Hmmm, interessant stukje Twitter etiquette als start: ik wil met een blogpost reageren op een Twitter-conversatie, maar dat is met iemand waarvan de tweets niet publiekelijk zichtbaar zijn. Linken heeft dan sowieso niet veel nut, zomaar verbatim copy/pasten vind ik dan niet netjes.
De vraag
Daarom maar even in anonieme vorm: via Twitter kwam de vraag voorbij hoe het mogelijk zou zijn om de RSS-feed van een site te koppelen aan een Twitter account van die site. Zodat daarmee bij nieuwe berichten steeds automatisch een tweet verstuurd zou worden.
Mijn reactie
Mijn reactie was: “niet doen!”
Daar was niet iedereen het mee eens en het toelichten vergt ruim meer dan 140 karakters. Daarom dus even in een post.
Vooraf
Wat ik nu ga schrijven is geen directief. Zou vast lekker weglezen als het wel zo was, maar zo zit ik nou eenmaal niet in elkaar. Ik ben namelijk van mening dat elke auteur of informatie-aanbieder, weblog- of website-eigenaar, maar ook lezer, gebruiker, bezoeker zo veel mogelijk zélf zou moeten kunnen beslissen hoe, in welke vorm en met welke regelmaat berichten/informatie/posts aangeboden of geconsumeerd worden. Hoe aanbieden?
Toch vinden daar van tijd tot tijd de nodige discussies over plaats. Bijvoorbeeld over de vraag of RSS-feeds persé volledige berichten moeten bevatten, of de reacties op berichten mee moeten worden gegeven of dat advertenties in RSS-feeds acceptabel zijn.
Die discussies worden dan meestal opgeroepen door de afnemers. Ook ik heb daar zo mijn eigen voorkeuren in, die echter voor het belangrijkste deel bepaald worden door de vraag hoe graag ik de informatie wil hebben en of het nog praktisch is. Ik vind een feed met samenvattingen niet erg als ik er voldoende uit kan halen om te weten of ik door wil/moet klikken. Ik vind advertenties in een feed vreselijk, maar gooi er dan vaak liever een tool als Adblock Plus tegenaan dan dat ik de feeds verwijder. Gelukkig heb je vaak de keuze tussen welke soort feed je gebruikt, zo heb ik een feed de zonder reacties (naar aanleiding van een discussie daarover) en kun je er zelfs voor kiezen om de updates via e-mail te ontvangen.
Hoe ontvangen?
En dan is er ook de discussie: waar moet je die informatie krijgen? Discussies over het “dood” zijn van RSS of het lezen van feeds ga ik niet eens naar linken. Zijn leuk voor de kijkcijfers, maar ik zie mezelf nog niet snel Google Reader overboord gooien.
Wat je wel ziet is dat er steeds meer mensen zijn die hun content (verhalen/video/foto’s) op steeds meer plekken plaatsen. Dat is niet zo heel gek. Als ik een filmpje op YouTube plaats dan gebruik ik dat filmpje ook in bericht op mijn weblog. Dan heb je dus al twee manieren om dat filmpje via RSS te “ontdekken”: als je de RSS-feed van mijn weblog volgt, of als je de RSS-feed van mijn YouTube-pagina volgt.
Dat is op zich niet erg, want als afnemer kun je zelf bepalen of je beide kanalen of slechts een van beide volgt (en welke).
Twitter
Bij Twitter wordt het wat complexer. Deels is Twitter vergelijkbaar met Google Reader: ik bepaal wie ik volg en wie niet.
Maar anders dan bij Google Reader heb ik bij Twitter als afnemer (“volger”) veel minder invloed op datgene wat ik van jou of iemand anders te zien krijg. Het is tot nu toe alles of niets (een paar filter-opties in de incidentele Twitter client daargelaten). Dus als jij er voor kiest om YouTube automatisch een tweet te laten genereren bij elke upload, er voor kiest om de RSS-feed van je blog automatisch door te laten posten als tweets, de status-updates van het online spel dat je aan het spelen bent, je nieuwe delicious.com links, ik zie het allemaal voorbij komen, of ik dat nou wil of niet.
