“Okay, then, children of the modern age (where we live in a world so tied together with wires that Pangaea ain’t goin’ nowhere!), you tell me if this is a predicament or not.
In the 1980s, you could look up from your Commodore 64, hours after purchasing it, with a glossy feeling of empowerment, achieved by the pattern of notes spewing from the speaker grille in an endless loop. You were part of the movement to help machines sing! You were a programmer! The Atari 800 people had BASIC. They know what I’m talking about. And the TI-994A guys don’t need to say a word, because the TI could say it for them!
The old machines don’t compare to the desktops of today, or to the consoles of today. But, sadly, current versions of Windows have no immediately accessible programming languages. And what’s a kid going to do with Visual Basic? Build a modal dialog? Forget coding for XBox. Requires registration in the XBox Developer Program. Otherwise, you gotta crack the sucker open. GameCube? GameBoy? Playstation 2?”(bron)
Toen ik het las kon ik alleen maar concluderen “ja, dat is zo”. Ik ben oud genoeg om de Comodore 64 meegemaakt te hebben, al was ik toen niet kapitaalkrachtig genoeg om er eentje te kopen. Maar ik heb wel met mijn broer hele middagen achter zijn Sinclair 64 gezeten (met cassetterecorder voor de opslag!) om pagina’s programma-code uit een computertijdschrift in te typen om ‘Buck Rodgers’ in CGA kleuren tussen de paaltjes door te laten vliegen met zijn ruimteschip. Daar heb ik leren debuggen en geleerd de structuur van zo’n programmacode te begrijpen.
De rest van het artikel bevat een aantal ‘eisen’ aan de grote dames en heren van de software-industrie. Het zijn eigenlijk meer ‘wensen aan de kerstman’ dus laten we hopen dat de auteur braaf is dit jaar.