“A Danish zoo is using Bluetooth and a distributed set of base stations to track the location of children within the zoo.”(bron)
Hoewel het in eerste instantie een puur technisch artikel leek, geeft Eric Baumgartner er een verrassende draai aan door te opperen dat je het systeem niet alleen kunt gebruiken ter beveiliging en om te voorkomen dat je je kinderen kwijt raakt. Je zou het namelijk ook kunnen gebruiken om bijvoorbeeld een bezoeker aan een museum te volgen en hem/haar op maat gesneden informatie aan te bieden. Je zou dan namelijk niet alleen kunnen weten naar welk object nu gekeken wordt, maar ook welke al eerder bekeken waren. Informatie op maat, in de juiste context dus. En bijvoorbeeld ook goed bruikbaar in onderwijs situaties. Toch zie ik ook wel wat problemen.
Zo is er onlangs tamelijk wat ophef ontstaan over het gebruik van elektronische tags in bijvoorbeeld kleding van Benetton. Het stuit namelijk op nogal wat bezwaren van mensen die aan hun privacy gehecht zijn. Simpelweg omdat het de mate waarin we in ons doen en laten elektronisch te volgen zijn weer een beetje verhoogd.
En wat te denken van een scenario waarbij je tag merkt dat je al een uur in het museum rond loopt, maar nog geen kopje koffie in het restaurant bent gaan drinken, is het dan acceptabel dat je bijvoorbeeld met licht drang die kant op gedirigeerd wordt?
Natuurlijk, je kunt best afspraken maken om misbruik door bedrijven te voorkomen, maar wat als bijvoorbeeld de overheid over een paar jaar in het kader van terrorisme bestrijding besluit dat de gegevens afgetapt moeten kunnen worden. Big brother komt dan weer een stukje dichter bij.