Een tijdje geleden plaatste Elmine Wijnia haar afstudeerscriptie voor de opleiding Toegepaste Communicatieswetenschap aan de Universiteit Twente als PDF-document online. Natuurlijk ging de 58 pagina’s tellende PDF rechtstreeks naar de printer om rustig in de trein te kunnen lezen (hier zou een text-to-speech engine wellicht kunnen helpen zodat ik aan PodCasting kon doen). Het was de moeite van het lezen zeker waard.
Inleiding
Als je zelf al enige ervaring met weblogs hebt, dan zul je wellicht minder interesse hebben in een inleiding over wat weblogs zijn en waar ze voor kunnen dienen. Toch zijn de eerste twee hoofdstukken (Inleiding / Het weblog) ook niet vervelend om te lezen als je er wel al het nodige van weet. Voor iemand die er nog niets van weet is het verplichte kost, en anders lees er je toch nog wel dingen in waarvan je denkt “oh, is dat zo” of “ja, dat is zo”.
Taaie stof
Het derde hoofdstuk gaat over Jürgen Habermans, en zijn theorie over de ideale gesprekssituatie. Dat is tamelijk taaie stof en vond ik moeilijk door te komen.
Weblog als communicatiemiddel
Het hoofdstuk over het weblog als communicatiemiddel gabaseerd op de theorie van J.A.G.M. van Dijk, was een stuk beter te volgen en interessant om te lezen.
Raar vond ik overigens dat de selectiviteit van een weblog gelijk gesteld wordt aan die van een gewone webpagina. Wellicht omdat ik bij een weblog uitga van de beschikbaarheid van een RSS-feed en de lezer, in zijn RSS-lezer met een groot aantaal feeds en nog groter aantal berichten, heel selectief kan lezen, zeker als de RSS-feeds op basis van categorie worden aangeboden. Ik had daar dus een score gelijk aan een forum verwacht en niet gelijk aan een traditionele website.
De toelichting bij het criterium “controle” snap ik niet. Dat ik bij een weblog meer de controle heb over het communicatiekanaal zou hebben dan bij chatten vind ik raar. Natuurlijk, bij chatten heb ik geen invloed op wat de ander zegt, bij bij een weblog is elke bezoeker ook een potentiële weblogger. Hoewel ik de communicatie in de comments kan beïnvloeden, kan zo iemand op zijn/haar eigen weblog natuurlijk ook reageren. Zelfs als ik dan trackbacks die gestuurd worden verwijder is de kans heel groot dat via diensten als Feedster de relatie tussen mijn post en de reaties op die andere weblog gelegd wordt, door andere webloggers opgepikt wordt etc.
Dus als de controle bij chat gemiddeld is, dan is hij bij weblogs zeker niet hoger.
Conclusies
Tenzij je van de inleiding meteen naar het vijfde hoofdstuk bent gesprongen zijn de conclusie daar natuurlijk geen verassing.
Dat een WiKi afgedaan wordt als een “andere technische toepassing” is haar bij deze vergeven, wiki’s waren geen onderdeel van haar onderzoek. En sowieso maakt de scriptie duidelijk dat we meer afstudeerders nodig hebben die dit soort onderwerpen methodisch aanpakken, uitwerken en beschikbaar maken voor een zo breed mogelijk publiek. Het voordeel van een afstudeerscriptie is daarbij dat ze vaak wat toegankelijker zijn geschreven dan bijvoorbeeld een promotie-onderzoek.
Ook interessant:
Hoi Pierre:
T.a.v. je vraagpunten: selectiviteit heeft zoals ik het begrepen heb vooral te maken met hoe goed ik als "zender" kan bepalen wie mijn boodschap ontvangt. Dan is weblog en webpagina dus gelijk, want in beginsel broadcasting.
controle over het medium: het gaat inderdaad om de controle over de inhoud. Bij chat heb ik wat de ander zegt niet in de hand, en kan ik niet beinvloeden. Bij weblogs kan ik de commentaren etc. verwijderen of wijzigen. Dit geeft een assymetrische controle van mij over mijn blog t.o.v. de lezers. Een dergelijke scheef verdeelde controle zou volgens Habermas een hindernis zijn voor de ideale gespreksituatie. Zoals je zelf aangeeft, zijn blog-lezers zelf vaak ook bloggers of kunnen het makkelijk worden, waardoor dat machtsverschil t.a.v. controle makkelijk wordt opgeheven. Elmine voert dan ook aan dat dit verschil in controle geen hindernis vormt voor een gesprekssituatie naar Habermas’ model.
En ja, Habermas is moeizaam leesvoer. Ik heb een jaar lang getuige mogen zijn van de tot standkoming van dit verhaal, en dat helpt, maar toch….
Het was gelukkig maar één hoofdstuk en het heeft me er niet van weerhouden de rest te lezen en te waarderen.
Erg handig, zo’n vriend die de kastanjes voor me uit het vuur haalt. Ton heeft gelijk wat betreft de begrippen selectiviteit en controle. Ik ben blij dat je mijn scriptie de moeite waard vindt, Pierre.