Van modules naar leerobjecten

Esther de Groot schrijft op de edutrip 2004 website:

“Een aantal universiteiten in Georgia hebben een grootschalig samenwerkingsverband onder de titel ‘Creating a more educated Georgia’. De eerste twee jaar bij één van de universiteiten in dit verband richt zich specifiek op mensen die later aan een studie beginnen en wordt volledig als afstandsonderwijs aangeboden. De gedachte was dat ook WebCT cursussen centraal gemaakt konden worden.”

(bron)

Het blijkt dat het gestructureerd onder de loep nemen van de bestaande modules en het opdelen ervan in kleinere (her-)bruikbare brokjes een (automatisch) positief effect op de kwaliteit ervan had. Zoals Esther eigenlijk zelf ook al constateert heeft die kwaliteitverbetering meer te maken met het doorlopen van het reviewproces, dan het opdelen in leerobjecten. Jammer vond ik daarom ook dat uit haar verslag niet blijkt of de leerobjecten wél tot meer hergebruik hebben geleid, omdat al was gebleken dat het uitwisselen van hele cursussen niet werkte. Bij de digitale universiteit loopt op het moment een project waar om dezelfde redenen meteen vooraf voor deze benadering (uitwisselen van kleine leerobjecten in plaats van cursussen) gekozen is.