“Op 1 oktober a.s. viert het IVLOS, […] haar vijftienjarig lustrum.
Ter gelegenheid hiervan wordt een manifestatie georganiseerd over toekomstig onderwijs. Tijdens deze manifestatie willen we deelnemers ook laten stemmen over een aantal stellingen. We wilden hiervoor de methode “Idols” gebruiken. Deelnemers kunnen via SMS op stellingen reageren, de resultaten worden verzameld, verwerkt en gepresenteerd.”(bron)
Uiteindelijk hebben ze besloten het niet te doen. Wilfred vraag zich af of het wel verstandig was geweest om het te doen of dat het teveel een technology push zou zijn geweest.
De redenen die hij noemt zijn samengevat:
* kosten van realisatie;
* onbekend of de doelgroep er klaar voor is.
De kosten lijken me niet een heel belangrijk criterium, maar zullen de doorslag gegeven hebben. Als je twijfelt of de doelgroep er wel klaar voor is en het risico niet wilt of kunt nemen dat het daardoor een minder succesvolle dag wordt, dan moet je het ook niet doen. Ook niet als de kosten laag zijn.
Voor mij doorslaggevend was echter het slot van de post:
“Stemmen over stellingen via rode en groene kaarten is immers net zo effectief (wel minder anoniem), minder complex en goedkoper.”(bron)
Als je er zelf niet in geloofd, moet je het zeker niet doen. Had je het dan wél gedaan, dan was het inderdaad technology-push geworden. En zeker een teleurstelling.
Eigen overtuiging is geen garantie, maar wel een voorwaarde voor succesvolle introductie of demonstratie van nieuwe werkwijzen of technologieën.
Ik ben het niet helemaal met je eens. We geloofden wel in het nut van het experiment. Experimenteren = leren. En dan kun ook wel eens dingen doen die ogenschijnlijk niet effectiever zijn, complexer en duurder.
Ok, maar betekent dat dan, dat als de doelgroep voor de bijeenkomst studenten waren geweest, jullie het wél gedaan hadden? (of dat in dat geval alleen de kosten een drempel hadden kunnen zijn?)
Want dat begreep ik niet uit jouw verhaal.