Hoewel ik nog geen ICT-draai aan dit verhaal heb weten te vinden (al heb ik al wat suggesties van Willem gehad) vond ik de gebeurtenissen van de afgelopen 24 uur toch wel een berichtje waard.
(hardcore puristen mogen hier dus stoppen met lezen!)
Oeps
Ik heb collega’s die met de auto over de kop slaan, geschept worden door een auto als ze met de fiets zijn, en er dan geen schrammetje aan overhouden. Toch blijkt het veel eenvoudiger te kunnen. Gisterenavond, op weg naar het station, stapte ik verkeerd (op de zijkant van mijn voet) bij het oversteken. Pijn, dik, niks wat met wat Paracetamol niet op te lossen was, dacht ik.
Vanochtend toch maar even langs de huisarts gegaan. Die vond de zwelling te dik en stuurde me door naar het ziekenhuis (gelukkig hier op fietsafstand) voor een foto.
Op de foto was een breuk in een botje zichtbaar. En dus via de orthopeed (die moest bepalen of de botjes goed lagen en of opereren nodig was) naar de gipskamer.
Kleurtje?
Ik had keuze uit de kleuren rood, blauw, groen, zwart (of wit natuurlijk) en het ‘goede’ nieuws is/was dat er meteen loopgips op mocht, maar wel gewoon voor 6 weken (of 45 dagen). Nog geen gips met geïntegreerde Twitter-optie of GPS.
Fragmin
Dat het 45 dagen zijn weet ik omdat ik 45 spuiten met een dagelijkse dosis Fragmin mee naar huis gekregen heb. Tegen trombose. Mag ik elke dag zelf een spuit in mijn bovenbeen zetten.
[27 mei] en de eerste keer was zeker geen feest, brandend gevoel
[6 juni] zojuist mijn elfde spuit gezet. Sinds nummer 10 van gisteren heb ik nu het gevoel dat ik ze zo pijnloos mogelijk zet. Ik ‘voel’ nu beter wanneer ik de naald diep genoeg heb zitten en dan is het inspuiten zelf veel minder een probleem. Brandend gevoel erna blijft helaas.
Het is allemaal relatief
Er zijn mensen die dagelijks zelf een spuit (moeten) zetten en er zijn ook zat mensen die al heel wat meer ervaring met breuken in armen of benen hebben. Voor mij is dit voor het eerst. En zoals alles wat je voor het eerst in je leven onvrijwillig mee maakt, geeft dit mij een heel baldadig gevoel.
Internet v.s. Gips
Ik moet zeggen dat als ik zou mogen kiezen tussen 6 weken geen internet in plaats van 6 weken met dit ding om mijn been en voet, dan wist ik het wel hoor.
Dan vloog mijn internetverbinding er vandaag nog uit voor 6 weken.
Twitter is een fijne online plek
Nee, ik was niet aan het twitteren terwijl ik de weg over stak. En ik heb niet vanuit het ziekenhuis zitten twitteren (had mijn telefoon thuis laten liggen toen ik per direct bij de huisarts langs kon), maar zowel gisterenavond toen ik de voet met ijs aan het koelen was als nadat ik vandaag terug was uit het ziekenhuis heb ik via Twitter heel veel beterschapswensen gehad.
En dat was heel erg fijn. Dank daarvoor!
Vervolg
Morgen eerst nog een dag thuiswerken, intussen wordt gekeken naar wat de handigste manier is om me tot 7 juli op mijn werkplek terecht te laten komen.
Ben benieuwd hoe vannacht het slapen gaat met dat blok aan mijn been.
[update 4 juni 2009]
Snelle tellers hadden natuurlijk al gezien dat 6 weken geen 45 dagen zijn. Inmiddels wel want mijn afspraak in het ziekenhuis is verzet naar 10 juli.
Spuiten zetten is nog steeds zeker niet fijn (lees: dat spul doet gewoon zeer als het onder je huid zit), maar na ruim een week prikken begint het een ochtendritueel te worden.
De zwelling aan mijn voet is inmiddels weg en daarom zat het gips niet goed meer. Daarom sinds gisteren nieuw gips.
Deze keer rood:
Vervoer naar mijn werkplek en terug gaat met behulp van een taxi. Dat blijkt een van de voordelen te zijn van de wens van werkgevers om mensen weer zo snel mogelijk aan het werk te krijgen.
Overigens: wat die röntgenfoto’s betreft, die waren wel al digitaal. De foto’s waren in Deurne gemaakt en voor het nieuwe gips moest ik naar Helmond (wel beide zelfde Ziekenhuis). Op de gipskamer in Helmond hoefden ze mijn kaartje maar even onder de barcodescanner te houden om de foto’s digitaal op het beeldscherm te laten verschijnen. Netjes dus.
Hoezo geen ICT verhaal Pierre?
Vie twitter contact met mensen die met je mee leven, vragen naar tips van mensen, dat is volgens mij toch echt wel een vorm van zorg 2.0 of in iedergeval patient 2.0
Daarnaast wil je denk ik niet weten hoeveel techniek er bij komt kijken om een runtgen foto te maken en te analyseren. Om nog maar niet te spreken over de hele ICT infrastructuur die gebruikt is om ervoor te zorgen dat er in het ziekenhuis gips was om jou been te gipsen, en om ervoor te zorgen dat jij die 45 spuiten tegen de trombose mee kon krijgen.
Alhoewel dat natuurlijk de beste vorm van ICT gebruik is. Waarin je niet meer bewust bent van het feit dat je techniek aan het gebruiken bent, zit dit verhaal vol met ICT
Hoi Jeroen,
Wat Twitter betreft heb je helemaal gelijk.
Maar voor het overige kwam er toch heel veel papier aan te pas: ik kreeg een briefje mee van de huisarts voor het maken van een foto. De orthopeed had een dossiermap met mijn informatie (en zover ik weet ook de röntgen foto), idem voor de gipskamer.
En het recept van de orthopeed was nog gewoon in onleesbaar handschrift, een briefje voor de apotheek voor die 45 spuiten met een bijsluiter op papier.
Natuurlijk, voorraadbeheer is tegenwoordig ook in een ziekenhuis (grotendeels?) digitaal en dat is inderdaad de beste soort ICT, die van het type onzichtbaar.
Hé Pierre sterkte met dat blok aan je been. Ik zie je morgen en zal proberen je niet te plagen met de vraag hoe gevaarlijk oversteken is
Je frustratie kan ik me heel goed voorstellen. Hopelijk is het allemaal opgelost voordat je op vakantie gaat?
Hoi Tons,
Ik heb al grapjes gehoord over Smurfen mutsjes en zo, dus maak je maar geen zorgen.
Zolang er ook nog maar mensen zijn die er over 40 dagen grapjes over kunnen maken, dan vind ik het goed.
Morgen ben ik er weer. Wordt opgehaald en thuisgebracht met de taxi. Lang leve de re-integratie afspraken met werkgevers!
Sterkte toegewenst en een voorspoedige genezing!
Tip:
Ik mocht de Fragmin in mijn buikvet zetten. Deed geen pijn en geen brandend gevoel.
In vet prikken doet niet zo’n pijn.
Ik kon in mijn buik minder gemakkelijk een huidplooi te pakken krijgen. Moet bekennen dat ik dat ook alleen op dag 2 geprobeerd heb (toen de ervaring van de eerste dag nog vers was).
Nu ik de huidplooi goed te pakken krijg in mijn bovenbeen en weet hoever ik door moet prikken gaat het gelukkig een stuk beter.