“LOLA wants your learning objects and activities.
The collaborative learning objects referatory, LOLA, is soliciting your learning objects. LOLA also wants accounts of learning activities.”(bron)
LOLA is een repository voor leerobjecten en leeractiviteiten. Het filmpje op de startpagina beschrijft het standaard scenario van hergebruik (het was er niet, ik maakte het, ik stopte het in de repository, jij zocht erna, gebruikte het, voegde er iets aan toe, en stelde het weer beschikbaar).
Maar is dit het nou? Ook hier in Nederland worden er regelmatig vraagtekens gesteld bij dit scenario: docenten zouden helemaal niet zomaar willen uitwisselen. In het geval dat getoond wordt in de video kan ik me zelfs voorstellen dat die docenten het helemaal niet eens *mag* beschikbaar stellen. Immers, de kosten voor het samenstellen van dat leerobject zullen aanzienlijk zijn geweest en om het dan gratis beschikbaar te stellen zal niet door iederen op prijs gesteld worden.
Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat uitwisselen en hergebruik een absolute noodzaak is. Juist vanuit bedrijfseconomisch oogpunt: het wordt/blijft anders onbetaalbaar om elektronisch leermateriaal te maken en gebruiken. Concrete samenwerkingsverbanden, zoals bij de Digitale Universiteit waar onderwijsmateriaal voor “kleine vakken lerarenopleidingen VO/BVE” ontwikkeld worden door vier deelnemende instellingen van de DU (HvA, HvU, HR en Fontys), zijn daar een voorbeeld van (zie ook deze presentatie verzorgd door Jan Rasenberg (Hogeschool Rotterdam/ DU) en Paul Hilferink (Saxion / DU) tijdens de SURF SiX en DU bijeenkomst op 23 september). Daar heb je een concreet doel, gezamenlijke inspanning en een absolute noodzaak. Dat werkt wél. LOLA? Ik vrees ervoor. We zullen het over een jaar zien.