het nóg drie jaar gaat duren voordat ook Apple niet ontkomt aan een prijzenslag op smartphone gebied. Want die race naar beneden voor wat betreft minimale prijs is al volop ingezet. Iedereen mag het nu met me oneens zijn, over drie jaar zien we wel hoeveel er van die voorspelling uitgekomen is.
Over Jelly Bean / KitKat en het Android fragmentatie ‘probleem’ http://t.co/hxw5dCYe9o via @ICTOblog #android #ios
Google heeft het grootste probleem van fragmentatie (die vooral door Apple gebruikers gezien wordt 😉 ondervangen door systeem apps (als destijds gmail, maps, etc) los te koppelen van het OS. Gebruikers konden dus ook met oude versie OS, de nieuwste apps draaien.
Ik heb zelf nooit hinder ondervonden van deze fragmentatie. Natuurlijk is het leuk om de nieuwste versie te draaien, maar in de praktijk merk je daar weinig van.
Grootste probleem is dat leveranciers over Android een schil heen gooien en dat updates niet synchroon lopen met updates van Android. Maar dan bestaat weer de optie om je toestel te rooten en de nieuste ROM er op te zetten (5 min. werk). Of kunt natuurlijk een Nexus phone kopen.
Gelukkig doet Android wat aan dit fragmentatie probleem door 4.4 uit te brengen. Android heeft nu slecchts 500 MB RAM nodig en kan daardoor draaien op 4 jaar oude toestellen.
En nog iets; gebruikersvriendelijk heid wordt ook bepaald door smoothness (lag/stotteren). Een low end Android telefoon heeft daar meer last van. Ook omdat het widgets heeft op homescreen en dat kost nu eenmaal meer power. Maar ook omdat Android via een “tussenlaag” praat met de hardware (IOS doet dat niet). Daarom heeft IOS minder last van stotteringen en heeft ook minder hardware power nodig. Een high end device heeft veel power om deze stotteringen te overkomen.
Veel Android gebruikers geven daar trouwens heel weinig om. Ze verkiezen de grotere mogelijkheden en flexibiliteit boven de smoothness van IOS.
Veel mensen wijzen Android telefoons daarom af, maar nogmaals; je moet appels met appels vergelijken en een Iphone met een high-end device vergelijken (Ik weet Pierre dat jij je daarvan bewust bent, maar ik wil je lezers daar graag nogmaals op wijzen)