En ik wil dat liever niet. Natuurlijk, als je een post geplaatst hebt die je extra onder de aandacht wilt brengen, plaats dan gerust een verwijzing op Twitter. Maar dat zal vast niet voor elke post gelden, of voor elk filmpje dat je op YouTube zet. Doe je dat wel, dan verhoog je de ruisfactor van jouw Twitter-stream aanzienlijk wat mij betreft.
“Ik gebruik geen RSS meer”
Een tegenargument, van de liefhebbers van zulke feeds, is dat het zo handig is om alle informatie op één plek te ontvangen. Zij volgen dan geen 600 feeds in Google Reader (zoals ik doe) en vinden het daarom prettig als die informatie ook via Twitter voorbij komt.
Voor hen is dat relatief simpel op te lossen: maak voor jezelf een extra Twitter-account aan, bijvoorbeeld “MijnNaam_RSSreader”. Zet de tweets op privé en voeg je normale Twitter-account toe als de enige volger.
Gebruik nu (bijvoorbeeld) Twitterfeed om alle RSS-feeds die je via Twitter wilt volgen naar dat MijnNaam_RSSreader account te sturen. En klaar, je krijgt via Twitter exact die updates die je wilt hebben. Zonder dat ik daar last van heb. En wie weet maak je het account wel niet privé zodat anderen ook jouw RSSreader tweets kunnen volgen. Wordt het een soort social network in een social network.
Vloedgolf
Aan de aanbiedende kant heb je ook keuze-opties. Daarbij moet je je gewoon ook realiseren dat Twitter een stroom berichten/tweets oplevert die aan grenzen vast zit. Als de stroom tweets te groot wordt dan is het deel dat ik niet zie ook heel groot. En als die vloedgolf me dreigt te overspoelen, dan moet ik keuzes maken en minder mensen volgen.
Zoals je als volger zelf een account kunt aanmaken voor RSS-feeds, zo kun je dat als aanbieder ook doen. Ikzelf zou nooit zomaar al mijn feeds in de Twitter stroom dumpen. Wil je ze wel allemaal bij elkaar hebben, dan kun je er al een aantal bij elkaar vinden op Friendfeed. En mocht er écht een keer grote behoefte ontstaan aan het via Twitter kunnen volgen van wat je nu op Friendfeed ziet, dan zou ik er een tweede Twitter-account naast aanmaken. En daar dan die automatische tweets naartoe sturen.
Dan heeft een volger de keuze welke Twitter-stromen hij/zij wil volgen.
Genuanceerdere reactie
Dus dat zou een reactie in meer dan 140 tekens zijn:
Twitter is niet hetzelfde als RSS. Het is een veel persoonlijkere stroom berichten. Behandel het dan ook niet als een afvoerputje waar je alles in laat stromen. Vraag je af wat je in ieder geval op die manier wilt doorgeven en maak anders meerdere Twitter-account aan voor delen van die informatie zodat volgers kunnen kiezen en de stroom tweets onder controle kunnen houden.
Ook interessant:
Helder standpunt Pierre. Ik kijk er iets anders tegen aan. Ik zie graag niet alleen persoonlijke conversaties van mensen die ik volg, maar ook wat ze lezen, bewaren en uploaden. Meestal klik ik even door als ik de indruk heb dat het interessant kan zijn. Het geeft me een completer beeld van die persoon en waar hij/zij mee bezig is. Daarnaast vind ik het stumble-upon effect dat ontstaat als er meer dan persoonlijke noten voorbij komen fijn. Ik zie dan verrassende blogpostings, mooie video’s of interessante links en presentaties. Kortom: zoveel mogelijk informatie mogelijk tweeten vind ik geen ruis. Als het tenminste geen reclame is/wordt.
Je schrijft dat je tweets niet meer ziet als het er teveel worden. Ik vind het juist andersom. Als je tweet word je zichtbaarder. Mensen die weinig tweeten zijn minder zichtbaar. En ja je hebt friendfeed voor een verzameling van vanalles en nog wat, maar zo dirigeer je volgers dus naar friendfeed, terwijl ze dat eigenlijk misschien niet willen. Liever twitter gebruiken. Het zou wel handig zijn in twitter als je bepaalde stukken van streams uit kunt zetten. Dan heb je als volger nog meer keus van wat je echt wilt volgen.
