Meet Peter McAllister

Toen ik afgelopen donderdag de laatste hand aan het leggen was aan mijn presentatie voor de Ticer course (zie hier en hier) was ik bij elk van de toepassingen die ik besprak voorbeelden aan het zoeken van gebruik door bibliotheken. Zo ook voor het onderdeel Virtual Worlds. Ik kwam toen bij deze pagina over een bibliotheek in Second Life. Maar ik kon het niet over mijn hart krijgen om alleen maar de screenshots op die site te gebruiken, ik wilde een eigen screenshot. Dus zat er niets anders op dan zelf een account aan te maken. Niet lang daarna was de geboorte van Peter McAllister een feit.
Waarom die naam?
Bij het aanmaken van een Second Life-account moet je een voornaam en achternaam kiezen. De keuze van een voornaam staat je helemaal vrij, de achternaam moet je selecteren uit een lange lijst gegeven namen.
Sommige mensen kiezen voor heel exotische namen, anderen gebruiken gewoon hun eigen voornaam. Ik heb voor de voornaam mijn eigen naam gekozen, maar dan de variant die in de Engelstalige wereld van Second Life eenvoudiger was: Pierre werd dus Peter.
De keuze voor achternaam was moeilijker. Maar aangezien ik erg hou van Schotland / Wales en zeker ook hun accent, was een Schots aandoende naam voor mij een logische keuze.

Mijn uiterlijk
Bij het aanmaken van een account kun je meteen een keuze maken voor je geslacht (ik ben ook in Second Life gewoon een mannetje) en je uiterlijk. Er zijn ook hier mensen die voor heel exotisch gaan en mensen die zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid blijven. Ook hier zit ik daar een beetje tussenin, al was het maar omdat een Avatar maken die precies op jou lijkt niet heel eenvoudig is.
De kleur van mijn ogen lijkt nog het beste. De bril zat bij de basisuitrusting (de zonnebril was een freebie van de bazaar, daar later meer over), het verwijderen van de baard lukt niet zomaar, dan gaat de snor ook mee en zonder vind ik mijn gezicht erg kaal.
De grijsheid en lengte van mijn haren klopt niet helemaal, maar tja, het is tenslotte een virtuele wereld, dus verschil mag er wel zijn. Ook het pak krijg je er overigens niet standaard bij.

Geld, geld, geld
Het eerste advies dat je overal leest is om meteen iets aan je standaard meegeleverde kleding te doen. Het is namelijk vreselijk om iemand tegen te komen die exact dezelfde kleren aan heeft.
Omdat ik mijn Paypal-gegevens doorgegeven had, kreeg ik L$250,- bij de start, ondanks dat ik een gratis account had. Die “Linden Dollars” hebben een tegenwaarde in “echte” USD (Amerikaanse dollars). Op het moment is L$250, – ongeveer gelijk aan USD 1,22

Je zult er aan moeten wennen dat de meeste dingen in Second Life, net als in het gewone leven, geld kosten.
Dus, wil je kleren kopen, land, een huis, meubels, etc. dan hou er maar rekening mee dat je dat vaak geld kost.
Gelukkig zijn er voor de niet zo kritisch ingestelde beginnen ook voldoende freebies te vinden, die moet je dan wel even ontdekken.
Je kunt in de SLBoutique zowel spullen vinden die geld kosten als een aantal gratis producten. Een andere plek voor gratis producten is de Bazaar (SLURL).

Daar vind je o.a. een grote doos getiteld “Free Stuff” met daarin de meest uiteenlopende spullen, van VW Beetle Convertible tot Ufo tot gewone kleinere spullen. Loop er even rond, je vind er complete huizen in een doos, meubilair, textures (om je eigen bouwsels van structuur te voorzien) etc.

Probleem bij het zelf ontwerpen van kleren vind ik namelijk dat elke upload geld kost (L$10). Dus als je flink aan het experimenteren bent gaat dat snel in de papieren lopen. Dat lijkt in USD wellicht niet veel, maar als je begint met L$250 dan gaat dat natuurlijk best snel.

Vliegen
Overigens heb je natuurlijk helemaal geen Ufo of vliegtuig nodig, je kunt namelijk gewoon zelf ook vliegen.

en als lokaties verder uit elkaar liggen, dan gebruik je de teleporter om daar te komen. En dan kun je bijvoorbeeld naar het Podshow Island (SLURL).

.
Bouwen
Één waarschuwing als je met de gratis gebouwen aan de slag gaat: anders dan in het echt gaat het bouwen van een huis heel snel, je pakt de doos uit je inventory, legt die ergens op de grond en je huis staat er voor je met je ogen kunt knipperen.
Meestal, is het zomaar plaatsen van een huis niet mogelijk omdat de grondeigenaar dat niet toestaat. Op het Podshow Island is die beveiliging niet aanwezig. Het huis dat ik daar “neerlegde” zat half in een ander huis vast en bleek wel in één keer neer te zetten te zijn, maar ik ben 20 minuten bezig geweest met het weer stukje voor stukje verwijderen van het huis….
Gewoon laten staan en hard weglopen kan, maar diefstal is niet mogelijk in Second Life omdat van elk object vastligt wie de eigenaar is. Achterhalen van wie dat huis daar was, kon dus met één klik. Niet echt de eerste indruk die ik op de Podshow-mensen in Second Life wilde achterlaten, dus daarom netjes opgeruimd.

Eigen land
Een eigen stukje land zit er met een gratis account niet in. Trouwens, goedkoop is zo’n eiland als dat van Podshow ook zeker niet. Dus voorlopig maar even blijven oefenen en spelen in een van de vele zandbakken (even zoeken op “sandbox”). Daar kan dat zonder problemen.

Nog meer ontspanning
Een andere aardige plek om even rond te hangen als je aan het oefenen bent is het Provocative Paradise (SLURL). Daar kun je een rondje rijden op een treintje, een ridje in de boksauto’s maken (lijkt me leuker als er meer mensen zijn overigens), van de glijbaan of duikplank af etc.

Het is ook een goede plek om te oefenen met aanpassen van je kleding. Bijvoorbeeld om van een witte onderbroek een blauwe zwembroek te maken.

En serieuzere zaken?
Ja, ik heb ook nog naar serieuzere toepassingen gekeken, zoals bijvoorbeeld het geven van een presentatie in Second Life. Daarover in vervolgberichten meer.
Wil je in de gaten houden wat ik aan Second Life gerelateerde pagina’s tegenkom, neem dan mijn FURL RSS-feed voor Second Life in je RSS-lezer op, dan komen ze vanzelf voorbij.