“When does an activity become educational? Is there something you have to do to turn an activity into one with educational value?”(bron)
David Davies vraagt zich af waarom we de neiging hebben om nieuwe technieken op internet in te proberen passen in het onderwijs. Hij verwijst daarbij naar recente zaken als PodCasting in het onderwijs, EduTorrent, maar ook van langer geleden toen we LOMster en Edutella als educatieve varianten op Napster en Gnutella hadden. Hij is van mening dat dit soort zaken gedoemd zijn te mislukken.
De reden daarvoor is volgens hem: context.
Zodra de context waarin succesvolle technieken worden toegepast veranderd, ‘werken’ ze opeens niet meer.
Voor een deel denk ik dat hij daar gelijk in heeft. Het gebruik van welke technologie dan ook is afhankelijk van het totaalpakket. Het is niet onmogelijk om een transfer tussen contexten te maken, alleen waarschijnlijk ook niet gemakkelijk. Het is een beetje als het in een thriller laten meespelen van een acteur die tot dan toe alleen maar komedies gedaan heeft. Het gaat vaak mis, omdat de acteur niet in die context past. Maar het kan wel, ofwel omdat de acteur voldoende flexibel is om een serieus persoon neer te zetten en het publiek hem/haar ook in de nieuwe rol geloofwaardig vindt. Een andere optie is dat de thriller een komische twist meekrijgt waardoor de acteur opeens volledig op zijn/haar plek is en ook weer ‘past’.
Een tweede belangrijke punt blijft (denk ik), dat context voor iedereen anders is. In een van de reacties op de post van Will Richards over ‘PodCasting-blues‘ gaf Ann Blocker aan hoe zij haar iPod gebruikt voor haar dagelijkse portie ‘leren’. Wilfred, gaf in de wiki aan dat wat hem betreft een volledig (en uitsluitend) audioweergave van een college wat hem betreft niet werkt. Ik zal zelf daar tussenin zitten. Interactie is belangrijk en voegt dingen toe, maar ik ben van een generatie (Wilfred ook trouwens) die nog weet hoe een boek gelezen moet worden (je weet wel dat ding op papier). Dus het visualiseren van een verhaal op basis van één medium lukt me nog wel redelijk. Ik moet toegeven dat ik daar voor audio minder in getraind ben dan voor letters op papier, ik luister ook meestal niet naar de radio voor het geleuter van de DJ, maar het gaat op zich wel.
Voor ons drieën zal PodCasting dus nooit dezelfde betekenis krijgen, niet binnen en niet buiten de onderwijscontext.
Voor het overige denk ik dat we ons niet moeten laten ontmoedigen om alles wat nieuw is (of het gebruik maakt van internet of niet) tegen het licht te houden en te beoordelen op gebruik voor het onderwijs. Niet overhypen, maar ook niet weggooien voordat we het getest op bruikbaarheid hebben. Dat duurt soms wat langer, soms blijkt het niet beter te zijn dan wat we hadden, alleen anders (och ja, verandering van spijs is ook fijn). Gegarandeerde successen zijn er nu eenmaal niet.
Ook interessant:
David Davies maakt ook nog een onderscheid tussen onderwijs en leren. Bepaalde technologie kan worden gebruikt om te leren, maar wellicht niet binnen het onderwijs.
Ik denk overigens dat we vooral nieuwsgierig moeten zijn naar nieuwe technologie, al experimenterend de toegevoegde waarde ervan voor leren (al dan niet in onderwijssettings) ontdekken. En er ook voor open staan dat die toegevoegde waarde er wellicht niet is. Op dit moment zie ik inderdaad niet veel in podcasting binnen het onderwijs. Talencursussen op CDROM zijn ook niet echt "my cup of tea". Maar ik word graag gewezen op goede voorbeelden.