Opinie: 3D Printen wordt overhyped!

Laat ik het bericht even beginnen met de opmerking dat de titel niet op mijn mening slaat, maar op die van Nick Allen, oprichter van 3D printbedrijf 3D Print UK uit het Verenigd Koninkrijk. En hij kan het weten (zegt hij zelf) omdat hij dagelijks bezig is met het (laten) printen van 3D objecten.

Als je het rechtstreeks van hem wilt horen in het Engels, moet je even op Gizmodo kijken, voor alle anderen zal ik zijn belangrijkste punten even samenvatten.

Onjuist beeld van de werkelijkheid op basis van foto’s
Nick geeft aan dat mensen heel erg veel verwachten van 3D printen op basis van voorbeelden die niet helemaal de werkelijkheid weergeven. Foto’s van modellen die in full-colour geprint zijn, zien er schitterend uit, maar het zijn (meestal)  geen werkende modellen. Een 3D print van een onderstel van een auto is nog geen onderstel van een auto. Daar komt bij dat mensen verwachten dat ze dat ook kunnen doen met een apparaat van een paar honderd dollar.

De naam klopt niet
De naam “3D printing” bekt goed, terwijl het eigenlijk “rapid prototyping” (klinkt een stuk minder sexy) zou moeten zijn. Onderdelen die met 3D printers gemaakt worden zijn niet zo sterk als onderdelen die op de traditionele manier gefabriceerd zijn, zegt Nick. Dat heeft te maken met de manier waarop de laagjes op elkaar gelegd worden. Hij vergelijkt het met een muur gebouwd van Lego. Die duw je gemakkelijk om. Ik ben het daar niet helemaal mee eens omdat het ontwerp en het printproces ook voor sterkere verbindingen kan zorgen, maar het is natuurlijk wel zo dat sommige materialen die gebruikt worden in ’traditionale’ productieprocessen nu eenmaal sterker zijn dan het ABS waarmee je thuis vaak print.

Het is niet zo mooi als men verwacht
Geprinte objecten zien er uit zichzelf niet zo mooi glad uit als kunststof dat je met bv. spuitgieten maakt. Om dat effect wel te krijgen moet je met aceton e.d. aan de slag. Niet echt fijn voor thuis. Is inderdaad wel zo, voor de echt mooie afwerking zonder aceton heb je nu nog veel duurdere machines nodig.

Dure grondstoffen
De grondstoffen zijn duur. Grote objecten zijn duurder dan kleine objecten. Sommige grondstoffen zijn erg duur. Dat kan ik wel onderschrijven. Als je gaat kijken wat je bij bv. Shapeways voor keramiek betaald, dan schrik je wel. De vraag is natuurlijk of dat niet nog een stuk omlaag kan. Nick geeft verder aan dat lang niet al die grondstoffen geschikt zijn of zullen worden voor thuisprinten. Kan ik me iets bij voorstellen. Hij geeft verder aan dat ABS/PLA eigenlijk de enige materialen zijn die je thuis kunt printen en hoeveel spullen zie je om je heen die niet daarvan gemaakt zijn?

Het is traag
3D printen is helemaal niet zo snel (als dat mensen zeggen). Inderdaad, het printen kan lang duren. De langste print die ik op de kleine Up! Mini heb laten lopen was ruim 20 uur (en toen ging het mis), de langste succesvolle print was 18 uur. Het printen kan dus wel even duren.

Zonder model geen print
Om iets met 3D printen te kunnen zul je een model moeten hebben. Zonder model geen print. Zo’n model kun je op een aantal manieren maken:

• Leer CAD (Computer Aided Design), leer dus zelf de ontwerpen tekenen. Is volgens Nick aan te raden, maar kost wel de nodige tijd. Klopt.
• Scan het. Dat werkt op zich als je alleen de buitenkant hoeft te scannen (en er intern niets hoeft te werken/zitten). Maar het idee dat je een onderdeel dat stuk is even scant en print is nog geen realiteit. Kun je beter lijm gebruiken. Mee eens, al is lijm ook niet altijd een optie.
• Download het ontwerp van internet. Hier ziet Nick niets in, de modellen worden niet gecontroleerd, zijn vaak niet eens echt geprint of niet printbaar. Ben ik het niet helemaal mee eens. Bij Thingiverse kun je zien/lezen of een object printbaar is omdat mensen foto’s uploaden van prints en reageren bij problemen.
• Gebruik foto’s om een scan te maken. Dat vindt Nick net zoiets als scannen, maar dan erger. Kan ik het mee eens zijn, daar heb ik ook nog geen goede resultaten mee behaald, al heb ik wel voorbeelden gezien (ook van gewone gebruikers) waar het wél werkte.

Broodbakmachines
Nick vergelijkt 3D printen met de opkomst van de broodbakmachines in de jaren 90. Toen was er ook een tijdelijke opleving van het aantal mensen dat met behulp van die broodbakmachine hun eigen brood bakte. Dat was het beste brood dat er was, vonden zij. Maar twee weken later stond de broodbakmachine in de kast en gingen ze toch weer naar de bakker. Gewoon omdat dat goedkoper was.

Samenvattend
Nick benadrukt dat hij (uiteraard) voorstander is van 3D printen/rapid prototyping, maar dat hij het niet ziet als iets voor thuis. Met uitzondering wellicht van de individuele hobbyist.

In de reacties op het artikel lopen de meningen uiteen. Er zijn mensen die het helemaal eens zijn met het artikel. Anderen vergelijken het met de eerste laser-/inkjet- printers of de eerste computers. Ook die waren groot, duur, leverden prestaties die in niets vergelijkbaar zijn met nu, en kijk eens hoe snel dat gegaan is.
En dat is ook wel een beetje mijn “probleem”. Ik kan me vinden in veel van de opmerkingen van Nick, maar ben ook oud genoeg om te weten hoe het ook al weer was met die eerste Ahrend PC met 2 x 5,25″ diskdrives met per stuk maar liefst 360 kB (double-sided, double-density!) per stuk! En onze Star LC-10 Matrixprinter met sheetfeeder voor het papier (voor een stukje nostalgie: zo klonk die!!). Wie kon toen voorspellen dat we nou allemaal een iPad, breedbandinternet en een smartphone zouden hebben? Dus ik heb het nooit zo op van die “dat gaat echt nooit gebeuren” verhalen.

Dat het inderdaad niet vandaag of morgen zal gebeuren en dat “rapid prototyping” in veel gevallen een veel betere aanduiding is voor wat je nu thuis kunt doen, klopt wat mij betreft wel. Of dat het maximaal haalbare is? Nee, daar geloof ik niet in.