“Met de introductie van de DSC-L1 heeft Sony een ultracompacte digitale camera op de markt gezet met vier megapixel aan boord. Daarnaast beschikt het cameraatje ook over drie keer optische zoom en kan er ongelimiteerd video worden gemaakt bij een resolutie van 640×480 en dat met dertig beelden per seconde. De camera valt daarnaast op door zijn snelle opstarttijd, uitstekende batterijlevensduur, het snelle wegschrijven van foto’s en de ongelooflijk snelle shutterrespons. Ook heeft Sony zoals gewoonlijk werk gemaakt van het design en de metalen behuizing voelt verder prettig aan tijdens het gebruik.”(bron)
Ik vond dit typisch een beschrijving die past bij een digitale fotocamera van Sony. Kwaliteit, kwaliteit, kwaliteit. Het straalt je gewoon uit de tekst tegemoed.
Maar dan een stukje verderop komt de teleurstelling:
“Waar het apparaat excelleert op het gebied van video, valt het primaire aspect, het fotograferen tegen. Vooral op het gebied van de fotokwaliteit laat de DSC-L1 steekjes vallen. Zo zijn de gemaakte foto’s niet scherp en aan de randen wazig. Ook valt de noise-ratio tegen wanneer er foto’s worden gemaakt met een hogere kwaliteit dan ISO 100”(bron)
Je kunt er geen goede foto’s mee maken! Maar waarom zou ik er dan bijna 300 dollar voor betalen??