Zijn ontnuchterende leerervaringen noodzakelijk?

Mijn eerste breadboard als schema Ontnuchterend. Dat was het woord dat me te binnen schoot toen ik het schema van mijn breadboard klaar had in Fritzing. Ik zal de foto van hoe het er in het echt uitziet maar niet hier plaatsen, ik zal er naar linken. Ziet er toch wel iets complexer uit (maar het is hetzelfde schema).

Waarom ontnuchterend? Nou, 6 dagen geleden kreeg ik de Arduino binnen. Toen wist ik eigenlijk nog niets/nauwelijks iets van elektronica, laat staan het programmeren van een Arduino (al dan niet gekoppeld aan een Raspberry Pi). Inmiddels heb ik heel wat uren slaap gemist, zijn de twee aan elkaar gekoppeld, hangt er een LCD scherm aan, heb ik de communicatie via de seriële poort geoptimaliseerd (dat is overigens een heel verhaal op zichzelf, dat weer hier in het Engels beschreven is) en luistert de Arduino nu naar commando’s die ik via een browser en de Raspberry Pi er naar toe stuur.

En mijn gedachte was dus: ontnuchterend.

Want ik vroeg me heel hard af waarom ik dit een week geleden nog zo ingewikkeld en complex vond. En ik vroeg me ook af of het nou noodzakelijk was geweest dat ik zelf door die brokjes beschikbare informatie heb moeten spitten. Of ik nu écht die paar verschillende manieren om tot deze oplossing te komen had moeten uitproberen. Of het nou niet handiger was geweest als ik iemand had gehad die me stap voor stap, keurig in de juiste volgorde had uitgelegd hoe ik zo’n schakeling op moest bouwen en (belangrijker nog) had moeten programmeren.

En ik denk dat het antwoord is dat het voor mij absoluut noodzakelijk was. Dat het voor mij nodig was om dit traject op deze manier te doorlopen. Dat ik daarmee beter dan anders geleerd heb hoe die Arduino in elkaar zit, hoe die (in dit geval) seriële communicatie in zijn werk gaat etc.
Dat betekent natuurlijk niet dat het niet “handig” was geweest als ik iemand naast me had staan gehad die me van tijd tot tijd de juiste richting in kon sturen. Maar dan had ik er waarschijnlijk niet de hoeveelheid tijd in willen steken als dat ik nu gedaan heb. Want waarom zou ik het zelf uitzoeken als er iemand naast me staat die het antwoord toch al weet?

Dit zal echter niet voor iedereen zo werken. De kans op voortijdig afhaken is groot. Je moet vastberaden zijn om je door de problemen waar je tegenaan loopt heen te bijten. En dan hangt het natuurlijk heel erg af van je motivatie en redenen om zoiets te willen leren.

Ik denk wel dat het bij mijn “beste” leerervaringen hoort. Zo eentje waarbij je vooraf (6 dagen geleden) nog nauwelijks de complexiteit van het geheel kon overzien en nu (6 dagen later) denkt “oh, was het zo eenvoudig”. Ik hoop dus dat ik nog vaak ontnuchterende leerervaringen heb.

0 0 stemmen
Bericht waardering
1 Reactie
Inline Feedback
Bekijk alle reacties
trackback
11 jaren geleden

Mooie reflectie! Zijn ontnuchterende leerervaringen noodzakelijk? http://t.co/qai2GZRZ