Als je werkzaam bent in het onderwijs, dan kun je een gratis abonnement nemen op Vives. Op de voorkant beschrijven ze zichzelf als “het vakblad ten behoeve van [ict] verniewingen binnen het onderwijs [po/vo/bve]” (tekst staat er inclusief de []). De meeste berichten/artikelen zijn ook op die groep (po/vo/bve) gericht en als je bij een hogeschool/universiteit werkt en wilt weten wat er op ICT-gebied in die sectoren speelt is het een handig blad om bij te houden. Daarnaast staan er ook genoeg artikelen in die voor iedereen interessant zijn. In het mei/juni-nummer kijken ze naar de collega’s, de computerbladen.
Ze hebben gekeken naar Computer Totaal (eindcijfer: 5), PCM (eindcijfer: 7), PC Magazine (eindcijfer: 6), Computer Idee (eindcijfer 8 ), Computer Easy (eindcijfer 4) en De Digitale Consument (eindcijfer 5).
Het is een diepgaande vergelijking geworden: je gaat naar de kiosk, koopt daar van elk van de bladen een exemplaar, leest dat door en verteld wat je er van vindt. Het zou de voorbereiding van een post op een weblog kunnen zijn.
Ik ken de auteur niet, maar het moet iemand zijn met heel veel kennis van wat een gebruiker in het onderwijs allemaal nodig heeft. Want het wordt allemaal met de nodige stelligheid geschreven. Het is geen probleem als je zo’n persoonlijke mening gebruikt in een artikel waarbij je iets aangeeft in de trand van “…daarom vroeg Vives deze maand aan XXX, ICT-coördinator in YYY om zijn mening te geven over de geschiktheid van een aantal bladen die we kochten…”, maar dat is hier niet het geval.
En dat terwijl bij computer easy als commentaar gegeven wordt:
“Groot bezwaar tegen dit soort tests is dat de doelgroep zelf, kinders en ouders, niet aan het woord komt. Nee, een redacteur zoekt het uit voor u en uw kind..”.
Eveneens storend is dat de “testresultaten” gecombineerd worden met ervaringen die de auteur al eerder met de bladen gehad heeft. Anders kun je niet tot conclusies komen als “De redactie doet steeds meer haar best en schrijft steeds minder voor eigen parochie”. En waarom het relevant is om te weten dat VNU ook een uitgave “Internet Idee” heeft gehad waarvan de redactie na het opheffen ervan aan die van Computer Totaal is toegevoegd is mij niet helemaal duidelijk geworden.
Dat het niet gemakkelijk goed te doen is, blijkt ook wel. Bij Computer Totaal is de kritiek: “Dit soort bladen blinkt uit in een verassingspakket: wie het plasticje eraf heeft gepeld ziet opeen allerlei rommel uit het blad vallen; van cd-tjes tot foldertjes”. Maar bij PC Magazine staat: “Eindelijk: een gratis cd-rommetje. Misschien is het wat hebberig van ons, maar gratis is nog altijd mooi voor niks!”.
Het juiste niveau of de juiste toon vinden gaat de bladen ook al niet goed af. Computer Totaal is te moeilijk, PCM doet het wel goed, maar met een lelijke zakelijke lay-out. PC Magazine heeft een hoog thuisgehalte (is dat erg?), een hoog jargongehalte (dat was wel erg hebben we eerder kunnen lezen) en ook die lelijke zakelijke lay-out (idem erg). Computer Idee doet het goed voor beginners én gevorderden. Computer Easy is onvolledig en niet actueel (niet goed dus). De digitale consument kan de auteur niet bekoren en mikt blijkbaar op “beginnende en amper iets wetende digitale consumenten”. Zelf wordt de auteur van dat beginnergehalte soms ongeduldig. Maar ja, als je conclusie na het lezen van één uitgave is dat “al met al [..] de bond teveel [leunt] op haar achterban die alles gelooft waar de bond haar etiket opdrukt” zonder dat je ook maar even naar die achterban onderzoek gedaan hebt, maar je jezelf niet erg geloofwaardig.
Maar goed, ik heb geen verstand van bladen, schrijf niet voor een blad en geef hier natuurlijk uitsluitend mijn puur persoonlijke mening.