Je idee van meerdere accounts vind ik wel aardig, alhoewel ik me meteen realiseer dat je dan weer meer moet onderhouden.
Tot slot: een twitteraccount met alleen maar RSS feeds vind ik niet zo handig. Dan gaat het al snel op reclame lijken. Daar mogen dan wat mij betreft ook wat persoonlijke noten in. Dan hoor je tenminste een mens fluiten.
Hans,
Dank je voor de reactie, een aantal opmerkingen naar aanleiding daarvan.
Je zegt "Je schrijft dat je tweets niet meer ziet als het er teveel worden. Ik vind het juist andersom. Als je tweet word je zichtbaarder. Mensen die weinig tweeten zijn minder zichtbaar."
Ik merk dat dat zeker niet per definitie zo is. Als bijvoorbeeld @vincente een tweet verstuurd (al dan niet automatisch) dan ben ik veel minder snel genegen om door te klikken of te lezen dan wanneer bijvoorbeeld @verstelle dat doet. Ideaal lijkt me ergens daar tussen in (minder dan @vincente en meer dan @verstelle) zoals je dat meestal overigens ook wel ziet/merkt.
"maar zo dirigeer je volgers dus naar friendfeed, terwijl ze dat eigenlijk misschien niet willen" is een argument dat eigenlijk niet op gaat. Omgekeerd kan ik namelijk zeggen "je dwingt mij om al die automatische posts op Twitter te negeren terwijl ik dat niet wil".
"Het zou wel handig zijn in twitter als je bepaalde stukken van streams uit kunt zetten. Dan heb je als volger nog meer keus van wat je echt wilt volgen." – hier zit hem eigenlijk natuurlijk het punt waar we het heel erg met elkaar eens zijn: als volger wil je keuzevrijheid hebben. En Twitter schiet als kanaal op dit moment nog wat te kort als het om die keuzevrijheid gaat. Vraag is of Twitter die functionaliteit gaat leveren of dat we afhankelijk worden/blijven van de client-applicaties om dat te doen.
Er is geen "one size fits all" oplossing.
@Pierre: inderdaad heel duidelijk, maar wel een heel persoonlijk standpunt. Net zoals mijn standpunt heel persoonlijk is.
Mijn standpunt heeft eigenlijk twee pijlers:
a. Ik heb al lang geleden de hoop opgegeven dat ik op internet volledig kan zijn. Niet dat ik denk dat jij dat wel bent Pierre, maar ik heb wel het vermoeden dat jij meer naar volledigheid streeft. Een RSS reader vind ik dus niet meer fijn, omdat de hoeveelheden ongelezen items me daarin aan blijven grijnzen, al kan het natuurlijk goed zijn dat juist dit de aanleiding was tot het besef.
b. Ik zie Twitter vooral als tool (zie de postings over personal branding op mijn blog), en beschouw me daarom nauwelijks als gebruiker. Ik wil feitelijk op Twitter mezelf dus zoveel mogelijk promoten – en post daarom links naar alle artikelen op mijn blog ook op Twitter (en ik geef onmiddelijk toe, dat kan omdat de frequentie op mijn blog (nog?) niet zo hoog is). Het zou daarmee raar en inconsequent zijn als ik van andere mensen vind dat ze dat niet moeten doen.
Het nadeel van het stoppen met een RSS lezer kan natuurlijk zijn dat je dingen gaat missen die je tóch graag had willen lezen. Maar daarbij is Twitter handig: veel van de blogs/etc. die ik wil lezen komen daar toch voorbij. Ik mis uiteraard tweets, maar eens in de zoveel tijd zie ik dan toch een interessante link van een blog waarop ik klik, en dan ga ik meteen die blog of site verder doorspitten. Uiteindelijk versterkt het dus elkaar, en heb ik nog geen spijt van deze stap. Ik moedig dus iedereen aan links op Twitter te posten.
