Soms zie ik iets online en denk ik vooral “mooi!”. Dan wil ik dat in een blogpost vastleggen en dat vereist dan dat ik moet gaan nadenken (en onder woorden brengen) wát ik er dan zo mooi aan vind.
Zo ook bij deze visualisatie van de 35.827 lopers die deelnamen aan de Marathon van Berlijn gisteren. Elke loper wordt weergegeven als een rood puntje, in totaal 35.827 puntjes dus. De standaard afspeelsnelheid is 60x normale snelheid, dus het afspelen van de maximaal 7 uur en bijna 12 minuten is goed te doen. Het mooie vond ik de rode slang die je ziet vormen, die aan de kop en aan de staart wat minder “dicht” is, maar voor het overgrote deel een lange mensenmassa vormt. Ik heb deze marathon toevallig (kijk er normaal nooit naar) live op de Duitse zender gezien. En dan zie je eigenlijk alleen de koplopers + wat beelden van de snelste Duitse dame en de snelste Duitse heer. Dan zie je dus alleen die kopgroep (later 2 lopers) die gemiddeld lange tijd net onder het wereldrecord zaten. Nu herken ik die als de paar puntjes helemaal aan het begin. De eindstrijd in de laatste paar kilometers zag er op tv overigens veel spannender uit dan op die animatie. Maar toen zij na 2 uur, 3 minuten en 4 seconden (de site zegt 3 seconden) binnen kwamen, heb ik de tv uitgezet. Me niet realiserend dat de massa nog lang niet binnen was. Zelfs de gemiddelde tijd (4 uur, 12 minuten en 31 seconden) was 2x zo langzaam als die enorme loopsnelheid van de twee koplopers. De laatste binnenkomer deed er ruim 7 uur over, dat is snel wandeltempo.
Het zijn de dingen die je weet als je zelf loper bent, maar die ik mij als niet-loper helemaal niet realiseerde. De realisatie dat elk zo’n rood stipje een mens was die een marathon aan het lopen was. Zichtbaar gemaakt in zo’n visualisatie. Ik vind het indrukwekkend en daarom mooi.