Ik ben druk bezig met het schrijven van een introductie over Social Software. Het is een vervolg op/uitbreiding van het verhaal dat ik vorig jaar tijdens de onderwijsdagen verteld heb. Een van de dingen die daarbij de bedoeling is, is dat ik per toepassing aangeef wat gebruiksmogelijkheden in het onderwijs zijn. Meestal lukt het dan ook wel om dat te doen op basis van voorbeelden uit de praktijk. Maar bij Collaborative Real-time Editing wil dat nog niet zo lukken. Natuurlijk, ik heb zelf met Moonedit en recenter met SynchroEdit ‘gespeeld’, vind het een facinerende toepassing, maar het blijven voor mijn gevoel nog wat veel hypothetische voorbeelden.
Zie je studenten al brainstormend tegelijktijd aan hetzelfde document werken? Of is het nuttig om studenten in plaats van een lineaire chatsessie samen een document in zo’n editor te laten maken?
Ik heb in ieder geval nog geen Nederlands of internationaal voorbeeld gezien van een onderwijssituatie waar dit daadwerkelijk ingezet wordt. En dat zou ik juist bij dit onderwerp wel heel erg verhelderend vinden. Want eerlijk is eerlijk, ik kan me voorstellen dat je dit heel moeilijk kunt begrijpen als je er alleen op papier over leest.
Mijn vraag: zijn er voorbeelden te vinden die ik gemist heb? weet je een onderwijsinstelling (of andere plek) waar dit al gebruikt wordt? Laat het me horen en ik zorg er dan uiteraard voor dat ik dat je als bron vermeld.
Alvast bedankt!
Een jaar of drie geleden ben ik naar die grote CSCL-conferentie geweest die toen in Bergen (Noorwegen) gehouden is. Daar heb ik toen wel wat voorbeelden voorbij zien komen, maar dan praat je vaak wel over van die "academische pilots" waar ze met veel geld en weinig studenten leuke dingen weten te doen. Naast het officiele SURF-verslag heb ik daar ook een eigen verslag van gemaakt (een weblog had ik toen nog niet
). Overigens is er inmiddels al weer een nieuwe conferentie geweest, in Taiwan (2005)
Hoi Pierre. Het was even zoeken maar heb het toch gevonden. In mijn studieboek "onderwijskunde" van N. Verloop en L Lowijck, was een paragraaf gewijd aan elktronische tools voor samenwerkend schrijven (paragraaf 8.4). Daarin komt een voorbeeld voor van het project COSAR bij de Universiteit Utrecht. Het abstract hiervan "Coordination processes in computer supported collaborative writing Gijsbert Erkens *, Jos Jaspers, Maaike Prangsma, Gellof Kanselaar" vind je op http://igitur-archive.library.uu.nl/f…
Hoi Michel en Annette,
Dank jullie voor de links. Michel ik kan me die conferentie van toen nog herinneren (wat betreft verslaggeving, ik ben er niet geweest). Ik denk wel dat een belangrijk verschilpunt hier is dat het slechts over een klein stukje van het collaborative learning gaat, namelijk het real-time collaborative editing.
Ik moet toegeven dat ik bij het document waar Annette naar verwijst eerst op het verkeerde been gezet werd. Maar dat gaat inderdaad over een tamelijk rudimentaire van collaborative writing. Een beetje op de walki-talki manier waarbij je elke keer expliciet de controle overgeeft aan de ander. Een sessie met MoonEdit of SubEthaEdit is meer als het geroezemoes van vijf of zes mensen in een ruimte die gelijktijdig drie verschillende (of wellicht gelijke) conversaties met elkaar hebben.
Maar het is een goede bron voor het uitgangspunt dat op deze manier schrijven logischer is dan ‘losgekoppeld’.
Bedankt!
Hallo Piere,
Waarschijnlijk zijn er weinig voorbeeld uit de praktijk te vinden omdat hier in de praktijk weinig behoefte aan is.