Nou zit ik met de vraag of ik, net zoals jullie twee, deze reactie ook op Twitter moet posten. Laat ik dat voor de variatie maar eens niet doen.
Wel grappig, je geeft geen antwoord op de gestelde vraag, maar geeft een reactie. Het antwoord is simpel:
Gebruik Twitterfeed
Je reactie is duidelijk, maar ik denk daar toch iets anders over.
Mijn tweets zijn lang niet altijd even relevant, maar als ik tot het niveau zou komen dat attenderen op mijn blogberichten nog minder interessant zou zijn dan mijn andere tweets moet je je cht afvragen of je mij nog wel zou willen volgen.
Echter, op twitter heb ik 1700+ volgers. Meer dan abonnees op mijn RSS feed. Ik bereik via twitter dus een groter en waarschijnlijk ook ander publiek dan via RSS.
Voor mij is het dus niet of-of maar en-en.
Andersom heb jij jouw laatste tweets bovenaan je blog gezet.
Als ik naar je weblog ga denk ik telkens: tja, dat heb ik al via Twitter gelezen. Pure overkill, maar ik stoor me er niet aan…
@Willem: Als jij via een tweet of de RSS-feed hier komt dan zie je die tweets op de voorpagina helemaal niet. Want dan kom je direct op de pagina terecht met het bericht.
En als ik via RSS al op je blogbericht ben gewezen (en dat bericht heb gelezen) dan is het nogmaals via Twitter te horen krijgen dat het bericht er staat voor mij helemaal niet interessant. Dus ja, dan is dat bericht minder interessant dan te lezen over jouw avonturen bij de kaakchirurg.
@Pierre: Ik gebruik Bloglines in plaats van (eigenlijk naast) Google Reader en merk dat Twitterfeed mijn bericht vaak sneller doorplaatst dan dat het beschikbaar komt in mijn RSS lezer.
Via twitter zul je dus eerder een seintje krijgen.
Je zegt: "al op je blogbericht ben gewezen en dat bericht heb gelezen"
Dat laatste hoeft natuurlijk niet. Het impliceert dat je gelijk doorklikt als je mijn tweet ziet met als aanvang: vers geplaatst.
In dat geval kun je ook denken: Ha dat kom ik straks wel in m’n reader tegen.
Dat is anders als je last hebt van een onbedwingbare klikverslaving natuurlijk
Waar je niet op ingaat is mijn argument dat ik met Twitter een groter en ander publiek beriek…
What about that?
Tja, probleem met die opmerking was dat het enige wat ik daar op kon verzinnen was: blijkbaar wil je mij dus niet als volger op twitter. Je bent in je reacties vooral bezig om mijn "ongelijk" aan te tonen.
Ook goed wat mij betreft. Met 1700+ volgers mis je er eentje toch niet.
@Pierre: Jij weet net zo goed als ik dat er geen sprake kan zijn van gelijk of ongelijk. Volgens mij heb ik gewoon een aantal tegenargumenten ingebracht waarmee ik aangeef hoe ik erover denk en ermee omga.
Uiteraard respecteer ik jouw benadering!
Ik vind dat mensen vooral hun digitale leven moeten inrichten zoals het hen het beste bevalt. Daarbij kunnen we tips & trucs aanreiken of vertellen hoe we het zelf doen, maar ik zal anderen niet snel adviseren wat ze vooral moeten doen of vooral moeten laten. Ik hoop jou zeker niet te verliezen als volger op Twitter en heb dat nergens bedoelen te suggereren.
Tenslotte moet ik je bekennen dat ik regelmatig gewoon naar jouw weblog ga, dus zonder een link via RSS, juist omdat deze vaak achterloopt. Ook ga ik naar je site om te kijken of anderen ergens op gereageerd hebben. Ik heb me namelijk niet geabonneerd op de reacties, maar ben wel benieuwd naar hoe anderen bij jou reageren.
Tenslotte ga ik regelmatig naar je site om een oud bericht op te zoeken. Door de jaren heen heb je zoveel bruikbaars verzameld!
Kortom, er zijn voor mij vele redenen om zo maar je site te bezoeken!
Keep up the good work!