Normaal gesproken zijn mijn treinritten tamelijk gewoontjes, saai bijna. Vandaag verliep de rit van Eindhoven naar Utrecht toch iets anders. Meer in de categorie: een paar camera’s er bij en het kan zo op TV en dan zou je denken “jeetje wat een flut script”. Het was natuurlijk vast ook veel spannender geweest als ik het verhaal via Twitter had verteld terwijl het gebeurde, maar dit was eigenlijk gewoon zo zot dat ik ook pas achteraf de tweet verstuurde “In de trein van Eindhoven naar Utrecht voltrok zich een liefdesdrama dat een klucht werd. Niet in 140 te vatten.” [link]
Tessa, Raymond, Ingrid en Erik wilden er meer over horen en omdat ik (met “dank” aan een buschauffeur met een doodswens) toch ruim op tijd voor mijn afspraak was, had ik tijd om het hele verhaal in brokjes van maximaal 140 tekens alsnog via Twitter te delen.
Na afloop stelde Peter de heel praktische vraag “Tjonge. Hoe moet je nu zo’n verhaal retweeten?” en daarom heb ik ze hierboven, met dank aan Slideshare, nog maar even bij elkaar gezet. Nog steeds als Tweets zodat je het verhaal kunt lezen zoals het op Twitter verscheen.
De terugreis van Utrecht naar huis was een stuk normaler helaas. Dus nog geen deel 2 in de planning. 🙂