NRC over de internetgeneratie

Margreet van den Berg verwijst naar een absoluut kolder artikel in het NRC Handelsblad over “De Internetgeneratie“. Het bericht zit achter de decoder, maar als je FireFox op met de User Agent Switcher op Googlebot zet, kun je het gewoon lezen.
Een citaat uit het stuk:

“‘Internet is natuurlijk een prachtig medium dat niet meer weg te denken is’, zegt Selie. ‘Het is een rijke en gemakkelijke bron van informatie. Maar het werkt gemakzucht in de hand. Internet is een lui medium. Het maken van een werkstuk is een kwestie van “knippen” en “plakken” geworden. Dat zie je aan de grote stijlbreuken die vaak voorkomen in scripties. Of je leest ineens prachtige zinnen van een leerling van wie je weet dat die niet zo goed kan schrijven. Soms is zelfs “knippen” en “plakken” helemaal niet nodig, want er staan over veel onderwerpen kant-en-klare scripties op internet’.”

(bron)

Problemen
Een aantal van de problemen van de docenten op een rij:
* Het ‘knippen’ en ‘plakken’ of kopiëren van werkstukken leidt tot oppervlakkigheid.
* De werkstukken zien er meestal fantastisch uit, maar het zijn regelmatig drollen in cadeaupapier.
* Leerlingen lezen nauwelijks nog boeken. Internet is hun bron.
* Leerlingen achten de bronnen op internet betrouwbaar; Als ze twee of drie keer hetzelfde lezen op internet, dan is het waar.
* Googlen leidt tot contextloosheid, het grote verband ontgaat de leerlingen vaak.
* Internet kent geen chronologie, het is een netwerk.
* De intellectuele kant van het onderwijs is door het tweede-fase-onderwijs ondergesneeuwd, het gaat niet meer om kennis, maar om kunnen.

Wat denken ze er aan te kunenn doen?
De docenten noemen een aantal mogelijke acties:
* Het aloude middel van de mondelinge bespreking.
* Leerlingen in de les kleine samenvattingen laten maken, in hun eigen woorden.
* Vragen stellen waarvan de antwoorden niet op internet zijn te vinden.
* Het enige afdoende antwoord is een individuele begeleiding, maar daar is geen tijd voor.

Het is overigens niet zo dat de docenten vinden dat de kindern minder weten dan voor het “computertijdperk”. Ze weten veel meer van hun eigen tijd, van muziek en films. Maar ze hebben blijkbaar geen beter begrip van de wereld dan hun voorgangers, ze zijn opvallend a-politiek, ideologie is helemaal verdwenen en morele vraagstukken spelen geen rol. Dat ze zich niet druk kunnen maken over het interview van prins Bernhard in de Volkskrant is blijkbaar ook een probleem.

En nu?
Margreet constateert dat we leerlingen moeten leren om goed met die bron én met andere bronnen om te gaan. Belangrijker nog vind ik haar conclusie iets eerder in haar bericht dat hun docenten (in ieder geval de docenten die het NRC gesproken heeft) niet de vaardigheden hebben om hun leerlingen daarin te begeleiden.
En laten we wel wezen: ook in boeken en zeker ook in kranten en tijdschriften staan onjuistheden, onvolledigheden, gekleurde meningen en broodjes aap. En knippen en plakken koste vroeger gewoon wat meer tijd omdat je het moest overtypen, maar ook toen gebeurde dat vaak letterlijk en zonder er voldoende bij na te denken.
Het kunnen gebruiken van informatie uit verschillende bronnen is een vaardigheid die door de komst van het internet aan belang heeft toegenomen, maar zeker niet iets dat veroorzaakt wordt door de slechtheid van dat internet.