Ik heb één jaar onderwijskunde gestudeerd aan de universiteit Utrecht en heb daar ook met een real-time collaborative learning tooltje gewerkt om een paper te schrijven.
Technisch gezien was deze tool wel netjes ontworpen (op wat snelheidsproblemen na) maar als je in een computerlokaal naast elkaar zit om online afspraken met elkaar te maken, dan merk je toch dat een dergelijk systeem niet zoveel toegevoegde waarde heeft.
Hetzelfde gold ook voor het tegelijkertijd aan een tekst werken. Dit kon wel heel erg makkelijk via het systeem, maar voor ons was het toch makkelijker om de verschillende hoofdstukken onderling te verdelen om deze nadien van elkaar te redigeren.
Dit is overigens mij persoonlijke mening, ik vermoed dat mijn docenten van toen (Gijsbert Erkens, Jos Jaspers en Jerry Anderson) er een andere mening op nahouden. Misschien dat het interessant is om hen eens naar praktijkvoorbeelden te vragen. Ik weet dat zij dezelfde tool destijds op het voortgezet onderwijs gebruikte voor hun onderzoek.
Hoi Jeroen,
Als individueel tool voor het bewerken van een tekstdocument kan ik me daar een beetje iets bij voorstellen, al moet ik zeggen dat ik in het " samen een verslag van een sessie maken"-voorbeeld dat Ton Zylstra indertijd noemde heel wat zie. Nou was het daar ook zo dat het gebruikt werd in combinatie met een ander ‘moeilijk’ tool: een wiki. En daar zit hem denk ik juist een belangrijk voordeel. Een van de problemen bij een ‘gewone’ wiki is namelijk dat je niet met twee personen tegelijkertijd aan een pagina kunt zitten te werken. Maar met zo’n tool als onderdeel van die wiki kan dat wel. Ik denk dat de online versies ( Synchredit bijvoorbeeld) dan ook snel hun weg zullen vinden naar een wiki-integratie. Want dat zijn dingen die ook als je naast elkaar in een computerlokaal zit op dit moment onhandig zijn.
Vorig jaar had ik gekozen om mijn stage in het buitenland te beëindigen. Dit
was in samenwerking met de Europsese unie en er was een beurs voor voorzien.
Er was wel een voorwaarde dat alle studenten een onderzoek zouden voeren
rond imago. Alle studenten zaten in verschillende landen en toch moest het
onderzoek bij iedereen volgens dezelfde methode verlopen. Om dit te bereiken
maakten wij gebruik van "Dokeos" waar elke student kon chatten,documenten
kon uploaden, berichten achterlaten op een forum. Iedereen kon samen aan het
onderzoek werken. Voor buitenlandse studenten kan zo’n software handig zijn
om met medestudenten en professoren in contact te blijven. Op onze school
werd er gewoon ook bij andere projecten via "Dokeos" gewerkt waar iedereen
papers kon uploaden en zo alles toegankelijk was voor alle studenten.
Hoi Pierre,
het voorbeeld waar je in mijn blog naar verwijst was ook aardig ivm de rolverdeling die je daar zag. Men was met ongeveer 7 mensen bezig. Twee konden snel typen en wisselden elkaar af in het meeschrijven met wat er gezegd werd. Daar achter aan kwamen anderen die de schrijf- en taalfouten verwijderden uit de tekst, en weer anderen die hyperlinks, additionele voorbeelden etc toevoegden.
Omdat in Subethaedit elke auteur een eigen kleur heeft, leek het alsof de ene auteur op een pac-man manier achter de ander aanzat en onderweg lettertjes opvrat.
Hoi Ton,
Ik ben nog steeds aan het bedenken hoe ik die ervaring kan uitleggen op papier. Ik heb zelf een keer een schrijfsessie gehad met de maker van MoonEdit. En het begon als een chatsessie, maar naar een paar vragen kwamen we erachter dat een aantal van de zaken eigenlijk heel goed in een FAQ voor het product zouden kunnen en dus begonnen we de bestaande tekst te editen en anders vorm te geven. Was heel apart.